شهرداری تهران می خواهد بخشی از گنجینه هنری این نهاد را به فروش رساند تا درآمد آن را صرف هزینه های جاری کند.
این برنامه براساس مصوبه چندسال پیش مجلس شورای اسلامی صورت می گیرد که به موزه ها اجازه داده بخشی از اموالشان را به فروش برسانند.
شورای بین‌المللی موزه از زیر مجموعه های یونسکو در بند سه و چهار اساسنامه خود موزه را اینگونه تعریف کرده‌است: «موزه مؤسسه‌ای‌ست دائمی و بدون هدف مادی که درهای آن به روی همگان باز است و در خدمت جامعه و پیشرفت آن فعالیت می‌کند. هدف موزه‌ها، تحقیق در آثار و شواهد به‌جای‌مانده انسان و محیط زیست او، گردآوری آثار، حفظ و بهره‌وری معنوی و ایجاد ارتباط بین این آثار، به ویژه به نمایش گذاردن آنها به منظور بررسی و بهره معنوی است.»
کارنامه مدیریت موزه های ایران خلاف وظایف تعریف شده موزه ها توسط این شورای بین المللی ست.
حذف شماری از بناهای به ثبت رسیده با معماری تاریخی از فهرست میراث فرهنگی، فروش اموال اضافی و در انبار مانده موزه های کشور، ایجاد بازار فروش عتیقه در جزیره کیش و واگذاری بخشی از موزه های ایران به بخش خصوصی، همچنین حراج هدیه های دریافتی رئیس جمهوریهای وقت از جمله اقدامات در حوزه فروش اموال منقول و غیرمنقول موزه های ایران ارزیابی شده است.
سازمان میراث فرهنگی کشور و دیگر دستگاه های حکومتی از جمله بنیاد مستضعفان، این گونه اقدامات را بر مبنای یک مصوبه مجلس شورای اسلامی انجام می دهند که اجازه فروش بخشی از اموال موزه ها را صادر کرده است.
مصوبه مجلس به پیشنهاد علیرضا سمیعی آذر، رئیس وقت موزه هنرهای معاصر تهران صورت گرفت. این مصوبه با اعتراض دوستداران میراث فرهنگی کشور روبرو شد.
یکی از رخدادهای ناخوشایند از دست رفتن تابلوی زن سوم اثر «ویلم د کونینگ» نقاش هلندی آمریکایی بود که در سبک اکسپرسیونیسم انتزاعی خلق شده و از دوران پهلوی در گنجینه موزه هنرهای معاصر تهران قرار داشت.
در سال 2006 و براساس همان مجوز مجلس، مدیران وقت حوزه فرهنگ ظاهرا تحت عنوان مبادله این تابلوی منحط و غیرقابل نمایش با چند برگ از شاهنامه شاه تهماسبی این اثر بی نظیر موزه تهران را از ایران خارج کردند. برگه های شاه تهماسبی بازگردانده شده به ایران تنها 6 میلیون دلار ارزش دارند؛ اما تابلوی زن سوم دکونینگ امروزه بیش از 147 میلیون دلار ارزشیابی شده است.
در همان زمان این حراج آثار هنری با انتقادات گسترده کارشناسان روبرو شد و دست اندرکاران این معامله را متهم به بی لیاقتی و همدستی با دلالان بین المللی برای خروج دارایی های هنری ایران کردند.
اما مدیران دولتی حوزه فرهنگ هنوز و همچنان در پی یافتن مشتریان جهانی برای باقی آثار هنری در زیرزمین های موزه های ایران اند.
امروزه کار فروش آثار هنری به شهرداری تهران نیز سرایت کرده است. شهرداری تهران که مالک گنجینه های هنری موزه هنر امام علی ست، می خواهد بخشی از اموال هنری خود را به فروش رساند.
مدیران شهرداری می گویند نگهداری اموال هنری در انبارها هزینه بردار و بی معناست و از سویی شهرداری نیازمند منبع تامین هزینه های خود است.
مهدی توکلیان مدیر موزه هنر امام علی هم خبر این فروش را تایید کردوگفت آثار درجه 2 و 3 گنجینه سازمان فرهنگی هنری شهرداری قرار است به فروش رسد.
آیدین آغداشلو استاد دانشگاه و کارشناس آثار هنری می گوید موزه های دنیا براساس اساسنامه شان تنها می توانند آثار مکرر و مشابه خود را بر مبنای ضوابط ارزیابی کارشناسان زبده معاوضه کنند یا به فروش رسانند
او می افزاید: این طرح در صورتی که به وسیله افراد غیرکارشناس اجرا شود، بهترین مجموعه‌ای را که طی سالها و با صرف مبالغ زیاد گردآوری شده است، از اعتبار می‌اندازد.
