مایکل جوزف جکسون ـ که لقب سلطان پاپ آمریکا را از آن خود کرد ـ روز ۲۹ اوت سال ۱۹۵۸ میلادی زاده شد. وی در خانواده ای پرجمعیت با پدری سختگیر و پرخاشجو بالید و دوران کودکی خود را در یک شهر کوچک صنعتی در نزدیکی شیکاگو گذراند.
مایکل جوزف جکسون هشتمین فرزند از ده فرزند خانواده اش بود. او از کودکی تحت تعلیم پدر، همراه چهار برادرش به اجرای موسیقی مشغول شد.
مایکل جکسون که دوبار ازدواج کرد (بار نخست با لیسا ماری پریسلی، دختر الویس پریسلی؛ خواننده مشهور آمریکایی)، سه فرزند داشت. فرزندانش اکنون در سنین نوجوانی هستند. جکسون چندین سال پیش از مرگ، از همسر دوم خود جدا شده بود.
درون و برونی زخمی
روز ۲۷ ژانویه ۱۹۸۴ مایکل جکسون همراه با پنج عضو دیگر خانواده اش در حال اجرای کنسرتی برای آگهی پپسی کولا در سالن نمایش شراین در لس انجلس بود که یکی از عوامل صحنه به اشتباه موی او را آتش زد و آتش گرفتن موی او، به سوختن کف سرش انجامید. آثار این سوختگی تا پایان عمر با او بود.
نتیجه شکایت خانواده وی از کارخانه پپسی کولا به نفع وی تمام شد و رأی دادگاه این شد که یک و نیم میلیون دلار از سوی کارخانه پپسی به جکسون پرداخت شود. مایکل جکسون این مبلغ را به بیمارستانی در لس انجلس هدیه کرد و بیمارستان نیز با این کمک نقدی یک بخش سوختگی گشود و به پاس کمک این هنرمند، نام آن را بخش سوختگی مایکل جکسون گذارد.
در اواخر دهه بیست عمر(اواسط دهه ۸۰ میلادی)، تغییرات چشمگیر ظاهر مایکل جکسون توجه خبرنگاران و هوادارانش را جلب کرد. رنگ چهره او روشنتر، و شکل بینی و صورتش عوض شده بود. نزدیکان او می گویند تا سال ۱۹۹۰، وی دست کم ده بار زیر چاقوی جراحی زیبایی رفته بود.
در سال ۱۹۸۶، پزشکان تشخیص دادند جکسون به دو بیماری لوپوس و پیسی مبتلاست. پیسی اش به تشخیص پزشکان ناشی از استفاده پیاپی از مواد بی رنگ کننده پوست برای روشن کردن چهره اش بود. از پس از ابتلا به پیسی، وی تلاش می کرد با آرایش، رنگ همگونی به چهره اش ببخشد.
اوایل دهه نود میلادی، راز اعتیاد جکسون به داروهای آرام بخش و مسکنهای قوی برملا شد. اعتیاد، در سال ۱۹۹۳ وی را راهی مرکز بازپروری کرد. رفتن وی به مرکز بازپروری به قصد ترک اعتیاد با کمک و ترغیب الیزابت تیلورـ بازیگر آمریکایی ـ و التون جان ـ خواننده بریتانیایی ـ انجام شد، اما مشکل اعتیاد او را برطرف نکرد؛ مشکلی که سرانجام به بهای جانش تمام شد.
مایکل جکسون به گونه ای بیماری روحی نیز مبتلا بود که به سبب آن، هرگز از ظاهر و بدن خود خشنود نبود، و متخصصانی که وی را درمان یا جراحی کرده اند، می گویند جراحیهای پیاپی و تلاشهای پیگیر او برای تغییر چهره اش ناشی از نارضایی دائمی او از ظاهرش بوده است. برخی می گویند او هرگز از اعتماد به نفس کافی برخوردار نبود.
گروهی هم می گویند تحقیرهای پدرش و لقب «دماغ کوفته ای» که پدرش به او داده بود، سبب شده بود که او همواره از چهره اش ناراضی باشد.
گروهی هم برآنند که مایکل چنان از پدرش بیزار بود که قصد کرده بود تا آنجا که می تواند به او بی شباهت باشد، و از این روی، به اعمال جراحی پیاپی تن می داد.
جکسون به بیماری آنورکسیا نرووزا(آنورکسی) مبتلا بود. او که به شدت لاغر بود، همواره می کوشید وزنش را کمتر کند. بسیار کم خوراک بود و در اوایل دهه ۸۰ میلادی تحت کم خوری مفرط، می کوشید به آنچه «بدن رقصنده» می نامید، برسد. او در سال ۱۹۸۴ به وزن ۴۸ کیلوگرم رسیده بود.(قدش ۱۷۵ سانتی متر بود).
