تعداد کمی از مردم به طور داوطلبانه به منطقه ای کوچ می کنند که ساکنان آن به طور مدام میوه و سبزیجاتشان را برای سنجش میزان آلودگی رادیواکتیو روی دستگاه های اندازه گیری «Geiger» و مونیتورهای خودکار بیرون مدارس و پارک ها آزمایش می کنند. این شهر مینامیسوما در ٢٥ کیلومتری راکتورهای اتمی فوکوشیما دایچی در ژاپن واقع شده است که سال گذشته ذوب شد.
کیت اوبرگ، معلم هنر ٢٣ ساله اهل پندلتون در اورگان، برای متحقق کردن رویای خود در این شهر زلزله زده کار می کند. این معلم آمریکایی جوان به مردم این شهر که در واقع خواهر شهر محل تولد اوست، کمک می کند تا بار دیگر زندگی عادی خود را از سر گیرند.
«سوارکاری» علت اصلی خواهر خوانده نامیده شدن دو شهر پندلتون و مینامیسوما است: سوارکاری سامورایی در این شهر ساحلی ژاپن، و «رودئو» مسابقات اسب سواری پندلتون در شمال شرق اورگان.
زمانی که بعد از سانحه نیروگاه اتمی سال گذشته، درخواست عاجزانه و ملتمسانه شهردار شهر مینامیسوما روی تارنمای پربیننده یوتیوب قرار گرفت، مردم شهر پندلتون پیام روشن و رسای او را شنیدند و کمک و حمایت مالی به سوی این شهر گسیل شد، اما بسیاری از داوطلبان برای سفر به این منطقه خطرناک که در مرز منطقه ممنوعه اتمی قرار داشت، تردیدهایی داشتند.
اوبرگ سالها پیش بر اساس برنامه تبادل دانش آموز از طرف دبیرستان خود به مینامیسوما سفر کرده بود. او سال گذشته هم برای کمک به پاکسازی این شهر به این منطقه فاجعه زده رفت. بعد بلافاصله بعد از کریستمس، از طرف شهرداری و نظام آموزشی شهر مینامیسوما پیشنهاد کار دریافت کرد.
اوبرگ فقط یک روز فرصت داشت تا کار خود در «مرکز هنری پندلتون» را رها کند و برای آموزش زبان انگلیسی به منطقه فاجعه زده ژاپن برود. او به طور نیمه وقت سفیر فرهنگی شهر نیز خواهد بود.
اوبرگ می گوید من از خوشحالی پر درآوردم، با وجودی که مدرک تدریس ندارم، اما به این شهر باز خواهم گشت و این جا تدریس می کنم.
اوبرگ در منطقه ای نزدیک نیروگاه اتمی وزارت انرژی ایالات متحده بزرگ شده است که یکی بزرگترین پروژه های پاکسازی زباله های اتمی آمریکا را در دست اجرا دارد، بنابراین او از زندگی در معرض خطر تشعشات رادیواکتیو و بلاتکلیفی ناشی از آن آشنا است.
او با خود یک دستگاه سنجش میزان رادیواکتیو «Geiger» به ژاپن آورد و از آن برای اسکن کردن میوه و سبزیجات استفاده می کند. اوبرگ با وجود اطلاع از خطرات و ریسک های موجود به ژاپن سفر کرد.
او می گوید: «نگرانی هایی نسبت به وضعیت سلامتم داشتم. نظر من این بود که خیلی ها سرطان می گیرند و این مسئله از کنترلشان خارج است. اما من در حال انجام کاری هستم که دوست دارم و به مردم کمک می کنم. مردم همیشه برای کمک به دیگران جان خود را به خطر می اندازند.»
اوبرگ در برهه کنونی خطری را که متوجه شخص اوست، بسیار اندک ارزیابی می کند.
با وجودی که بیش از ٦٠٠ هزار نفر در مارس ٢٠١١ بر اثر سونامی در شهر مینامیسوما غرق شدند، اما شواهدی مبنی بر بازگشت تدریجی زندگی مشاهده می شود.
پس از وقوع سونامی و ذوب تاسیسات اتمی و نشت مواد آلوده از راکتورهای فوکوشیما، بیشتر ساکنان شهر به طور موقتی تخلیه شدند و به مناطق دورافتاده رفتند.
اوبرگ می گوید کلاس های نیمه خالی مدارس راهنمایی و دبیرستان به تدریج بار دیگر پر می شوند.
با این وجود هزاران تن از ساکنان محلی هنوز در بلوک های مسکونی اضطراری و موقتی پرجمعیت روزگار می گذرانند.
اوبرگ آخر هفته ها به داوطلبان دیگری کمک می کند که مواد غذایی و روحیه مثبت به این واحدهای مسکونی کوچک تحویل می دهند.
او می گوید: «بیشتر شهروندان ارشد منطقه نمی توانند برای خرید به فروشگاه ها بروند. ما به آن ها لبخند می زنیم و مواد غذایی به آن ها می رسانیم. کمک به دیگران از این طریق احساس خارق العاده ای است.»
اوبرگ تنها آمریکایی اهل اروگان است که به طور تمام وقت در مینامیسوما اقامت دارد. تعدادی از داوطلبان اهل اورگان، واشنگتن و بریتیش کلمبیا به طور مقطعی به منطقه سفر می کنند تا برای توزیع غذا و پاکسازی شهر به مردم منطقه کمک کنند.
اوبرگ می گوید به من می گویند که خیلی شجاع هستم که این جا آمده ام. اما من دلم خواست که بیایم، بنابراین فکر نمی کنم که شجاع تر از دیگران بوده ام.