این برنامه براساس مصوبه چندسال پیش مجلس شورای اسلامی صورت می گیرد که به موزه ها اجازه داده بخشی از اموالشان را به فروش برسانند.
شورای بین‌المللی موزه از زیر مجموعه های یونسکو در بند سه و چهار اساسنامه خود موزه را اینگونه تعریف کرده‌است: «موزه مؤسسه‌ای‌ست دائمی و بدون هدف مادی که درهای آن به روی همگان باز است و در خدمت جامعه و پیشرفت آن فعالیت می‌کند. هدف موزه‌ها، تحقیق در آثار و شواهد به‌جای‌مانده انسان و محیط زیست او، گردآوری آثار، حفظ و بهره‌وری معنوی و ایجاد ارتباط بین این آثار، به ویژه به نمایش گذاردن آنها به منظور بررسی و بهره معنوی است.»
کارنامه مدیریت موزه های ایران خلاف وظایف تعریف شده موزه ها توسط این شورای بین المللی ست.
حذف شماری از بناهای به ثبت رسیده با معماری تاریخی از فهرست میراث فرهنگی، فروش اموال اضافی و در انبار مانده موزه های کشور، ایجاد بازار فروش عتیقه در جزیره کیش و واگذاری بخشی از موزه های ایران به بخش خصوصی، همچنین حراج هدیه های دریافتی رئیس جمهوریهای وقت از جمله اقدامات در حوزه فروش اموال منقول و غیرمنقول موزه های ایران ارزیابی شده است.
سازمان میراث فرهنگی کشور و دیگر دستگاه های حکومتی از جمله بنیاد مستضعفان، این گونه اقدامات را بر مبنای یک مصوبه مجلس شورای اسلامی انجام می دهند که اجازه فروش بخشی از اموال موزه ها را صادر کرده است.
مصوبه مجلس به پیشنهاد علیرضا سمیعی آذر، رئیس وقت موزه هنرهای معاصر تهران صورت گرفت. این مصوبه با اعتراض دوستداران میراث فرهنگی کشور روبرو شد.
یکی از رخدادهای ناخوشایند از دست رفتن تابلوی زن سوم اثر «ویلم د کونینگ» نقاش هلندی آمریکایی بود که در سبک اکسپرسیونیسم انتزاعی خلق شده و از دوران پهلوی در گنجینه موزه هنرهای معاصر تهران قرار داشت.
در سال 2006 و براساس همان مجوز مجلس، مدیران وقت حوزه فرهنگ ظاهرا تحت عنوان مبادله این تابلوی منحط و غیرقابل نمایش با چند برگ از شاهنامه شاه تهماسبی این اثر بی نظیر موزه تهران را از ایران خارج کردند. برگه های شاه تهماسبی بازگردانده شده به ایران تنها 6 میلیون دلار ارزش دارند؛ اما تابلوی زن سوم دکونینگ امروزه بیش از 147 میلیون دلار ارزشیابی شده است.
در همان زمان این حراج آثار هنری با انتقادات گسترده کارشناسان روبرو شد و دست اندرکاران این معامله را متهم به بی لیاقتی و همدستی با دلالان بین المللی برای خروج دارایی های هنری ایران کردند.
اما مدیران دولتی حوزه فرهنگ هنوز و همچنان در پی یافتن مشتریان جهانی برای باقی آثار هنری در زیرزمین های موزه های ایران اند.
امروزه کار فروش آثار هنری به شهرداری تهران نیز سرایت کرده است. شهرداری تهران که مالک گنجینه های هنری موزه هنر امام علی ست، می خواهد بخشی از اموال هنری خود را به فروش رساند.
مدیران شهرداری می گویند نگهداری اموال هنری در انبارها هزینه بردار و بی معناست و از سویی شهرداری نیازمند منبع تامین هزینه های خود است.
مهدی توکلیان مدیر موزه هنر امام علی هم خبر این فروش را تایید کردوگفت آثار درجه 2 و 3 گنجینه سازمان فرهنگی هنری شهرداری قرار است به فروش رسد.
آیدین آغداشلو استاد دانشگاه و کارشناس آثار هنری می گوید موزه های دنیا براساس اساسنامه شان تنها می توانند آثار مکرر و مشابه خود را بر مبنای ضوابط ارزیابی کارشناسان زبده معاوضه کنند یا به فروش رسانند
او می افزاید: این طرح در صورتی که به وسیله افراد غیرکارشناس اجرا شود، بهترین مجموعه‌ای را که طی سالها و با صرف مبالغ زیاد گردآوری شده است، از اعتبار می‌اندازد.