اعلام صدور حکم برای «پخشان عزیزی»، فعال مدنی زندانی که پیشتر به جرم «بغی» به اعدام متهم شده بود، اعتراض گسترده کاربران شبکه‌های اجتماعی و نیز سازمان های حقوق بشری را در روز سه شنبه دوم مرداد به همراه داشت. در این اعتراض ها گفته شد که جمهوری اسلامی «از فعالان زن به وحشیانه‌ترین شکل انتقام» می‌گیرد.
خانم عزیزی، اهل مهاباد، که از سوی دادگاه انقلاب اسلامی تهران محکوم به اعدام شده است، از اوایل تیرماه به دستور مقامات زندان اوین از ملاقات و تماس با خانواده خود محروم شده بود.
این دومین حکم اعدام طی هفته های اخیر برای زندانیان سیاسی زن در ایران است. پیش از این، شریفه محمدی، فعال کارگری محبوس در زندان لاکان رشت، از سوی دادگاه انقلاب اسلامی این شهر به اتهام بغی به اعدام محکوم شده بود.
عاطفه نبوی، فعال مدنی و زندانی سیاسی سابق، در شبکه اجتماعی «ایکس» نوشت: «باورم نمیشه... باورم نمیشه. برادر پخشان عزیزی نوشته که پخشان حکم اعدام گرفته. باورم نمیشه، این چه کابوسیه دختر...»
سازمان حقوق بشری «هه‌نگاو» نیز اشاره کرد که صدور حکم اعدام برای پخشان عزیزی در شرایطی است که «وی به مدت چندین ماه از حق دسترسی به وکیل و ملاقات با خانواده‌اش محروم بوده و در پروسه‌ای ناشفاف و ناعادلانه مراحل دادرسی به پرونده وی برگزار شده است.»
هه‌نگاو اخیراً نامه‌ای از این زندانی سیاسی منتشر کرده بود که در آن اشاره شده بود در ایام بازداشت بارها شکنجه و آویزان شده است.
فاطمه شهرزاد شمس، فعال حقوق زنان، هم با اشاره به این موضوع که «دارند از فعالان زن به وحشیانه‌ترین شکل انتقام می‌گیرند» افزود: «صدور احکام اعدام یکی پس از دیگری، حبس‌ها و تبعیدهای طویل‌المدت، ابتلای زنان زندانی به بیماری‌های مشکوک زمینه‌ای، اشکالی از جنایت‌های مکرر جمهوری اسلامی علیه زنان است. در مقابل این احکام وحشیانه سکوت نکنیم.»
فروغ کنعانی جامعه شناس نیز در این مورد نوشت: «موج جدید جنایات جمهوری‌اسلامی در راه است.»
کاربری به نام فریبا در شبکه «ایکس» با اشاره به صدور احکام اعدام برای پخشان عزیزی و شریفه محمدی نوشت: «جمهوری اسلامی دیگر به کمتر از اتهام بغی و حکم اعدام رضایت نمیدهد.»
سامان غزالی، یک کاربر دیگر در شبکه ایکس، این پرسش را مطرح کرده است: «مواجهه آنان که با استدلال "ترس از جلیلی" پای صندوق‌های رای رفتند و به اصلاحات رای دادند با احکام اعدام شریفه محمدی و پخشان عزیزی چگونه خواهد بود؟»
بنفشه جمالی، فمینیست برابری خواه، هم نوشت:«جمهوری اسلامی در حال انتقام گرفتن از زنان که اینگونه مقابلش ایستاده‌اند.»
در این حال، شبکه حقوق بشر کردستان با انتشار خبر صدور حکم اعدام برای پخشان عزیزی نوشت: «صدور حکم اعدام برای پخشان عزیزی در حالی صورت می‌گیرد که وریشه مرادی، عضو جامعه آزاد زنان شرق کردستان (کژار) نیز که همزمان با او در سنندج بازداشت شد، با اتهام مشابه در انتظار صدور حکم است.»
خانم عزیزی روز ۱۳ مرداد سال گذشته، به دست ماموران وزارت اطلاعات جمهوری اسلامی در شهرک خرازی تهران، بازداشت و در بازداشتگاه اطلاعات تحت بازجویی و شکنجه قرار گرفت و سپس به بند ۲۰۹ زندان اوین و پس از آن به بند زنان این زندان منتقل شد. او در زمستان ۱۴۰۲، توسط شعبه ۵ بازپرسی دادسرای امنیت اوین به «بغی از طریق عضویت در گروه‌های مخالف» نظام متهم شد.
این زندانی سیاسی در روزهای ۸ و ۲۷ خرداد سال جاری، برای رسیدگی به اتهام «بغی» در شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب اسلامی تهران به ریاست قاضی ایمان افشاری حضور یافت.
پخشان عزیزی پیش از این، با نوشتن نامه‌ای تحت عنوان « کتمان حقیقت و آلترناتیو آن» که به دست هه‌نگاو رسیده و در روز ۳۱ تیر، دو روز پیش از اعلام خبر صدور حکم اعدام او، منتشر شده بود، روایت خود را از نحوه بازداشت و شکنجه توسط نهادهای امنیتی بازگو کرد.
او نوشت که بارها در بازجویی به دار کشیده می شد، ۱۰ متر به قعر زمین فرو می‌بردنش و باز بیرون می‌آوردند وسرخورده و شکست خورده اجتماعی قلمدادش می‌کردند.
خانم عزیزی در سالیان قبل نیز سابقه بازداشت داشته است. وی اولین بار در آبان ۱۳۸۸ در یک گردهمایی اعتراضی دانشجویان علیه اعدام‌های سیاسی در کردستان بازداشت و در ۲۸ اسفند همان سال با قید وثیقه ۱۰۰ میلیون تومانی آزاد شد.
او همواره با اتهام «عضویت در گروه‌های مخالف نظام» روبرو بوده است. اتهامی که همواره رد کرده است.
دستگاه های امنیتی و قضایی جمهوری اسلامی به طور معمول اتهام های سنگین امنیتی به فعالان بازداشتی وارد می کنند که در نتیجه احکام سنگین علیه آنان صادر می شود. این رویه انتقاد شدید سازمان های حقوق بشری در جهان را به همراه داشته است.