مایکل اغلب سرگیجه و ضعف داشت؛ که به تشخیص پزشکان ناشی از وزن کم، کم خوراکی مفرط، و فشار خون و قند خون پایین بود.
وی طی سالهای آخر عمر، دچار فراموشی و کندی ذهن شده بود؛ تا آنجا که در مصاحبه ها، حتی نمی توانست نام آلبوم تازه اش را بدون فکر و به راحتی به زبان آورد.
جکسون در سال ۱۹۹۳ به زندگی نامه نویس خود گفته بود که با مصرف قرصهای والیوم و چند نوع داروی ضدافسردگی، تلاش می کند خاطرات بد دوران کودکی خود را به فراموشی بسپارد و بر دردهای درونش فائق آید.
توفیق هنری
مایکل جکسون از سوی برخی رسانه ها لقب موفقترین هنرمند تمامی اعصار آمریکا را یافت. وی تُندپاترین رقصنده دنیا نیز نام گرفت.
تولیدات موسیقی وی بارها رکورد پرفروش ترین آلبومهای موسیقی را در آمریکا و اروپا شکست. تورهای کنسرتش نیز همواره با استقبال گسترده روبه رو می شد. وی ۸ میلیون از عایدات یکی از تورهای کنسرتش را در سراسر جهان، به کمک به ترک اعتیاد تخصیص داد.
در سال ۱۹۸۴، رونالد ریگان ـ رئیس جمهوری وقت آمریکا ـ نشان افتخار ریاست جمهوری را طی دیدار مایکل جکسون از کاخ سفید به او اعطا کرد. ریگان این نشان را به پاس اعانات و کمکهای مایکل جکسون به ترک اعتیاد به وی هدیه کرد.
از جکسن به اتهام آنچه سواستفاده جنسی از پسربچه ای عنوان شد، به دادگاه شکایت شد. فرجام کار آن شد که مایکل جکسون بیش از ۲۰ میلیون دلار به خانواده شاکی پرداخت و خارج از دادگاه و پیش از آغاز روند دادرسی با آنها به توافق رسید.
یک دهه بعد، وکلای جکسون گفتند این توافق بدون کسب رضایت خود این هنرمند انجام شده است. دراین حال، تا امروز، هیچ مدرکی از اثبات عینی این اتهام ـ به رغم تحقیقات پلیس ـ دال بر ارتکاب رفتاری غیراخلاقی از سوی جکسون به دست نیامده است.
مرگ و پس از آن
مایکل جکسون در ساعات اولیه بامداد روز ۲۵ ژوئن سال ۲۰۰۹ در ۵۱ سالگی در خانه اجاره اش در لس انجلس درگذشت. سبب مرگ وی ایست قلبی عنوان شد و نتیجه کالبدشکافی نشان داد که او در پی مصرف بیش از حد داروهای آرام بخش و اعتیاد به آنها دچار ایست قلبی شده و هنگام خواب درگذشته است. پزشکان گواهی فوت وی را در اوان بامداد ۲۵ اوت در بیمارستان دانشگاه یو.سی.ال.ای. در لس انجلس امضا کردند.
مرگ جکسون بازتاب بسیار گسترده ای در آمریکا یافت. ۳۱ میلیون و ۱۰۰ هزار نفر در مراسم ترحیم وی شرکت کردند. مراجعه کاربران اینترنتی به تارنماهای گوناگون برای پیگیری خبر مرگ این هنرمند، بسیاری از این تارنماها را بسیار کند کرد یا در مواردی حتی از کار انداخت.
پزشک معالج مایکل جکسون که به وی نسخه داروهای قوی آرام بخش از جمله داوری بیهوشی تجویز کرده بود، در دادگاه محاکمه شد. فرجام دادرسی طولانی وی، محکومیتش بود. پزشک مایکل جکسون، روانه زندان شد. دفاع او این بود که خود جکسون از وی می خواسته که برایش نسخه این گونه داروها را بنویسد.
درپی مرگ این آوازخوان و رقصنده، فروش آثار وی اوجی غریب گرفت. امسال همزمان با زادروز او ـ ۲۹ اوت ـ برنامه هایی برای بزرگذاشت زندگی اش در جای جای آمریکا برگزار می شود. عمده این برنامه ها، کنسرتهایی هستند که به افتخار سابقه هنری جکسون اجرا می شوند و بانیان و برگزار کنندگان آنها می گویند برای گرامی داشتن ۵۴ امین زادروز وی، این برنامه ها را تدارک دیده اند.
