ده‌ها سازمان و نهاد حقوق بشری ایرانی و بین‌المللی، در بیانیه مشترکی، حمایت خود را از جنبش «سه‌شنبه‌های بدون اعدام» اعلام کردند.
این بیانیه که به امضای ۶۸ نهاد حقوق بشری رسیده است، هشدار می‌دهد که در ایران، از روز ۱۱ مرداد تا ۳۰ مرداد، به طور میانگین در هر شش ساعت یک تن، اعدام شده است.
به نوشته بیانیه، از سال ۲۰۲۱ میلادی، آمار اعدام‌ها در هر سال «افزایش» یافته است؛ تا جایی که «در سال گذشته میلادی دست‌کم ۸۳۴ تن به دار آویخته شدند.»
این سازمان‌ها و نهادهای حقوق بشری با اشاره به این‌که «سازمان حقوق بشر ایران در سال جاری میلادی، تا روز ۲۶ اوت، دست‌کم ۳۹۵ اعدام را ثبت و تأیید کرده است» افزودند: «اعدام‌هایی که برای اتهام‌های مرتبط با مواد مخدر اجرا می‌شوند، کماکان بیشترین تعداد را دارند و گروه‌های به‌حاشیه‌رانده‌شده و اقلیت‌های اتنیکی، به‌ویژه کردها و بلوچ‌ها، نسبت به جمعیتشان، درصد بالایی را در میان اعدام‌شدگان تشکیل می‌دهند.»
امضا کنندگان بیانیه اعلام کرده‌اند که جمهوری اسلامی از مجازات اعدام به‌عنوان ابزاری برای «سرکوب سیاسی» استفاده می‌کند و احکام اعدام پس از «محاکمات ناعادلانه و بدون رعایت حداقل استانداردهای دادرسی عادلانه» صادر می‌شود.
در این بیانیه با اشاره به چگونگی شکل گیری «سه‌شنبه‌های بدون اعدام» آمده است که در بهمن سال گذشته، «گروهی از زندانیان سیاسی شجاع در زندان قزلحصار کرج دست به اعتراض زدند که به‌طور خشونت‌آمیز سرکوب شد.»
زندانیان سیاسی که در این اعتراض شرکت کردند، زندانیانی که این کارزار را آغاز کردند، جعفر ابراهیمی، زرتشت احمدی‌راغب، سپهر امام‌جمعه، لقمان امین‌پور، احمدرضا حائری، میثم دهبانزاده، رضا سلمان‌زاده، حمزه سواری، سعید ماسوری و رضا محمدحسینی بودند.
سازمان‌ها و نهادهای امضاکننده بیانیه اضافه کردند: این گروه از زندانیان سیاسی با عقاید و گرایش‌های مختلف از روز دهم بهمن سال گذشته، هفته‌ای یک بار اعتصاب غذا می‌کنند که به عناوین «سه‌شنبه‌های سیاه» و «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» نامیده شده است.
روز سه‌شنبه از این جهت انتخاب شده که معمولا در این روز، محکومان به اعدام در زندان قزلحصار را برای اجرای این حکم به سلول انفرادی منتقل می‌کنند.
این اعتصاب غذای هفتگی اکنون سی‌ویکمین هفته خود را می‌گذراند و به ۱۷ زندان دیگر در ایران گسترش یافته است. شرکت‌کنندگان در این اعتصاب‌ها به رغم سرکوب خشونت‌بار بر مطالبه خود برای لغو اعدام پای می‌فشارند.
امضاکنندگان بیانیه، همبستگی خود را با جنبش «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» در زندان‌های ایران اعلام کردند و خواستار توقف تمامی اعدام‌ها در ایران شدند.
آنها همچنین از جامعه بین‌الملل خواستند تا «جنبشِ رو به رشد لغو اعدام در ایران را حمایت کند.»
سازمان حقوق بشر ایران، ائتلاف جهانی علیه مجازات اعدام، همبستگی علیه مجازات اعدام، کانون مدافعان حقوق بشر، کمپین حقوق بشر ایران، سازمان جهانی علیه شکنجه، فدراسیون بین‌المللی حقوق بشر، شبکه آسیایی ضد مجازات اعدام، انجمن حقوق بشر کردستان - ژنو، مرکز عبدالرحمن برومند برای حقوق بشر در ایران، بنیاد سیامک پورزند و آرتیکل ۱۹ از جمله سازمان‌های امضا کننده این بیانیه هستند.
همچنین سازمان‌هایی نظیر شش‌رنگ (شبکه لزبین‌ها و ترنسجندرهای ایرانی)، حال وش، سازمان حقوق بشر اهواز، گروه حقوق بشر بلوچستان، سازمان حقوق بشر هه‌نگاو، انجمن حقوق بشر مردم آذربایجانی در ایران (اهراز)، سازمان بین‌المللی کاهش آسیب، سازمان حقوق بشری کردپا، پروژه عدالت پاکستان، سازمان اروپایی حقوق بشر عربستان سعودی، مرکز کرنل درباره مجازات اعدام در ایالات متحده، انجمن قلم آمریکا (پن)، فدراسیون حقوق بشر ایتالیا، کارگروه عدالت انتقالی از کره جنوبی، اتحاد علیه آپارتاید جنسیتی زنان در ایران و افغانستان نیز بیانیه را امضا کرده‌اند.
