درآخرهفته ای که گذشت، آمریکای شمالی شاهد آغاز نمایش چهارفیلم مطرح و بحث انگیز روز بوده است. فیلم «هفته من با مرلین» با بازی چشمگیر «میشل ویلیامز» درنقش «مرلین مونرو»، سمبل سکس سینمای هالیوود، یک فیلم فرانسوی سیاه و سفید و صامت به شیوه فیلم های قدیمی هالیوود به نام «آرتیست»، «هوگو»نخستین تجربه «سه بعدی» مارتین اسکورسیزی که منتقدیق آن را ازلحاظ نماهای سه بعدی فیلمی برتر از «آواتار» خوانده اند و بالاخره «یک روش خطرناک» تازه ترین ساخته فیلمساز مستقل «دیوید کروننبرگ» درباره «کارل یونگ» و «زیگموند فروید» با شرکت «ویگو مورتینسن» و «کرا نایتلی».
فیلم « هفته من با مرلین»، مروری است بر آخرین ماه های زندگی مرلین مونرو و جریان وقایع فیلم برداری فیلم «شاهزاده و دختر رقاص». فیلمی که مرلین را درمقابل بزرگ ترین بازیگر تاریخ تئاتر و سینمای جهان، لارنس اولیویه قرار داد.
فیلم با بازی «میشل ویلیامز» در نقش این ستاره قدیمی و سمبل سکس سینمای هالیوود، همانقدر متلون و متغیر است که «مرلین مونرو» در زمان حیات خود بوده است و بنا برگفته منتقدین تنها در لحظه های حضور « ویلیامز» برپرده سینما ، فیلم هیجان انگیز و جذاب می شود و در لحظاتی که او غایب است خشک و ملال آوراست . با این همه به نظر می رسد روح مرلین مونرو به صورتی باورنکردن در جسم «میشل ویلیامز» حلول کرده است و این بازیگر همه عوامل دیگر فیلم را با حضور خود تحت الشعاع قرار می دهد.
«کنت توران» منتقد سینمایی روزنامه «لس آنجلس تایمز» می نویسد:«تماشای نرمش و یکپارچگی میشل ویلیامز درحرکت بین گوناگونی شخصیت «مرلین مونرو»، ازنوجوانی آسیب دیده گرفته تا معروف ترین ستاره سینمای هالیوود، به ویژه نمایاندن هوش و ذکاوت «مرلین مونرو» در پس تصویر جنسیتی و سکسی که همواره از او به نمایش گذاشته شده و عطشی که این ستاره برای تائید دیگران داشت فرصتی است تا به میشل ویلیامز به عنوان یک بازیگر جدی و مستعد نگاهی دوباره شود.»
داستان فیلم «هفته من با مرلین» واقعی است و براساس یادداشت هایی از دفتر خاطرات «کالین کلارک» مستند ساز هنری انگلیسی ساخته شده است. کارگردان فیلم «سیمون کرتیس» است و فیلمنامه آن هم توسط «آدرین هاجز» نوشته شده است.
قهرمان فیلم «کالین کلارک» ٢٣ ساله (با بازی ادی ردماین) در سال ١٩٥٦ فرصتی پیدا می کند تا ضمن فیلم برداری «پرنس و دختر رقاص» با «مرلین مونرو» از نزدیک آشنا شود. مرلین مونرو در آن زمان امیدواربود تا با بازی درنقش مقابل بازیگرسرشناسی چون «لارنس اولیویه» به او هم به عنوان یک بازیگر جدی هالیوود و نه فقط یک سمبل سکس نگاه شود. «کلارک» یکی از دستیاران کارگردان این فیلم بود. اما نقش اصلی او بیشتر خدمت در رکاب «لارنس الیویه» پرتوقع و دلداری دادن به «مرلین مونرو» بود که ضمن مبارزه ای دائمی با افسردگی روحی با همبازی خود اولیویه، این بازیگربزرگ تئاترانگلستان دائما در جنگ و ستیزبود.