مایکل جوزف جکسون هشتمین فرزند از ده فرزند خانواده اش بود. او از کودکی تحت تعلیم پدر، همراه چهار برادرش به اجرای موسیقی مشغول شد.
مایکل جکسون که دوبار ازدواج کرد (بار نخست با لیسا ماری پریسلی، دختر الویس پریسلی؛ خواننده مشهور آمریکایی)، سه فرزند داشت. فرزندانش اکنون در سنین نوجوانی هستند. جکسون چندین سال پیش از مرگ، از همسر دوم خود جدا شده بود.
درون و برونی زخمی
روز ۲۷ ژانویه ۱۹۸۴ مایکل جکسون همراه با پنج عضو دیگر خانواده اش در حال اجرای کنسرتی برای آگهی پپسی کولا در سالن نمایش شراین در لس انجلس بود که یکی از عوامل صحنه به اشتباه موی او را آتش زد و آتش گرفتن موی او، به سوختن کف سرش انجامید. آثار این سوختگی تا پایان عمر با او بود.
نتیجه شکایت خانواده وی از کارخانه پپسی کولا به نفع وی تمام شد و رأی دادگاه این شد که یک و نیم میلیون دلار از سوی کارخانه پپسی به جکسون پرداخت شود. مایکل جکسون این مبلغ را به بیمارستانی در لس انجلس هدیه کرد و بیمارستان نیز با این کمک نقدی یک بخش سوختگی گشود و به پاس کمک این هنرمند، نام آن را بخش سوختگی مایکل جکسون گذارد.
در اواخر دهه بیست عمر(اواسط دهه ۸۰ میلادی)، تغییرات چشمگیر ظاهر مایکل جکسون توجه خبرنگاران و هوادارانش را جلب کرد. رنگ چهره او روشنتر، و شکل بینی و صورتش عوض شده بود. نزدیکان او می گویند تا سال ۱۹۹۰، وی دست کم ده بار زیر چاقوی جراحی زیبایی رفته بود.
در سال ۱۹۸۶، پزشکان تشخیص دادند جکسون به دو بیماری لوپوس و پیسی مبتلاست. پیسی اش به تشخیص پزشکان ناشی از استفاده پیاپی از مواد بی رنگ کننده پوست برای روشن کردن چهره اش بود. از پس از ابتلا به پیسی، وی تلاش می کرد با آرایش، رنگ همگونی به چهره اش ببخشد.
اوایل دهه نود میلادی، راز اعتیاد جکسون به داروهای آرام بخش و مسکنهای قوی برملا شد. اعتیاد، در سال ۱۹۹۳ وی را راهی مرکز بازپروری کرد. رفتن وی به مرکز بازپروری به قصد ترک اعتیاد با کمک و ترغیب الیزابت تیلورـ بازیگر آمریکایی ـ و التون جان ـ خواننده بریتانیایی ـ انجام شد، اما مشکل اعتیاد او را برطرف نکرد؛ مشکلی که سرانجام به بهای جانش تمام شد.
مایکل جکسون به گونه ای بیماری روحی نیز مبتلا بود که به سبب آن، هرگز از ظاهر و بدن خود خشنود نبود، و متخصصانی که وی را درمان یا جراحی کرده اند، می گویند جراحیهای پیاپی و تلاشهای پیگیر او برای تغییر چهره اش ناشی از نارضایی دائمی او از ظاهرش بوده است. برخی می گویند او هرگز از اعتماد به نفس کافی برخوردار نبود.
گروهی هم می گویند تحقیرهای پدرش و لقب «دماغ کوفته ای» که پدرش به او داده بود، سبب شده بود که او همواره از چهره اش ناراضی باشد.
گروهی هم برآنند که مایکل چنان از پدرش بیزار بود که قصد کرده بود تا آنجا که می تواند به او بی شباهت باشد، و از این روی، به اعمال جراحی پیاپی تن می داد.
جکسون به بیماری آنورکسیا نرووزا(آنورکسی) مبتلا بود. او که به شدت لاغر بود، همواره می کوشید وزنش را کمتر کند. بسیار کم خوراک بود و در اوایل دهه ۸۰ میلادی تحت کم خوری مفرط، می کوشید به آنچه «بدن رقصنده» می نامید، برسد. او در سال ۱۹۸۴ به وزن ۴۸ کیلوگرم رسیده بود.(قدش ۱۷۵ سانتی متر بود).
