بخش انگلیسی صدای آمریکا ـ بامداد ۱۱ سپتامبر ۲۰۰۱ یکی از نخستین خاطرات اِیدن تایر است.
او سه ساله بود وقتی گروه تروریستی القاعده با ربودن هماهنگ و همزمان چهار هواپیمای مسافربری به ایالات متحده حمله کرد. دو هواپیما با برج های دوقلوی مرکز تجارت جهانی در شهر نیویورک برخورد کرد، هواپیمای سوم به ساختمان پنتاگون، مقر وزارت دفاع آمریکا، در نزدیکی واشنگتن، پایتخت ایالات متحده، کوبیده شد و مسافران در هواپیمای چهارم که احتمالا راهی کاخ سفید بود اختیار هواپیما را در دست گرفتند و هواپیما در مزرعه ای در پنسیلوانیا سقوط کرد.
مادر تایر وحشت زده او را در نیمه روز از پیش دبستان برداشت و راهی خانه در اسپرینگ فیلد در ایالت ویرجینیا شد که پانزده دقیقه از پنتاگون فاصله دارد. او تایر را مقابل تلویزیون نشاند و بی وقفه تلاش کرد با پدر تایر، بردلی تایر، که در پنتاگون کار می کرد و با موفقیت از ساختمان وزارت دفاع خارج شده بود، تلفنی تماس بگیرد.
تایر که اکنون ۲۲ ساله است می گوید: «یک تصویر لرزان خاکستری از برخورد هواپیما با برج دوم... مرتبط در اخبار بود.»
در آن روز ۲۹۷۷ نفر جان باختند و همه ۱۹ رباینده هواپیماها نیز کشته شدند. آن روز مرگبارترین حمله تروریستی به خاک ایالات متحده بود.
تایر، ۱۹ سال پس از آن روز، اکنون دانشجوی دانشگاه «کیس وسترن رزرو» در ایالت اوهایو است و همزمان برای کسب لیسانس در فیزیک، ریاضیات، و زبان آلمانی تلاش می کند. تایر با وجود برخورداری از حافظه تصویری خوب تنها بعضی صحنه ها از روز حملات را به خاطر می آورد.
برای آمریکاییان بزرگسال یازدهم سپتامبر یک خاطره زنده است. ده سال پس از وقوع آن، ۹۷ درصد از آمریکایی های ۸ سال به بالا می توانند دقیقا به خاطر بیاورند هنگام شنیدن خبر حملات کجا بودند.
اما بسیاری از جوانان روایت دست دوم آن را شنیده اند.
کریستینا لیو، ۲۲ ساله، از شهر نیویورک، می گوید: «مثل چیزهایی است که در کتاب های تاریخ یاد گرفتیم، چیزی شبیه جنگ جهانی دوم.»
نتایج یک پژوهش در دانشگاه میشیگان این فرضیه را تائید می‌کند که وقوع رویدادها در فاصله ۱۰ تا ۳۰ سالگی بیشتر بر نسل‌ها تاثیر خواهد گذاشت، و کودکان زیر ۱۰ سال احتمالا آمادگی کافی برای درک اهمیت رویدادها ندارند. هرچند برخی کودکان نسل پس از یازدهم سپتامبر شاهد بازرسی‌های شدیدتر در فرودگاه‌ها و جنگ با تروریسم نیز بوده‌اند.
