مارتین لوتر کینگ از رهبران کلیدی جنبش مدنی آمریکا و به طور مشخص سیاه پوستان آمریکا بود. او بیش از هر چیز به خاطر نقشش در پیشرفت حقوق مدنی آمریکاییان سیاه پوست و همچنین استفاده از روش های غیر خشونت آمیز در مبارزات خود شناخته شده است.
از جمله وقایعی که در تبدیل مارتین لوتر کینگ به یکی از رهبران جنبش مدنی امریکا کمک کرد، نقش وی در تحریم اتوبوس های شهر مانتگامری در ایالت آلاباما بود. در سال ۱۹۵۵ روزا پارکس، زن سیاه پوستی در شهر مانتگامری ، از پیروی از قانون جدایی نژادی سر باز زده و حاضر نشد صندلی اتوبوس خود را به مسافری سفید پوست بدهد. این اقدام جرقه ای شد برای تحریم اتوبوس های مانتگامری توسط معترضان به قوانین جدایی نژادی. مارتین لوتر کینگ از جمله رهبران این تحریم بود که ۳۸۵ روز ادامه یافت. این واقعه تنش بسیاری آفرید تا جایی که مخالفان مارتین لوترکینگ، به خانه ی او بمب پرتاب کردند. کینگ همچنین در جریان این وقایع بازداشت شد، اما در نهایت با حکم دادگاه و پایان ِ جدایی نژادی در اتوبوس های مانتگامری، تحریم پایان یافت.
نقش مارتین لوترکینگ در این مبارزه در شناخته شدن او در سطح آمریکا و تبدیل وی به یکی از رهبران جنبش مدنی بسیار موثر بود.
کینگ که در مطالعات خود تحت تاثیر ِ پیروزی ماهاتما گاندی در مبارزات غیر خشونت آمیزش قرار گرفته بود، در سال ۱۹۵۹ از هندوستان دیدار کرد. این سفر به درک مارتین لوتر کینگ از مبارزه غیر خشونت آمیز شدت بخشید و باور او را به استفاده از روش های غیر خشونت آمیز راسخ تر کرد. کینگ در اخرین روز سفر خود به هندوستان در یک سخنرانی رادیویی تاکید کرد: بیش از هر زمان دیگری ایمان دارد مبارزه غیر خشونت آمیز نیرومند ترین سلاح ممکن برای ستم دیدگان است.
مارتین لوترکینگ از جمله ۶ رهبری بود که در برپایی تظاهرات اوت سال ۱۹۶۳ در پایتخت آمریکا نقش کلیدی ایفا کرد. سخنرانی ِ «رویایی دارم» مارتین لوتر کینگ در آن تظاهرات از مشهور ترین سخنرانی ها در تاریخ آمریکا محسوب می شود. او در مقابل مجسمه آبراهام لینکن، شانزدهمين رئیس جمهوری آمریکا که به برده داری پایان داد، از رویای خود برای دست یافتن سیاه پوستان به حقوق برابر و برقراری عدالت سخن گفت. لوترکینگ یک سال بعد در سال ۱۹۶۴ جوان ترین برنده جایزه صلح نوبل شد.
مارتین لوتر کینگ در سال ۱۹۶۸ در ۳۹ سالگی ترور شد.