ده‌ها تن از کنشگران مدنی و زندانیان سیاسی در بیانیه‌ای «جنگ حکومت» با مردم کوچه و بازار و «بگیروببندها و لشکرکشی نیروهای تا بن دندان مسلح در مقابل گیسو و تن زنان» را به شدت محکوم کردند.
در میان امضا کنندگان این بیانیه که نسخه‌ای از آن روز چهارشنبه پنجم اردیبهشت، در اختیار صدای آمریکا گرفت، نام نرگس محمدی، سپیده قلیان، صدیقه وسمقی، رسول بداغی، رضا شهابی، زرتشت احمدی‌راغب، عالیه مطلب‌زاده، عبداله مومنی، فائزه هاشمی، کیوان صمیمی، گیتی پورفاضل، منیره عربشاهی، مهوش ثابت، مصطفی تاجزاده، محمد حبیبی و ده‌ها تن دیگر دیده می‌شود.
از دیگر امضا کنندگان بیانیه، آتفه چهارمحالیان، احمدرضا حائری، اسماعیل عبدی، امیرسالار داودی، پوران ناظمی، جعفر عظیم‌زاده، حسین رزاق، دایه شریفه حسین‌پناهی، راحله احمدی، ژیلا مکوندی، سارا سیاهپور، سوران لطفی، شهناز اکملی، صبا شعردوست، صدرا عبدالهی، علیرضا بهنام، فخری شادفر، گلرخ ایرایی، مسعود فرهیخته، مهدی محمودیان، مهران رئوف و ویدا ربانی هستند.
امضا کنندگان بیانیه می‌گویند که هدف از هم‌زمانی «بالا گرفتن احتمال وقوع جنگ» با حضور نیروهای گشت ارشاد و فضای پلیسی در خیابان‌ها، ایجاد «رعب و وحشت» در بین مردم است.
آنها همچنین «تداوم نمایش شوم سوءاستفاده از قوای قهریه برای ارعاب حداکثری مردم و کنشگران» و «استفاده ابزاری از حجاب اجباری» به منظور «سماجت‌ورزی خصمانه بر یکسان‌سازی سبک زندگی افراد» را به‌شدت محکوم کردند.
این بیانیه با اشاره به این‌که «سوء مدیریت و فساد سیستماتیک حکومت»، زندگی مردم را به «سیاهچاله فلاکت، اضطراب، بلاتکلیفی و نابسامانی‌های مداوم» تبدیل کرده است، می‌گوید: «اظهارنظر فعالان درباره حجاب اجباری و روایت‌گری ظلم رفته بر زنان ایران با هزینه‌هایی چون احضار، بازداشت و انواع فشارها مواجه است.»
امضا کنندگان بیانیه با تاکید براین‌که هنوز «جامعه ایرانی، دادخواه جوانان معترض کشته‌شده است» هشدار دادند که «حکومت کماکان بر طبل جنگ با مردم کوچه و خیابان می‌کوبد» و هم‌زمان با منزوی و محدود کردن همه‌جانبه مردم، به هر بهانه «جامعه سرشار از بغض و خشم ایران را به تازیانه زخم و داغ تازه‌ای می‌بندد».
کنشگران سیاسی و مدنی امضا کننده بیانیه «اقدامات غیرانسانی و غیرقانونی حکومت و مواجهه زن‌ستیزانه با دلاورانی که در خانه و خیابان مقابل فشار استبداد ایستاده‌اند» را به‌شدت محکوم کردند.
در بخش پایانی این بیانیه، امضا کنندگان آن که برخی سال‌ها است که در زندان به سر می‌برند، اظهار امیدواری کردند که با وجود چنین سرکوب‌هایی، زنان و مردان ایرانی «از تلاش برای رهایی جامعه از چنگال خودکامگی و بیدادگری کناره نخواهند گرفت» و جمهوری اسلامی با ادامه برده پنداشتن مردم « تنها روزبه‌روز بر احتضار، قهقرا و بن‌بست‌های سیاسی خود خواهد افزود.»
پیش از این، نرگس محمدی، مدافع حقوق بشر و برنده جایزه نوبل صلح که در زندان اوین به سر می‌برد، روز ۲۹ فروردین در پیامی که در حساب اینستاگرام او منتشر شد، تأکید کرد: «جمهوری اسلامی از سر استیصال خیابان‌ها را به میدان جنگ علیه زنان و جوانان تبدیل کرده تا درد بی‌علاج عدم مشروعیت و فرو ریختن اقتدارش را با ارعاب و وحشت تسکین دهد و ضعف و مضحک بودن ادعاهایش در عرصه جهانی را با سلطه‌گری و زورگویی سخیفانه در داخل التیام بخشد.»
او با ستایش ایستادگی زنان و نافرمانی مدنی آنها در مقابل حجاب اجباری و سیاست‌های ضد زن جمهوری اسلامی، اضافه کرد: «مقاومت جانانه زنان سربلند ایران در خيابان‌های شهرها و تداوم نافرمانی مدنی، نفس‌های استبداد دینی را به شماره انداخته است. خیابان، از آن ما و پیروزی سرنوشت محتوم ما است.»
جمهوری اسلامی از روز شنبه ۲۵ فروردین و هم‌زمان با حمله هوایی گسترده به اسرائیل، موجی از سرکوب پوشش اختیاری علیه زنان در داخل کشور راه انداخته و نیروهای حکومتی را به طور چشمگیر در شهرهای ایران مستقر کرده است.
برخی ناظران می‌گویند هرچند استقرار این نیروها با عنوان «طرح نور» توسط فرماندهی انتظامی برای اعمال حجاب اجباری است، اما ممکن است هدف آن پیشگیری از احتمال بروز اعتراضات سراسری باشد.
دخالت حکومت در سبک زندگی ایرانیان و سرکوب حق انتخاب پوشش زنان با موجی از اعتراض‌ها روبه‌رو شده و هشتگ «جنگ علیه زنان» در رسانه‌های اجتماعی فراگیر شده است.
