در«موزه صحرایی سونورا» در شهر «توسان» در ایالت آریزونا درغرب آمریکا، بیش از ٣٠٠ نوع حیوان وحشی و ١٢٠٠ نوع گیاهان خودروی گوناگون در معرض تماشای دیدار کنندگان و علاقمندان قرارگرفته است.
موزه صحرایی سونورا، شبیه به هیچ موزه دیگری در جهان نیست. این موزه مخلوطی است از یک باغ وحش مدرن، یک محل ایده آل برای گیاه شناسی و یک مرکز پژوهش و تحقیقات وابسته به آن. این موزه تماما در هوای آزاد قرار دارد و حیوانات و گیاهان را درمحل رشد و نمو طبیعی آن ها در «صحرای سونورا» به نمایش گذاشته است. صحرایی که بین آریزونا، کالیفرنیا و مکزیک تقسیم شده است.
حیوانات و گیاهان زنده موجود در این موزه به صورتی وحشی و غیر کنترل شده زندگی می کنند اما از طریق دیوارهای محافظ نامرئی و الکتریکی فاصله میان این حیوانات و دیدار کنندگان حفظ شده است.
پلنگ های کوهی موجود در این موزه غیرمتعارف، از بزرگ ترین انواع پلنگ های کوهی در نواحی مختلف آمریکای شمالی به شمار می روند. این حیوان منزوی و شب زنده دار را مشکل می توان در مناطق وحشی به طورعادی مشاهده کرد. اما در موزه سونورای آریزونا، این پلنگ ها در شرایط محیط زیست طبیعی خود زندگی عادی را می گذرانند که برای دیدارکننده به مراتب جالب تراست. این موزه که در یک محوطه دره مانند طبیعی قرار دارد، تماما از سنگ و خاک و با استفاده از میله های آهنی زیر زمینی ساخته شده است که با طول سه کیلومتر، کمترین تفاوتی با بخش های دیگر صحرای سونورا ندارد.
انواع حیوانات زنده و گیاهان بومی و محلی تا حد امکان در این موزه گنجانده شده اند. از جمله موجودات در معرض خطری چون گرگ مکزیکی و نیز کاکتوس نایابی به نام «ساگوآرو».
دیدار کنندگان هنگام ورود به این موزه احساس می کنند که در یک صحرای دور افتاده واقعی قدم برمی دارند. جایی که دور تا دورآن ها پوشیده از حیوانات و گیاهان بومی است.
کرگ ایوانیی، مدیر نمایشگاه کنونی موزه صحرایی سونورا، می گوید «ناحیه صحرایی سونورا یک محل استثنایی است و یکی از زنده ترین و باشکوه ترین صحراهای موجود در سطح کره زمین به شمار می رود. مهم تراز هر چیز این است که به جای آن که شما در یک شرایط شهری و مدنی به تماشای حیوانات بروید می توانید ضمن آنکه در یک صحرای واقعی قدم می زنید آن ها را در محیطی که به آن تعلق دارند ببینید و از نزدیک شاهد نوع زندگی طبیعی آن ها باشید.»
هرسال بیش از نیم میلیون نفر از موزه صحرایی سونورا دیدن می کنند. یکی از این دیدارکنندگان، جین هیا، جهانگرد اهل کاناداست: «این یکی از حیرت انگیزترین موزه هایی است که من در عمرم دیده ام. این محل پر از جلوه های طبیعی است و بیشترین انواع جانوران و گیاهان را در خود گنجانده است. بیش از هر جای دیگری که من تا کنون دیده ام.»
در آریزونا، تعداد بی شماری گرگ های صحرایی (نوعی شغال متعلق به آمریکای شمالی) وجود دارد. بسیاری از این شغال ها به آزادی در گوشه و کنار موزه بدون نرده و حصار قابل رویت هستند. ایوانیی مدیر نمایشگاه می گوید: «اغلب این گونه نمایشگاه ها حیوانات را در پشت دیوارها، حصارها، سیم های خاردار یا پرده های توری فلزی قرار می دهند. همین باعث می شود که دیدارکنندگان نتوانند به خوبی این حیوانات را تماشا کنند.»
در موزه سونورای آریزونا، گوشه هایی از نمایشگاه پشت شیشه های مخصوصی که به سختی تشخیص داده می شوند قرار گرفته است. برای مثال جانوری به نام «سگ چمنزار» که در واقع یک سگ نیست بلکه نوعی موش صحرایی است که در تونل های زیر زمینی صحرایی زندگی می کند. حیوان دیگری به نام «باب کت» که نوعی گربه وحشی محسوب می شود نیز در پشت این بخش شیشه ای قابل رویت است. جانوری خوک مانند به نام «جاولینا» و خرسی به نام «خرس سیاه» که تنها نوع خرسی است که در آریزونا وجود دارد از دیگر حیوانات پشت شیشه های مخصوص این موزه هستند.
برخی از جانواران صحرایی از قبیل مار وعقرب هم در موزه به نمایش گذاشته شده اند. هم چنین جانوران و حیوانات آبزی چون قورباغه و موجوداتی که بین سنگ ها زندگی می کنند.
درموزه صحرایی سونورا، پرندگان همه جا به چشم می خورند. پرندگان نگهداری شده در میان حصارهای نامرئی و یا پرندگانی که کاملا به صورت وحشی زندگی می کنند. پرندگانی چون شاهین موسوم به «هریس» آزادانه به همه جا پرواز می کنند اما آموخته اند که برای خوردن غذا به محوطه موزه بازگردند.
دیلان هورگر، یک مربی تعلیم به پرندگان است. او می گوید اغلب این پرندگان همیشه به محل موزه بازمی گردند چرا که آنان «موزه صحرایی سونورا» را جزئی از خطه خود می دانند: «این پرندگان دوست دارند به اینجا و پیش ما برگردند. آن ها دوست دارند به لانه ها و آشیانه هایی که برایشان در نظر گرفته شده بازگردند و آن احساس آرامش و امنیت لازم را که داشتن یک سرپناه، آب و غذا در هر موجودی بوجود می آورد را به طور روزانه تجربه کنند. »
ایوانیی مدیر نمایشگاه هم چنین بخشی از این نمایشگاه را به راهنمایی جهانگردان و دیدارکنندگان در حفظ و حراست از مناطق صحرایی اختصاص داده است: «آن ها به این صورت می آموزند که چه نوع حیوانات و گیاهانی در این صحراها وجود دارند. ما امیدواریم از طریق این آشنایی بتوانیم درون این دیدارکنندگان شوق و شوری تازه برای حفظ و نگهداری از صحراها و ساکنان طبیعی و بومی آن ایجاد کنیم.»