یادداشتی در روزنامه واشنگتن اگزمنر از بِرَد وِنستروپ، نماینده جمهوریخواه مجلس نمایندگان آمریکا از ایالت اوهایو
ما به عنوان آمریکایی اغلب تعریف متفاوتی از «عادی» نسبت به مابقی جهان داریم.
ما فکر می کنیم عادی است که به تختخواب برویم و در شب احساس امنیت کنیم. ما در بیان بدون ترس آن چه می خواهیم درباره دولت، رهبران سیاسی و باورهای مان بگوییم، تردیدی به خود را نمی دهیم. ما موسیقی که دوست داریم پخش می کنیم، آن گونه که دوست داریم لباس می پوشیم، در عبادتگاهی که میل مان است حاضر می شویم و آزادانه در کشور به این سو و آن سو می رویم.
آب آشامیدنی لوله کشی شهری پاک و تمیز است، زباله های شهری جمع می شود، لزومی ندارد نگران مین های زمینی، گروه های شورشی، قحطی، جنگ های داخلی و شیوع بیماری های مسری خطرناک برای خانواده هایمان باشیم. اگر چه فضای سیاسی پر تنش است، اما از این نعمت بهره مندیم که انتخابات یک گذار مسالمت آمیز قدرت است. وقتی به حوزه های اخذ رای می رویم نگران نیستیم که کشته شویم.
تمام این ها موهبت است، چه این را درک کنیم یا درک نکنیم.
اولین باری که پس از پایان ماموریت نظامی ام در عراق پا به خاک آمریکا گذاشتم را فراموش نمی کنم. حس غیبت سنگینی وسایل جنگی بر پشت ام و عدم احتمال وقوع انفجار یا هر حادثه ای در لحظه غیرقابل توصیف بود. حس آرامش و امنیتی که تا از دست ندهیم قدرش را نمی دانیم.
روز شکرگزاری فرصت مناسبی برای قدردانی از تمام موهبت هایی است که قدرشان را نمی دانیم. زمان خوبی است برای این که در کنار خانواده دور میز بنشینیم و فهرستی از آن چه برایشان شکرگزار هستیم تهیه کنیم.
من شکرگزارم در کشوری زندگی می کنم که می توانیم رهبرمان را هر چند سال یک بار از طریق برگه رای انتخاب کنیم.
شکرگزارم فارغ از این که چه حزبی قدرت را در دست دارد، می توانم آزادانه از پروردگار، خانواده و کشورم دفاع کنم.
شکرگزارم در کشوری زندگی می کنم که بر برابری انسان ها و برخورداری از حق زندگی و آزادی بنیان گذاشته شده است. ما همیشه به آرمان های مان پایبند نبوده ایم، اما کشوری هستیم که برای کامل تر شدن تلاش می کنیم.
برای مردان و زنانی شکرگزارم که دور از خانه و خانواده در پایگاه هایی در افغانستان، کره جنوبی و سراسر جهان بوقلمون و مخلفات می خورند. آن ها برای این در آن کشورهای دور دست هستند که داوطلب شده اند و به جنگیدن برای آزادی باور دارند.
بیایید هرگز فراموش نکنیم، چقدر مورد لطف قرار داریم.