«مسعود رضایی» نوازنده سه تار و آهنگساز ایرانی ساکن لس آنجلس آلبوم جدیدی منتشر کرد، این مجموعه شامل هفت قطعه سازمحور و بدون کلام است.
مسعود رضایی در این آلبوم با محسن نامجو هنرمند نامدار ایرانی همکاری داشته که در آهنگ های مختلف این مجموعه به هنرنمایی پرداخته و از خط آوازی و حنجره خود در غالب ساز استفاده می کند.
مسعود رضایی در گفتگو با صدای آمریکا می گوید: «این آلبوم به اتفاقات زندگی من در ماجراهای مرتبط با رویدادهای انتخابات سال ۸۸ باز می گردد؛ زمانی که دستگیر و بازجویی شدم و مدتی در زندان بودم. دوران سختی بود. قطعات این مجموعه در چنین حال و هوایی شکل گرفت.»
مسعود رضایی پس از مهاجرت اجباری از ایران، در نهایت به لس آنجلس رسید و پس از آشنایی با محسن نامجو، پروژه تولید آلبوم را به صورت جدی آغاز کرد.
مسعود رضایی در این مجموعه از سازهایی چون سه تار، نی، گیتار الکتریک، درام و بم کمان بهره گرفته و با هنرمندانی چون امیر حسام زبردست، کیارش اعتماد سیفی، یحی الخنسا و مصباح قمصری همکاری داشته است.
مسعود رضایی با اشاره به رویکردی متفاوتی که در آفرینش قطعات داشته می گوید: «در این آلبوم هدف فقط چیدمان سازهای خانواده های مختلف برای تولید مجموعه ای به اصطلاح تلفیقی نبوده است. از سازها بر اساس احساس نیازی که بوده استفاده کردم تا آنچه در ذهن دارم بیان کنم، یعنی ترجمان موسیقایی اتفاقات زندگی من است.»
این هنرمند ایرانی در ادامه یادآور می شود، یکی از ویژگی های آلبوم استفاده نامتعارف و خارج از عرف سازها در بستر موسیقی است که تجربه ای تازه و متفاوت در موسیقی ایرانی است.
مسعود رضایی این آلبوم را بیشتر مجموعه ای تجربی توصیف می کند تا مجموعه ای در چهارچوب موسیقی تلفیقی.
از این آلبوم در مراسم ویژه ای در دانشگاه «یو اس سی» در جنوب کالیفرنیا همراه با اجرای زنده و جلسه پرسش و پاسخ رونمایی شد.