مایکل اغلب سرگیجه و ضعف داشت؛ که به تشخیص پزشکان ناشی از وزن کم، کم خوراکی مفرط، و فشار خون و قند خون پایین بود.
وی طی سالهای آخر عمر، دچار فراموشی و کندی ذهن شده بود؛ تا آنجا که در مصاحبه ها، حتی نمی توانست نام آلبوم تازه اش را بدون فکر و به راحتی به زبان آورد.
جکسون در سال ۱۹۹۳ به زندگی نامه نویس خود گفته بود که با مصرف قرصهای والیوم و چند نوع داروی ضدافسردگی، تلاش می کند خاطرات بد دوران کودکی خود را به فراموشی بسپارد و بر دردهای درونش فائق آید.
توفیق هنری
مایکل جکسون از سوی برخی رسانه ها لقب موفقترین هنرمند تمامی اعصار آمریکا را یافت. وی تُندپاترین رقصنده دنیا نیز نام گرفت.
تولیدات موسیقی وی بارها رکورد پرفروش ترین آلبومهای موسیقی را در آمریکا و اروپا شکست. تورهای کنسرتش نیز همواره با استقبال گسترده روبه رو می شد. وی ۸ میلیون از عایدات یکی از تورهای کنسرتش را در سراسر جهان، به کمک به ترک اعتیاد تخصیص داد.
در سال ۱۹۸۴، رونالد ریگان ـ رئیس جمهوری وقت آمریکا ـ نشان افتخار ریاست جمهوری را طی دیدار مایکل جکسون از کاخ سفید به او اعطا کرد. ریگان این نشان را به پاس اعانات و کمکهای مایکل جکسون به ترک اعتیاد به وی هدیه کرد.
از جکسن به اتهام آنچه سواستفاده جنسی از پسربچه ای عنوان شد، به دادگاه شکایت شد. فرجام کار آن شد که مایکل جکسون بیش از ۲۰ میلیون دلار به خانواده شاکی پرداخت و خارج از دادگاه و پیش از آغاز روند دادرسی با آنها به توافق رسید.
یک دهه بعد، وکلای جکسون گفتند این توافق بدون کسب رضایت خود این هنرمند انجام شده است. دراین حال، تا امروز، هیچ مدرکی از اثبات عینی این اتهام ـ به رغم تحقیقات پلیس ـ دال بر ارتکاب رفتاری غیراخلاقی از سوی جکسون به دست نیامده است.
مرگ و پس از آن
مایکل جکسون در ساعات اولیه بامداد روز ۲۵ ژوئن سال ۲۰۰۹ در ۵۱ سالگی در خانه اجاره اش در لس انجلس درگذشت. سبب مرگ وی ایست قلبی عنوان شد و نتیجه کالبدشکافی نشان داد که او در پی مصرف بیش از حد داروهای آرام بخش و اعتیاد به آنها دچار ایست قلبی شده و هنگام خواب درگذشته است. پزشکان گواهی فوت وی را در اوان بامداد ۲۵ اوت در بیمارستان دانشگاه یو.سی.ال.ای. در لس انجلس امضا کردند.
مرگ جکسون بازتاب بسیار گسترده ای در آمریکا یافت. ۳۱ میلیون و ۱۰۰ هزار نفر در مراسم ترحیم وی شرکت کردند. مراجعه کاربران اینترنتی به تارنماهای گوناگون برای پیگیری خبر مرگ این هنرمند، بسیاری از این تارنماها را بسیار کند کرد یا در مواردی حتی از کار انداخت.
پزشک معالج مایکل جکسون که به وی نسخه داروهای قوی آرام بخش از جمله داوری بیهوشی تجویز کرده بود، در دادگاه محاکمه شد. فرجام دادرسی طولانی وی، محکومیتش بود. پزشک مایکل جکسون، روانه زندان شد. دفاع او این بود که خود جکسون از وی می خواسته که برایش نسخه این گونه داروها را بنویسد.
درپی مرگ این آوازخوان و رقصنده، فروش آثار وی اوجی غریب گرفت. امسال همزمان با زادروز او ـ ۲۹ اوت ـ برنامه هایی برای بزرگذاشت زندگی اش در جای جای آمریکا برگزار می شود. عمده این برنامه ها، کنسرتهایی هستند که به افتخار سابقه هنری جکسون اجرا می شوند و بانیان و برگزار کنندگان آنها می گویند برای گرامی داشتن ۵۴ امین زادروز وی، این برنامه ها را تدارک دیده اند.