مقاله ای در فارین افرز از ایان گلدنبرگ و نیکلاس هراس
مایک پمپئو، وزیر خارجه آمریکا، در تشریح استراتژی آمریکا پس از خروج از برجام با لحنی محکم وعده برخورد با سپاه پاسداران و شبکه چند ملیتی شبه نظامیان شیعه در خاورمیانه را داد. اما آن واژه های محکم هنوز با عمل همراه نشده است. ایالات متحده سال ها در تعیین یک استراتژی برای مهار و نهایت عقب راندن نفوذ ایران در سوریه مشکل داشته است.
این وضع ممکن است به دلیل شکاف نمایان در اتحاد حامیان بشار اسد در در شرف تغییر باشد. در یک سوی این شکاف، ایران قرار دارد که خواهان تحکیم دستاوردهایش در سوریه برای اعمال فشار نظامی بر اسرائیل است. در سوی دیگر، رژیم اسد، حزب الله و روسیه قرار دارند که می ترسند یک مناقشه عمده با اسرائیل به تمام آن چه طی یک دهه دست یافته اند ضربه بزند. این اختلافات فرصتی برای مهار جاه طلبی تهران در سوریه است که واشنگتن در انتظار آن بوده است.
واشنگتن چند گزینه پیش رو دارد:
- نخست، سیاست رسمی تغییر رژیم اسد از طریق فشار اقتصادی و به رسمیت نشناختن آن، دمشق را به سپاه نزدیک نگاه می دارد. دولت ترامپ لازم نیست با اسد که مسئول قتل نیم میلیون شهروند سوریه بوده است، وارد تعامل شود؛ اما باید از این توهم که رژیم اسد به زودی قابل جایگزینی است فاصله بگیرد.
- دوم، ایالات متحده باید به روشنی بیان کند که قصد حضور بلند مدت در شمال شرقی سوریه را دارد. شمال و شرق سوریه محل چاه های نفتی و منابع آب و کشاوزی است و اهرم فشاری در اختیار دولت ترامپ بر سر آینده سوریه می گذارد. اگر آمریکا سوریه را ترک کند راه اتحاد دوباره اسد، ایران و روسیه با پس گرفتن آن مناطق هموار می شود. ادامه کنترل این منطقه به دست نیروهای آمریکا امکان مانور ایران در بین عراق و سوریه را محدود می کند.
- سوم، ایالات متحده همچنان امکان شکل دادن به نتیجه تحولات در جنوب غربی سوریه را دارد. واشنگتن در همکاری با اردن و اسرائیل بر نیروهای میانه رو اپوزیسیون سرمایه گذاری موفقیت آمیزی کرده است و آن ها این منطقه را طی سال های اخیر در کنترل نگاه داشته اند. این منطقه ای است که بیش از هر کجای سوریه احتمال بروز جنگ بین اسرائیل و ایران در آن می رود. دولت ترامپ باید به صراحت تاکید کند که این منطقه باید خودمختار باقی بماند. برای تحقق این اهداف لازم است ۲۰۰ میلیون دلار بودجه متوقف شده ثبات در سوریه آزاد شود.
- نهایتا، ایالات متحده به حمایت از اسرائیل در دفاع از خود ادامه خواهد داد، اما باید متحدانش را به خویشتنداری ترغیب کند.
موفقیت سپاه پاسداران انقلاب اسلامی در گرو استفاده از فرصت های ناشی از جنگ های داخلی در منطقه بوده است؛ نخست در لبنان و این اواخر در عراق، سوریه و یمن. سپاه از طریق همکاری با شرکای محلی وارد این مناقشات شده است. در عین حال مداخله بیش از حد سپاه با مقاومت های ملی گرایانه از سوی شرکای محلی روبرو شده است. سپاه احتمالا اکنون در سوریه به چنین سدی برخورد کرده است و دست آخر منافع اش با دیگر متحدانش واگرایی پیدا کرده است.
* برگردان فارسی این گزارش تنها به منظور آگاهی رسانی منتشر شده و نظرات بیان شده در آن الزاماً بازتاب دیدگاه صدای آمریکا نیست.
