مجمع عمومی سازمان ملل، سهشنبه ۲۷ آذر، قطعنامه محکومیت نقض حقوق بشر در ایران را با ۸۰ رای موافق، ۲۷رای مخالف و ۶۸ رای ممتنع به تصویب رساند.
پیش نویس این قطعنامه که توسط کانادا و با حمایت سایر کشورها تهیه شده است، اواخر آبانماه امسال در کمیته سوم مجمع عمومی سازمان ملل تصویب شده بود.
کشورهای عضو سازمان ملل در این قطعنامه ضمن انتقاد شدید از «اعدام و زندان به اتهام ارتداد و توهین به مقدسات» در جمهوری اسلامی، اعدام اقلیتهای قومی و مذهبی و زنان را نیز به شدت محکوم کردند.
کشورهای تصویبکننده این قطعنامه همچنین خواستار همکاری سران حکومت ایران با گزارشگر سازمان ملل متحد در رابطه با وضعیت حقوق بشر در ایران شدند و از مقامات جمهوری اسلامی خواستند تا امکان سفر خانم مای ساتو به ایران را فراهم کنند و در رابطه با اقدامات غیر قانونی خود پاسخگو باشند.
در این قطعنامه همچنین از «دیکتاتوری حاکم در ایران» خواسته شده که به آزار و تبعیض مخالفان و اقلیتها، بازداشتهای خودسرانه و رفتار غیر انسانی و تحقیرآمیز با زندانیان پایان دهد.
آنتونیو گوترش، دبیرکل سازمان ملل در مهرماه ۱۴۰۳، در گزارشی نقض مکرر و شدید حقوق بشر در ایران را نگرانکننده خوانده و خواستار توقف اعدامها در ایران شده بود.
مای ساتو گزارشگر حقوق بشر ایران نیز شهریورماه ۱۴۰۳، با اشاره به آمار اعدامهای صورت گرفته توسط جمهوری اسلامی در ایران نسبت به این روند اظهار نگرانی کرد و گفت: طبق میثاق بینالمللی، صدور احکام اعدام باید تنها برای جرایم سنگین در نظر گرفته شود.
او همچنین ایجاد محدودیت برای مدافعان حقوق بشر، ارعاب و دستگیری روزنامهنگاران، بازداشت با اتهاماتی نظیر اقدام علیه امنیت ملی و ممنوعیت رسیدگی پزشکی به برخی از زندانیان را نشانگر محدود شدن حقوق مدنی در ایران خوانده و خواستار رفع این محدودیتها شده بود.