نشریه «وال استریت جورنال» در مقاله‌ای به موضوع حرکت احتمالی دو کشتی جنگی ایرانی به سمت ونزوئلا با هدف کمک به دولت آن کشور، پرداخته است.
به نوشته این نشریه، با توجه به احتمال حرکت این دو ناو ایرانی در اقیانوس اطلس به سمت ونزوئلا، دولت بایدن باید تمرکز بیشتری روی این موضوع داشته باشد. به ویژه آن که این اقدام، در زمانی که رئیس جمهوری آمریکا عزم خود را برای بازگشت به توافق هسته‌ای ۲۰۱۵ با ایران جزم کرده است، حسن نیت ایران را به شدت زیر سوال می‌برد.
مقصد این کشتی‌ها هنوز مشخص نیست، و امکان بازگشت آنها به مبدأ نیز وجود دارد. اما سخنگوی وزارت خارجه ایران روز دوشنبه در پاسخ به سوألی درباره رصد کردن این کشتی‌ها توسط آمریکا گفت: «ایران حضور مداومی در آب‌های بین‌المللی دارد، و بر اساس قوانین بین‌المللی از این حق برخوردار است، و می‌تواند در آب‌های بین‌المللی حضور داشته باشد.»
او در ادامه هشدار داد که «هیچ کسی نباید اشتباه محاسبه کند»، و به کسانی که به گفته او «در خانه‌های شیشه‌ای» زندگی می‌کنند، گفت که باید «محتاط» باشند.
وال استریت جورنال می‌نویسد که نیروی دریایی ایران، ناوگان ششم ایالات متحده نیست؛ اما ورود ناوهای جنگی به آب‌های کارائیب، آشکارا اقدامی تحریک‌آمیز محسوب می‌شود. اگر این اقدام با واکنش مناسبی همراه نشود، بهانه خوبی برای عملیات دریایی مشابه در آب‌های منطقه خواهد بود، و در آن صورت نباید تعجب کرد که کشتی‌های جنگی روسیه و چین نیز در آینده به این جریان بپیوندند.
به نوشته وال استریت جورنال، ایران متحد دیرینه کوبا است، و از زمانی که هوگو چاوز بیست سال پیش ونزوئلا را به دیکتاتوری تبدیل کرد، تهران روابط نزدیک‌تری با کاراکاس برقرار کرده است. حکومت‌های این دو کشور، در پروژه‌های دفاعی مشترکی در ایالت «آراگوئه» در ونزوئلا مشارکت دارند، و مشخص شده است که ونزوئلا هویت جعلی برای جابجایی عوامل ایرانی در منطقه فراهم می‌کند.
طارق العیسامی، وزیر نفت ونزوئلا، عامل اصلی ایران در آن کشور است. تولید بنزین داخلی در این کشور آمریکای جنوبی به دلیل کمبود منابع، فرسودگی، از کارافتادگی، و فساد، به شدت کاهش یافته و ایران تأمین‌کننده حیاتی انرژی آن است.
تحریم‌های ایالات متحده نیز باعث توقف واردات منظم بنزین و گازوئیل به ونزوئلا شده است. تهران تاکنون به تعداد کافی نفت‌کش به آن کشور فرستاده است تا دیکتاتوری نیکولاس مادورو را حفظ کند. نفتکش‌های ایرانی حامل بنزین برای ونزوئلا از روش‌های گوناگونی برای فرار از شناسایی شدن در آب‌های بین‌المللی استفاده کرده‌اند.
به نوشته وال استریت جورنال، زمان‌بندی ایران برای حرکت ناوهای خود، شاید با تمرینات سالانه نظامی مشترک آمریکا و کشورهای متحدش در منطقه مرتبط باشدو تمرین‌هایی که ۱۲ تا ۲۶ ژوئن برگزار می‌شود.
امسال این تمرینات نظامی در گویان، کشور همسایه ونزوئلا، برگزار می‌شود. نیکولاس مادورو درباره حدود مرزهای آبی میان دو کشور با گویان اختلاف دارد، و حضور احتمالی ناوهای ایرانی در منطقه، احتمال رویارویی نظامی را افزایش می‌دهد.
اما حتی بدون درگیری با ایالات متحده، ارسال سخت‌افزار و فناوری نظامی توسط ایران به ونزوئلا، تهدیدی علیه آمریکا و متحدانش در آمریکای لاتین محسوب می‌شود.
کانال پاناما می‌تواند یکی از تهدیدهای احتمالی باشد، زیرا مسیرهای تجاری به کانال در نزدیکی سواحل ونزوئلا قرار دارند.
انستیتوی نیروی دریایی آمریکا روز سه شنبه گزارش داد که بر عرشه یکی از این ناوها هفت فروند قایق تندروی موشک‌انداز قرار دارد.
به نظر می‌رسد که این قایق‌ها از همان نوع شناورهایی هستند که اغلب برای کشتی‌های نیروی دریایی آمریکا در خلیج فارس ایجاد مزاحمت می‌کنند.
به نوشته وال استریت جورنال، آقای بایدن که شتاب زیادی برای جلب رضایت ایران، و تمدید قرارداد هسته‌ای با آن کشور را دارد، با توجه به موارد فوق باید بیشتر تأمل کند.
شاید دیدگاه راهبردی مقامات دولت بایدن این باشد که احیای برجام به خروج ایالات متحده از خاورمیانه کمک می‌کند، ولی ایران ممکن است نشان دهد که خاورمیانه به دنبال آمریکا خواهد آمد.