چهل هزار دانش آموز از ۱۳۵۰ مدرسه راهنمايی در سرتاسر آمريکا در مسابقه سالانه «طراحی چشم انداز شهری در آينده» شرکت کردند و به صورت تيمی اين پرسش را مورد بررسی قرار دادند که «شهر های آينده چگونه خواهند بود؟» ۳۷ تيم به مرحله نهايی اين مسابقات رسيدند و برای دفاع از طرح های خود در برابر داوران مسابقه «شهر آينده» به واشنگتن دی سی (پايتخت آمريکا) آمدند.
هدف از برگزاری اين مسابقه سالانه، که مورد حمايت مجامع حرفه ای و فنی و برخی از شرکت های عمده آمريکايی قرار دارد، هدايت نوجوانان به سمت مشاغلی در علم و فن آوری است.
دانش آموزان در اين مسابقه بايد مدل های روميزی کوچکی از طرح های خود را، با صرف بودجه ای در حد يکصد دلار، با استفاده از مصالح بازیافت شده، می ساختند. هر تيم همچنين موظف بود برای توضيح راه حل های خود مقالاتی نگاشته و آنها را به گروهی از مخاطبان ارايه کند و سپس به پرسش های گروهی متشکل از ۶ متخصص رشته های گوناگون پاسخ گويد.
حمل و نقل شهری
يکی از حاميان عمده اين مسابقه شرکت بنتلی سيستم (Bentley Systems Incorporated ) است. مدير عامل اين شرکت، گرگوری بنتلی، گفت مضمون مسابقه امسال «حمل و نقل شهری» بود، که موضوع به طور فزاینده مهمی برای شهرهای جهان است. وی گفت، «فکر می کنم ما اکنون شاهد برآمدن نخستين نسل آمريکائيانی هستيم که لزومی به داشتن اتومبيل به عنوان بخشی از زندگی حس نمی کنند.»
طرح پيشنهادی دیوید اشتراوب، کاترین بری و ربکا نورت، دانش آموزان کلاس هشتم از ايالت جنوبی جورجيا، شامل شهری است در آينده ای بسيار دور. اشتراوب گفت وی و تيمش پيش بينی می کنند حمل و نقل عمومی در آينده آسان و سازگار با محيط زيست خواهد بود.
او اضافه کرد، « تمرکز این سیستم بر فرکانس مغناطیسی است، که مردم را قادر خواهد ساخت تا از روی زمين به حالت شناور بلند شوند، و در امتداد میدان های مغناطیسی حرکت کنند.»
رقابت نوجوانان
لیلا میرزا، اوها حسن و موسی سید از هوستون (ايالت تگزاس) شهری را در برزیل در سال ۲۰۸۴ طراحی کردند، با يک سيستم حمل و نقل که متکی بر اتومبیل های برقی است. لیلا میرزا گفت، «اين پارکينگ ها دارای سلول های فوتووولتيک هستند، و هر وقت ما اتومبيلمان را پارک می کنيم، آنها انرژی مورد لزوم خود را می گيرند و برای رانندگی ذخيره می کنند.»
بنتلی می گويد مسابقه «شهر آینده» که اکنون ۲۲ سال از برگزاری سالانه آن می گذرد، عمدا بر روی نوجوانان تمرکز دارد. او دليل اين تمرکز را اين گونه شرح داد: «در اين سنين در ايالات متحده، بچه ها بايد درس های رياضی و رياضی پيشرفته را انتخاب کنند. اگر در اين سنين اين کار را نکنند، هر گز مهندس نخواهند شد.»
بزرگترين جایزه مسابقه امسال که معادل ۷۵۰۰ دلار است، به مدرسه سن جان در ميشيگان تعلق گرفت. به افتخار کسب اين موفقيت، اعضای تیم اين فرصت را يافتند تا به کمپ فضایی ایالات متحده سفر کرده و در آن شرکت کنند
خوابگاه و مسکن کمپ فضايی، در سمت چپ. اعضای کمپ چند روز در اين خانه زندگی می کنند.
تجربه کار بر روی یک پروژه مهندسی، حتی برای آنها که برنده نشدند، مشوق خوبی بود تا به مشاغلی در علم و فن آوری بيانديشند. يکی از آنها اريک سوايلر از ايالت نيو مکزيکو بود. وی در اين زمينه گفت، «من می خواهم دانشمند بشوم اما هنوز نمی دانم در چه رشته ای.»
البته برای اريک سوايلر جای نگرانی نيست. او زمان زيادی برای تصميم گيری در اين مورد دارد.
