در طی يک دهه پس از ۱۱ سپتامبر ۲۰۰۱ نيويورک با نقشه های تروريستی ديگر و چندين بحران اقتصادی روبرو بوده است اما اين شهر همچنان انسان ها را به خود جذب می کند، ۴۰ ميليون گردشگری که هر ساله به اين شهر می آيند و کسانی که خانه و کاشانه خود را در آن بنا می کنند.
نيويورک تقريباً همانطور به نظر می رسد که ده سال پيش بود، ميدان تايمز، خيابان پنجم و برج آزادی اما مکان خالی برج های دوقلو، يادآور رويدادی غمگين است و تغيير ناشی از آن.
بسياری از ساکنان نيويورک بندرت به حمله ۱۱ سپتامبر فکر می کنند. گرچه اين شهر احتمالا هنوز هدف تروريست هاست.
جف، يک ساکن شهر نيويورک می گويد: من دوست دارم جزيی از اين شهر باشم. مردم اين شهر را دوست دارم. تنوع و جنبشش را دوست دارم و وقتی که به خيابان ميروم و چهار زبان مختلف را می شنوم، خوشحال می شوم.
بسياری از اين که ساکنان نيويورک پس از حمله تروريستی سريعاً به خود آمدند و زندگی و فعاليت را ادامه دادند، افتخار می کنند.
اَدَم، يکی ديگر از ساکنان نيويورک، می گويد: اين شهری استوار و انعطاف پذير است. ما می توانيم با بزرگترين چالش ها مقابله کنيم. مردم اين توانايی را دارند که بر مشکلات غلبه کنند.
جورج بونانو، استاد روانشناسی دانشگاه کلمبيا، می گويد: ساکنان نيوريورک زودتر از ديگر هموطنان خود بر آسيب حمله تروريستی ۱۱سپتامبر، غلبه کردند.
اما اين نظر در مورد همه ساکنان نيويورک صدق نمی کند. برخی هنوز خاطرات بد آن روز را به ياد دارند و شايد از زندگی در اين شهر در هراس هستند.
ژوتلکو، يکی از ساکنان نيويورک، می گويد: وقتی تصويرهای يازدهم سپتامبر را نشان می دهند هنوز می خواهم گريه کنم. مثل اين که قلبم شکسته باشد. حتی اکنون که حرف آن را ميزنم می خواهم بگريم. به دليل خاطرات آن روز. خيلی سخت بود.
کسانی هم هستند که واهمه از حمله ای ديگر را به خود راه نمی دهند و خانه و کاشانه خود را در نيويورک بنا می کنند.
انتظار می رود در ۲۰ سال آينده يک ميليون نفر ديگر در نيويورک ساکن شوند. شهری که در حال و آينده زندگی می کند و نه در گذشته.
