روز شنبه مردم تانزانیا پنجاهمین سالگرد تأسیس این کشور آفریقایی را جشن گرفتند. روز ۲۶ آوریل ۱۹۶۴، اندکی پس از استقلال از بریتانیا، دو کشور تانگانیکا و زنگبار – واقع در منطقه «دریاچه های بزرگ» در جنوب شرقی قاره آفریقا – به یکدیگر پیوستند و کشور واحدی را تشکیل دادند، و در همان سال، از ادغام نام دو کشور، نام جدیدی برای کشور برگزیدند.
آبهای بکر و سواحل ماسه ای زیبای تانزانیا گردشگرانی را از سراسر جهان را به جزیره زنگبار می کشاند – اما بعضی هم می روند تا درباره گذشته سیاه استعماری آن کشور مطالعه کنند. زنگبار یکی از آخرین بازارهای خرید و فروش برده در جهان بود. عبدالله سلیمان عبدالله، راهنمای گردشگردی تانزانیا می گوید:
«خرید و فروش برده یکی از معامله های پرمنفعت بود – تاجران از این راه سود فراوانی می بردند و واقعاً ثروتمند می شدند. تا سال ۱۸۷۳ که تجارت برده منسوخ شد، برده ها را برای کار در مزارع می بردند.»
امروز، تولید طلا و صنعت گردشگری شالوده اقتصاد تانزانیا را تشکیل می دهد، اما این کشور تلاش می کند تا زمینه های رشد اقتصادی را متنوع کند. دارالسلام، پایتخت، هفته گذشته میزبان سران تکنولوژی ارتباطات و اطلاع رسانی بود. وزیر ارتباطات تانزانیا گفت نمایندگان دولت ها و صنایع گردهم آمده بودند تا فرصت هایی را بررسی کنند که تکنولوژی ارتباطات در اختیار مردم کشورهای منطقه می گذارد.
اما در حالی که دولت به سختی تلاش می کند تا کشور را از فقر بیرون بکشد، خشونت های رو به افزایش اسلامگرایان، گردشگران را از رفتن به تماشای طبیعت زیبا، پارک های طبیعی و سواحل جذاب تانزانیا منصرف می کند. جزیره زنگبار که زمانی در برابر مذاهب مختلف رواداری زیادی از خود نشان می داد، در ماههای اخیر صحنه سوزاندن کلیساها و حملات خشونت بار به اماکن مذهبی شده است. شیخ فضلی سوراگا، رهبر میانه روی مسلمانان هنگام پیاده روی صبحگاهی هدف حمله یک مهاجم ناشناس قرار گرفت که به صورت وی اسید پاشید:
«فرد مهاجم چشم هایم را هدف گرفته بود و اسید را به هدف پاشید. اسید از چشم ها تا گردن و سینه ام را سوزاند.»
در پنجاهمین سالگرد استقلال تانزانیا، مردم نگران آینده کشورشان هستند.
تحلیلگران می گویند اسلامگرایی افراطی در تانزانیا جانیفتاده؛ ولی هشدار می دهند که دولت بی ثبات، فقر و بیکاری ممکن است عده زیادی از جوانان را به افراطگرایی سوق دهد.
آبهای بکر و سواحل ماسه ای زیبای تانزانیا گردشگرانی را از سراسر جهان را به جزیره زنگبار می کشاند – اما بعضی هم می روند تا درباره گذشته سیاه استعماری آن کشور مطالعه کنند. زنگبار یکی از آخرین بازارهای خرید و فروش برده در جهان بود. عبدالله سلیمان عبدالله، راهنمای گردشگردی تانزانیا می گوید:
«خرید و فروش برده یکی از معامله های پرمنفعت بود – تاجران از این راه سود فراوانی می بردند و واقعاً ثروتمند می شدند. تا سال ۱۸۷۳ که تجارت برده منسوخ شد، برده ها را برای کار در مزارع می بردند.»
امروز، تولید طلا و صنعت گردشگری شالوده اقتصاد تانزانیا را تشکیل می دهد، اما این کشور تلاش می کند تا زمینه های رشد اقتصادی را متنوع کند. دارالسلام، پایتخت، هفته گذشته میزبان سران تکنولوژی ارتباطات و اطلاع رسانی بود. وزیر ارتباطات تانزانیا گفت نمایندگان دولت ها و صنایع گردهم آمده بودند تا فرصت هایی را بررسی کنند که تکنولوژی ارتباطات در اختیار مردم کشورهای منطقه می گذارد.
اما در حالی که دولت به سختی تلاش می کند تا کشور را از فقر بیرون بکشد، خشونت های رو به افزایش اسلامگرایان، گردشگران را از رفتن به تماشای طبیعت زیبا، پارک های طبیعی و سواحل جذاب تانزانیا منصرف می کند. جزیره زنگبار که زمانی در برابر مذاهب مختلف رواداری زیادی از خود نشان می داد، در ماههای اخیر صحنه سوزاندن کلیساها و حملات خشونت بار به اماکن مذهبی شده است. شیخ فضلی سوراگا، رهبر میانه روی مسلمانان هنگام پیاده روی صبحگاهی هدف حمله یک مهاجم ناشناس قرار گرفت که به صورت وی اسید پاشید:
«فرد مهاجم چشم هایم را هدف گرفته بود و اسید را به هدف پاشید. اسید از چشم ها تا گردن و سینه ام را سوزاند.»
در پنجاهمین سالگرد استقلال تانزانیا، مردم نگران آینده کشورشان هستند.
تحلیلگران می گویند اسلامگرایی افراطی در تانزانیا جانیفتاده؛ ولی هشدار می دهند که دولت بی ثبات، فقر و بیکاری ممکن است عده زیادی از جوانان را به افراطگرایی سوق دهد.
