تازه ترین آمارهای منتشر شده از آمارفروش فیلم های در حال اکران، از روزهای نه چندان خوبی برای گیشه حکایت دارد.
ماجرای کسادی بازار سینما که رسماً از فروردین ماه امسال، سینمای ایران را فرا گرفته، انگار قصد ندارد دست از سالن های سینما بردارد.
تمهیداتی که مدیران سینمایی در ماه های اخیر برای حل این مشکل اندیشیده اند، یکی پس از دیگری به در بسته خورده است و آخرین حربه یعنی طرح «از اذان تا اذان» که بر اساس آن بلیت های سینما در فاصله اذان مغرب تا اذان صبح، نیم بها شده بود هم نتوانست طلسم خلوتی سالن های سینما را باطل کند.
به گزارش سینما نگار، فروش فیلم ها تا اول مرداد ١٣٩١، درسینماهای پایتخت به گونه ای است که فیلم" راه بهشت" علیرغم یک میلیارد و دویست میلیون تومان هزینه تولید، تنها پانزده میلیون تومان وفیلم " شورشیرین" با هزینه ساخت نهصد و هفتاد میلیون تومان،در مدت ١٧روز نمایش،تنها شصت وپنج میلیون تومان فروش داشته .
با این حال فیلم" خوابم می آد" ساخته رضا عطاران،با وجود سخت گیری در اکران و محدود بودن سالن های سینما، اگرچه توانست فروشش را در ٣٦روز در تهران به یک میلیارد و ششصد و پنجاه میلیون برساند،اما این فروش هم دردی از دردهای فصل بی رونق فروش فیلم در سینماهای ایران کم نکرد.
بحث خالی بودن صندلی سینماهای ایران،مدت هاست موضوع بحث محافل سینمای ایران است و دولت نیزبا ارایه راهکارهای گوناگون تا کنون موفق به حل این مشکل سینمای ایران نشده است.
صاحبنظران ،عدم توانایی دولت در کنترل بازار سیاه ویدیوهای خانگی، کلیشه ای شدن فیلم های مورد حمایت دولت یا حکومت به لحاظ سیاسی و تجاری با هدف چرخش سینمای ایران در مسیر اقتصاد سیاسی و تکراری شدن موضوعات ارزشی و انقلابی ، مسیر فرسایشی مراحل تولید و پروانه ساخت پیش روی فیلمسازان مستقل ،دستیابی آسان به فیلم های روز در سایت های اینترنتی یا کانال های ماهواره ای را دلایل اصلی حذف سینما از سبد فرهنگی خانواده های ایرانی دانسته اند.
اما بدون شک، اختلافات اخیر بین حوزه هنری وابسته به سازمان تبلیغات و وزارت ارشاد را نیز،نباید نادیده گرفت.
حوزه هنری و شورای سیاست گذاری آن که مستقیما از سوی نهادهای حکومتی و شخص آیت الله خامنه ای نظارت می شود و مالک ٨٠سالن سینما در کشور است پیشتر اعلام کرده بود،"ما اجازه نمایش فیلم هایی که اخلاق اسلامی و کرامت خانواده را نشانه گرفته اند را نداریم."
ازسوی دیگر، وزارت ارشاد و سازمان سینمایی که تحت حمایت دولت و نهاد ریاست جمهوری ادراره می شوند، می گویند بر سر راه فیلمی که دارای پروانه ساخت و نمایش است ،سنگ اندازی نباید کرد.
کشمکش این دو نهاد موثر در حوزه فرهنگ و هنر کشور و عدم وجود سیاست های حمایتی برای فیلمسازان مستقل،چراغ سینمای ایران رابیش از پیش کم سو کرده و چنین پیداست با ادامه این رویکرد، سینمای ایران دست کم به این زودی ها، روزهای خوشی به خود نخواهد دید .
ماجرای کسادی بازار سینما که رسماً از فروردین ماه امسال، سینمای ایران را فرا گرفته، انگار قصد ندارد دست از سالن های سینما بردارد.
تمهیداتی که مدیران سینمایی در ماه های اخیر برای حل این مشکل اندیشیده اند، یکی پس از دیگری به در بسته خورده است و آخرین حربه یعنی طرح «از اذان تا اذان» که بر اساس آن بلیت های سینما در فاصله اذان مغرب تا اذان صبح، نیم بها شده بود هم نتوانست طلسم خلوتی سالن های سینما را باطل کند.
به گزارش سینما نگار، فروش فیلم ها تا اول مرداد ١٣٩١، درسینماهای پایتخت به گونه ای است که فیلم" راه بهشت" علیرغم یک میلیارد و دویست میلیون تومان هزینه تولید، تنها پانزده میلیون تومان وفیلم " شورشیرین" با هزینه ساخت نهصد و هفتاد میلیون تومان،در مدت ١٧روز نمایش،تنها شصت وپنج میلیون تومان فروش داشته .
با این حال فیلم" خوابم می آد" ساخته رضا عطاران،با وجود سخت گیری در اکران و محدود بودن سالن های سینما، اگرچه توانست فروشش را در ٣٦روز در تهران به یک میلیارد و ششصد و پنجاه میلیون برساند،اما این فروش هم دردی از دردهای فصل بی رونق فروش فیلم در سینماهای ایران کم نکرد.
بحث خالی بودن صندلی سینماهای ایران،مدت هاست موضوع بحث محافل سینمای ایران است و دولت نیزبا ارایه راهکارهای گوناگون تا کنون موفق به حل این مشکل سینمای ایران نشده است.
صاحبنظران ،عدم توانایی دولت در کنترل بازار سیاه ویدیوهای خانگی، کلیشه ای شدن فیلم های مورد حمایت دولت یا حکومت به لحاظ سیاسی و تجاری با هدف چرخش سینمای ایران در مسیر اقتصاد سیاسی و تکراری شدن موضوعات ارزشی و انقلابی ، مسیر فرسایشی مراحل تولید و پروانه ساخت پیش روی فیلمسازان مستقل ،دستیابی آسان به فیلم های روز در سایت های اینترنتی یا کانال های ماهواره ای را دلایل اصلی حذف سینما از سبد فرهنگی خانواده های ایرانی دانسته اند.
اما بدون شک، اختلافات اخیر بین حوزه هنری وابسته به سازمان تبلیغات و وزارت ارشاد را نیز،نباید نادیده گرفت.
حوزه هنری و شورای سیاست گذاری آن که مستقیما از سوی نهادهای حکومتی و شخص آیت الله خامنه ای نظارت می شود و مالک ٨٠سالن سینما در کشور است پیشتر اعلام کرده بود،"ما اجازه نمایش فیلم هایی که اخلاق اسلامی و کرامت خانواده را نشانه گرفته اند را نداریم."
ازسوی دیگر، وزارت ارشاد و سازمان سینمایی که تحت حمایت دولت و نهاد ریاست جمهوری ادراره می شوند، می گویند بر سر راه فیلمی که دارای پروانه ساخت و نمایش است ،سنگ اندازی نباید کرد.
کشمکش این دو نهاد موثر در حوزه فرهنگ و هنر کشور و عدم وجود سیاست های حمایتی برای فیلمسازان مستقل،چراغ سینمای ایران رابیش از پیش کم سو کرده و چنین پیداست با ادامه این رویکرد، سینمای ایران دست کم به این زودی ها، روزهای خوشی به خود نخواهد دید .