به زودی دانش آموزان شش مدرسه راهنمایی و دبیرستان مینامیسوما برای یک دیدار و سفر دوستانه دوهفته ای به پندلتون پرواز خواهند کرد. این دیدار دوستانه با برگزاری مسابقات اسب دوانی معروف پندلتون همزمان خواهد بود.
کیت اوبرگ، معلم هنر ٢٣ ساله اهل پندلتون در اورگان، برای متحقق کردن رویای خود در این شهر زلزله زده کار می کند. این معلم آمریکایی جوان به مردم این شهر که در واقع خواهر شهر محل تولد اوست، کمک می کند تا بار دیگر زندگی عادی خود را از سر گیرند.
«سوارکاری» علت اصلی خواهر خوانده نامیده شدن دو شهر پندلتون و مینامیسوما است: سوارکاری سامورایی در این شهر ساحلی ژاپن، و «رودئو» مسابقات اسب سواری پندلتون در شمال شرق اورگان.
زمانی که بعد از سانحه نیروگاه اتمی سال گذشته، درخواست عاجزانه و ملتمسانه شهردار شهر مینامیسوما روی تارنمای پربیننده یوتیوب قرار گرفت، مردم شهر پندلتون پیام روشن و رسای او را شنیدند و کمک و حمایت مالی به سوی این شهر گسیل شد، اما بسیاری از داوطلبان برای سفر به این منطقه خطرناک که در مرز منطقه ممنوعه اتمی قرار داشت، تردیدهایی داشتند.
اوبرگ سالها پیش بر اساس برنامه تبادل دانش آموز از طرف دبیرستان خود به مینامیسوما سفر کرده بود. او سال گذشته هم برای کمک به پاکسازی این شهر به این منطقه فاجعه زده رفت. بعد بلافاصله بعد از کریستمس، از طرف شهرداری و نظام آموزشی شهر مینامیسوما پیشنهاد کار دریافت کرد.
اوبرگ فقط یک روز فرصت داشت تا کار خود در «مرکز هنری پندلتون» را رها کند و برای آموزش زبان انگلیسی به منطقه فاجعه زده ژاپن برود. او به طور نیمه وقت سفیر فرهنگی شهر نیز خواهد بود.
اوبرگ می گوید من از خوشحالی پر درآوردم، با وجودی که مدرک تدریس ندارم، اما به این شهر باز خواهم گشت و این جا تدریس می کنم.
اوبرگ در منطقه ای نزدیک نیروگاه اتمی وزارت انرژی ایالات متحده بزرگ شده است که یکی بزرگترین پروژه های پاکسازی زباله های اتمی آمریکا را در دست اجرا دارد، بنابراین او از زندگی در معرض خطر تشعشات رادیواکتیو و بلاتکلیفی ناشی از آن آشنا است.
او با خود یک دستگاه سنجش میزان رادیواکتیو «Geiger» به ژاپن آورد و از آن برای اسکن کردن میوه و سبزیجات استفاده می کند. اوبرگ با وجود اطلاع از خطرات و ریسک های موجود به ژاپن سفر کرد.
او می گوید: «نگرانی هایی نسبت به وضعیت سلامتم داشتم. نظر من این بود که خیلی ها سرطان می گیرند و این مسئله از کنترلشان خارج است. اما من در حال انجام کاری هستم که دوست دارم و به مردم کمک می کنم. مردم همیشه برای کمک به دیگران جان خود را به خطر می اندازند.»
اوبرگ در برهه کنونی خطری را که متوجه شخص اوست، بسیار اندک ارزیابی می کند.
با وجودی که بیش از ٦٠٠ هزار نفر در مارس ٢٠١١ بر اثر سونامی در شهر مینامیسوما غرق شدند، اما شواهدی مبنی بر بازگشت تدریجی زندگی مشاهده می شود.
پس از وقوع سونامی و ذوب تاسیسات اتمی و نشت مواد آلوده از راکتورهای فوکوشیما، بیشتر ساکنان شهر به طور موقتی تخلیه شدند و به مناطق دورافتاده رفتند.
اوبرگ می گوید کلاس های نیمه خالی مدارس راهنمایی و دبیرستان به تدریج بار دیگر پر می شوند.
با این وجود هزاران تن از ساکنان محلی هنوز در بلوک های مسکونی اضطراری و موقتی پرجمعیت روزگار می گذرانند.
اوبرگ آخر هفته ها به داوطلبان دیگری کمک می کند که مواد غذایی و روحیه مثبت به این واحدهای مسکونی کوچک تحویل می دهند.
او می گوید: «بیشتر شهروندان ارشد منطقه نمی توانند برای خرید به فروشگاه ها بروند. ما به آن ها لبخند می زنیم و مواد غذایی به آن ها می رسانیم. کمک به دیگران از این طریق احساس خارق العاده ای است.»
اوبرگ تنها آمریکایی اهل اروگان است که به طور تمام وقت در مینامیسوما اقامت دارد. تعدادی از داوطلبان اهل اورگان، واشنگتن و بریتیش کلمبیا به طور مقطعی به منطقه سفر می کنند تا برای توزیع غذا و پاکسازی شهر به مردم منطقه کمک کنند.
اوبرگ می گوید به من می گویند که خیلی شجاع هستم که این جا آمده ام. اما من دلم خواست که بیایم، بنابراین فکر نمی کنم که شجاع تر از دیگران بوده ام.
به زودی دانش آموزان شش مدرسه راهنمایی و دبیرستان مینامیسوما برای یک دیدار و سفر دوستانه دوهفته ای به پندلتون پرواز خواهند کرد. این دیدار دوستانه با برگزاری مسابقات اسب دوانی معروف پندلتون همزمان خواهد بود.