کنت برانگا در ارائه نقش «پرنس» فیلم بیشترموفق بوده است تا ایفای نقش «لارنس اولیویه» اما بازی «جودی دنچ» در نقش بازیگر تئاتر «سیبل تورندایک» از لحظه های درخشان فیلم به شمار می رود. برای بازیگری چون «میشل ویلیامز» بازی در نقش ستاره ای با شهرت «مرلین مونرو» ریسک بزرگی بوده است اما او به خوبی از عهده ایفای این نقش برآمده است و از هم اکنون صحبت نامزدی او برای دریافت جوایز اسکار در جوامع مختلف هالیوود برسر زبان هاست.
بازگشت به سینمای صامت یا یک تجربه سینمایی تازه؟
فیلم صامت و سیاه و سفید فرانسوی به نام «آرتیست» (هنرمند) درآخر هفته گذشته توانست بیشترین توجه منتقدین و نقدهای مثبت آن ها را به دست آورد.
«آرتیست» که «میشل هزاناویسیوس» فرانسوی آن را کارگردانی کرده است بازگشتی است به دهه ١٩٢٠ میلادی و دوران سینمای صامت هالیوود. «ژان دو ژاردن» بازیگر فرانسوی که درماه مه گذشته جایزه بهترین بازیگر مرد جشنواره سینمایی «کن» را برای بازی در این فیلم از آن خود ساخت، نقش اول را برعهده دارد. او نقش یک بازیگرمحبوب فیلم های صامت را بازی می کند که با رونق گرفتن سینمای ناطق این محبوبیت و درنتیجه همه ثروت وموقعیت خود را از دست می دهد. «جیک کاول» منتقد سینمایی «آسوشیتد پرس» این فیلم را «قصیده ای زیبا، شیرین و بسیار جذاب درباره آغاز کارسینما» خوانده است. جان گودمن بازیگر و کمدین آمریکایی نیز در این فیلم بازی جالبی ارائه داده است.
«هوگو» سرسپاری مارتین اسکورسیزی به سینمای کلاسیک
فیلم دیگری که در آخرهفته ای که گذشت به شدت مورد توجه منتقدین و تماشاگران سینما قرار گرفت فیلم سه بعدی تازه ای به نام «هوگو» ساخته «مارتین اسکورسیزی» است که آن هم به نوعی سرسپاری و ادای دینی به سینمای کلاسیک به شمار می رود.
این نخستین تجربه اسکورسیزی در قالب سینمای «سه بعدی» و درضمن تجربه تازه این سینماگر در رده بندی فیلم های خانوادگی و مورد توجه بچه هاست. داستان فیلم در پاریس دهه ١٩٣٠ روی می‌دهد و درباره هوگو یک پسر بچه یتیم (با بازی آسا باترفیلد) است که در ایستگاه قطار مونپارناس در پاریس زندگی می‌کند.
برخورد تصادفی هوگو با ژرژ ملییس (با بازی بن کینگزلی) یکی از پیشگامان سینمای صامت و دوستی پسربچه یتیم با دخترخوانده او ، دختربچه ای به نام ایزابل (با بازی کلویی مورتز) به ماجراهایی اسرارآمیز درباره پدرش و یک آدم‌ماشینی می‌‌انجامد.
«کریستی لیمایر» منتقد سینمایی خبرگزاری آسوشیتدپرس به «هوگو» سه ستاره داده و درباره آن می نویسد: «اسکورسیزی با تکنولوژِی نوظهور«سه بعدی» به خوبی دست و پنجه نرم کرده است و به صورتی آن را با آغوشی باز پذیرفته است. تکنیک سه‌بعدی تاکنون در هیچ فیلمی به اندازه «هوگو» تا به این حد خیره کننده نبوده است، نه حتی در فیلمی مبالغه شده ای چون «آواتار»»
«یک روش خطرناک» دیوید کراننبرگ با بازی ویگو مورتنسن و میکائیل فاسبیندر ازدیگر فیلم هایی است که در آخر هفته گذشته در رده بندی فیلم های هنری و مستقل در سینماها به نمایش درآمد و منتقدین از آن استقبال کردند. این فیلم درباره تجربه های روان درمانی مشترک این دو پایه گزار علم روانشناسی است که روی یک بیمارروانی (با بازی کرا نایتلی) انجام می گیرد.