محمدرضا لطفی، نوازنده نامدار تار و سه تار، پس از مدت ها دست و پنجه نرم کردن با بیماری سرطان، روز جمعه درگذشت.
این چهره شناحته شده موسیقی سنتی ایران در سال ۱۳۲۵ در گرگان به دنیا آمد. پنج سال در هنرستان موسیقی، نزد استادانی همچون علی اکبر شهنازی و حبیب الله صالحی، به آموختن موسیقی پرداخت و پس از آن، در دانشکده موسیقی، به تکمیل آموخته هایش پرداخت.
محمدرضا شجریان، استاد آواز ایران در گفتگو با بخش فارسی صدای آمریکا از وی به عنوان یک «یار بی همتا» یاد کرد و گفت تمام زندگی او موسیقی و ردیف های به جا مانده از میراث داران موسیقی کهن ایران بود و«دستی توانا در نواختن داشت و فکری کاملأ سنتی در اصالت تاریخی آهنگ و نغمه.»
اکبر گلپایگانی، دیگر خواننده سرشناس موسیقی ایران نیز در گفتگو با بخش فارسی صدای آمریکا ضمن تسلیت به همه هنرمندان و هنردوستان، آقای لطفی را اینگونه توصیف کرد: «او یک نوازنده ردیف دان بی نظیری بود ... ضمن این که پایش را گذاشت بالاتر و آن دوره عالی را دید که بداهه نوازی است.»
آقای لطفی در سال ۱۳۵۴ گروه شيدا را راه‌اندازی کرد و بعد از جدایی از آن گروه، کانون موسيقی «چاووش» را تاسیس کرد و پس از مهاجرت به آمريکا اقدام به تاسیس مرکز فرهنگی-هنری «شيدا» در شهر واشنگتن پایتخت ایالات متحده کرد.
علی مراد خانی معاون امور هنری وزیر فرهنگ و ارشاد در جلسه هماهنگی تشییع پیکر استاد لطفی گفت: او به همراه هم نسل های خود، همچون حسین علیزاده و داریوش طلایی، زحمات بی دریغی برای موسیقی سنتی کشید و شاگردان بسیاری را تربیت کرد که امروز راه او را ادامه می دهند.
بنابر اعلام وزارت فرهنگ و ارشاد ایران، پیکر مرحوم لطفی ساعت ۹ صبح روز یکشنبه ۱۴ اردیبهشت ماه، با حضور اهالی موسیقی و خانواده آن هنرمند نامدار موسیقی ایران، از مقابل تالار وحدت در تهران تشییع می شود.
به گزارش خبرگزاری ایرنا، همسر آقای لطفی، قشنگ کامکار از خانواده هنرمند کامکارها بود که او نیز در نوازندگی ویلن و سه تار تبحر داشت. امید لطفی فرزند این دو، که اندکی پس از انقلاب ۱۳۵۷ از هم جدا شدند، راه پدر و مادر خود را در حوزه موسیقی پیش گرفته است.
این چهره شناحته شده موسیقی سنتی ایران در سال ۱۳۲۵ در گرگان به دنیا آمد. پنج سال در هنرستان موسیقی، نزد استادانی همچون علی اکبر شهنازی و حبیب الله صالحی، به آموختن موسیقی پرداخت و پس از آن، در دانشکده موسیقی، به تکمیل آموخته هایش پرداخت.
محمدرضا شجریان، استاد آواز ایران در گفتگو با بخش فارسی صدای آمریکا از وی به عنوان یک «یار بی همتا» یاد کرد و گفت تمام زندگی او موسیقی و ردیف های به جا مانده از میراث داران موسیقی کهن ایران بود و«دستی توانا در نواختن داشت و فکری کاملأ سنتی در اصالت تاریخی آهنگ و نغمه.»
اکبر گلپایگانی، دیگر خواننده سرشناس موسیقی ایران نیز در گفتگو با بخش فارسی صدای آمریکا ضمن تسلیت به همه هنرمندان و هنردوستان، آقای لطفی را اینگونه توصیف کرد: «او یک نوازنده ردیف دان بی نظیری بود ... ضمن این که پایش را گذاشت بالاتر و آن دوره عالی را دید که بداهه نوازی است.»
آقای لطفی در سال ۱۳۵۴ گروه شيدا را راه‌اندازی کرد و بعد از جدایی از آن گروه، کانون موسيقی «چاووش» را تاسیس کرد و پس از مهاجرت به آمريکا اقدام به تاسیس مرکز فرهنگی-هنری «شيدا» در شهر واشنگتن پایتخت ایالات متحده کرد.
علی مراد خانی معاون امور هنری وزیر فرهنگ و ارشاد در جلسه هماهنگی تشییع پیکر استاد لطفی گفت: او به همراه هم نسل های خود، همچون حسین علیزاده و داریوش طلایی، زحمات بی دریغی برای موسیقی سنتی کشید و شاگردان بسیاری را تربیت کرد که امروز راه او را ادامه می دهند.
بنابر اعلام وزارت فرهنگ و ارشاد ایران، پیکر مرحوم لطفی ساعت ۹ صبح روز یکشنبه ۱۴ اردیبهشت ماه، با حضور اهالی موسیقی و خانواده آن هنرمند نامدار موسیقی ایران، از مقابل تالار وحدت در تهران تشییع می شود.
به گزارش خبرگزاری ایرنا، همسر آقای لطفی، قشنگ کامکار از خانواده هنرمند کامکارها بود که او نیز در نوازندگی ویلن و سه تار تبحر داشت. امید لطفی فرزند این دو، که اندکی پس از انقلاب ۱۳۵۷ از هم جدا شدند، راه پدر و مادر خود را در حوزه موسیقی پیش گرفته است.