کارکنان رسمی وزارت نفت در شرکت بهره‌برداری نفت و گاز آغاجاری در اعتراض به تحقق نیافتن خواسته‌های‌شان مانند روزهای گذشته تجمع کردند.
در هفته‌های اخیر، تجمع‌های اعتراضی از سوی کارکنان رسمی وزارت نفت در مراکز عملیاتی، از جمله در شرکت نفت فلات قاره در جزیره خارک، اهواز و سیری برگزار شده است.
حذف کامل سقف حقوق و محدودیت حق سنوات بازنشستگی، بازگردانده شدن کسورات مازاد مالیات، اجرای کامل ماده ۱۰ و «خودداری از دست‌درازی» به صندوق بازنشستگی کارکنان نفت از جمله مطالبات کارکنان رسمی نفت است.
در ماده ۱۰ قانون «وظایف و اختیارات وزارت نفت» که از حدود ۱۰ سال پیش تصویب شده اما اجرا نشده، آمده است: «نظام‌های اداری و استخدامی و پرداخت حقوق و مزایای آن دسته از کارکنان شرکت‌های تابعه وزارت نفت که در واحدهای عملیاتی و تخصصی شاغل هستند، با رویکرد رقابت پذیری و سرعت بخشیدن به بهره‌برداری از میادین مشترک و حفظ سرمایه انسانی متخصص تابع آیین‌نامه خاصی است که بدون الزام به رعایت قانون مدیریت خدمات کشوری، با رعایت سایر قوانین و مقررات مربوطه و با پیشنهاد وزارت نفت و تایید معاونت توسعه مدیریت و سرمایه انسانی رئیس جمهور تهیه می‌شود و حداکثر ظرف شش ماه پس از لازم الاجراء شدن این قانون به تصویب رئیس جمهور می‌رسد.»
جواد اوجی، وزیر نفت، روز ۱۱ اسفند سال گذشته اعلام کرد که ابراهیم رئیسی، رئیس دولت جمهوری اسلامی ایران، با اجرای ماده ۱۰ قانون حقوق و دستمزد کارکنان صنعت نفت موافقت کرد. با این حال تاکنون این ماده اجرا نشده است.
در این حال، شماری از تشکل‌های مستقل کارگری در بیانیه مشترکی، از مطالبات و اعتراضات کارکنان رسمی نفت طی دو ماه گذشته حمایت کردند.
در این اعلامیه مشترک آمده است که کارگران نفت با الهام گرفتن از تجمع‌های اعتراضی هفتگی بازنشستگان تامین اجتماعی و کشوری، از جمله معلمان و مخابرات، در شهرهای مختلف تجمع می‌کنند.
امضا کنندگان بیانیه افزودند که کارگران نفت در حال انسجام بخشیدن و سازماندهی اعتراضات‌شان هستند و تردیدی نیست که به کارگیری این شیوه از اعتراض، مبارزات آنان را قدرت خواهد بخشید.
اتحاد بازنشستگان، انجمن صنفی کارگران برق و فلزکار کرمانشاه، سندیکای نقاشان البرز، شورای بازنشستگان ایران، کمیته پیگیری ایجاد تشکل های کارگری، ندای زنان ایران و صدای مستقل کارگران گروه ملی فولاد در بیانیه مشترک خود اشاره کردند که سازمان یافتن کارگران رسمی نفت نه تنها مبارزات در بخش نفت را قدرتمند خواهد کرد، بلکه در قدرت‌گیری اعتراض و متحد شدن همه کارگران در همه بخش‌های تولیدی، پروژه‌ای، خدماتی و غیره در مقابل کارفرمایان و «سیستم حکومتی حامی آنان» هم تأثیر فراوان خواهد داشت.
به اعتقاد این تشکل‌ها، بخش تولیدی در صنعت نفت شاهرگ کسب درآمد دولت و حکومت است و پیامد هر پیروزی و موفقیت کارگران نفت، زمینه ساز پیروزی‌ها و موفقیت‌های کارگران در همه بخش‌های دیگر خواهد شد.
