آخرین پژوهش‌های آژانس فضایی آمریکا، ناسا، این فرضیه را مطرح می‌کند که توفان‌های خورشیدی در پیدایش حیات بر روی زمین نقش کلیدی داشته است.
ناسا می‌گوید ۴ میلیارد سال پیش خورشید سه چهارم نور کنونی خود را داشت، ولی انفجارهای عظیم در سطح آن، انرژی و تشعشعات بسیاری را در فضا منتشر می‌کرد.
به رغم کم نور بودن خورشید در آن زمان، این انفجارهای خورشیدی می‌توانست نه تنها انرژی لازم برای گرم شدن زمین را تولید کند، بلکه انرژی لازم برای تبدیل حیات از یک مولکول ساده به مولکول های پیچیده چون "دی.ان.ای" را که برای ادامه حیات به شکل فعلی ضروری بوده، فراهم کند.
دانشمندان ناسا می‌گویند در حالی که میلیاردها سال پیش که زمین نسبت به امروز فقط ۷۰ درصد انرژی را از خورشید می‌گرفت، انتظار می‌رفت کره خاکی ما یک قطعه یخ باشد، اما شواهد زمین شناسی حاکی از آن است که زمین در آن زمان گرم و حاوی آب به شکل مایع بوده است، که نشان می‌دهد توفان‌های خورشیدی دلیل گرم شدن زمین بوده است.
انفجارهای خورشیدی بسیار شدید در قرن های اخیر هر صد سال یک بار روی داده که موجب فوران انرژی و تشعشعات بسیار قوی می‌شود ، که بیشتر این انرژی توسط میدان مغناطیسی زمین دفع می‌شود. اما میلیون‌ها سال قبل که خورشید جوان‌تر بود، این انفجارها شدیدتر و مکرر بودند .
از آن جا که میدان مغناطیسی زمین در آن زمان ضعیف تر بود، ذرات ناشی از این انفجارهای خورشیدی در برخورد با جو زمین می‌توانست گازهای گلخانه‌ای را ایجاد کند، که موجب گرم شدن سطح زمین و ظهور آب به شکل فعلی باشد؛ دو عامل کلیدی که برای حیات به شکل امروزه ضروری است.