دانشگاه مریلند در کالج پارک

دانشگاه مریلند در کالج پارک University of Maryland - College Park یکی از مراکز آکادمیک پژوهش عمومی در نزدیکی واشنگتن دی سی، پایتخت آمریکاست.

به نوشته وبسایت دانشگاه مریلند، این دانشگاه که در سال ۱۸۵۶ (۱۲۳۵ خورشیدی) به عنوان دانشکده کشاورزی احداث شد و تنها چهار استاد و ۳۵ دانشجو داشت، امروز یکی از مراکز آکادمیک پیشتاز آمریکا در زمینه پژوهشی است، و ۳۷،۰۰۰ دانشجو از بیش از ۱۳۰ کشور جهان در آن به تحصیل و پژوهش اشتغال دارند.

دانشگاه مریلند سه برنده جایزه نوبل، و هفت برنده جایزه پولیتزر به جامعه آمریکا ارائه کرده و بیش از ۴۰ عضو هیأت علمی معتبرترین دانشگاه های کشور دانش آموخته این دانشگاه هستند. این دانشگاه یک موتور قدرتمند اقتصادی برای ایالت مریلند است و سالانه ۳.۵ میلیارد دلار به اقتصاد این ایالت تزریق می کند، ۲۵،۰۰۰ شغل در بازار کار این ایالت ایجاد می کند، و بیش از نیم میلیون دلار بودجه پژوهشی را به این ایالت جذب می کند.

به گزارش رسانه ها، دانشگاه مریلند یکی از دانشگاه های برتر آمریکاست که صاحبان مشاغل برای استخدام افراد تحصیل کرده به آن مراجعه می کنند؛ و حائز رتبه پنجم کشور از لحاظ اعتبار در میان دانشگاههای دولتی است.

انستیتوی مطالعات ایرانی (ایرانشناسی) روشن

به نوشته وبسایت دانشگاه مریلند، انستیتوی مطالعات ایرانی روشن سال ۲۰۰۴ (۱۳۸۳) با این ایده بلندپروازانه تأسیس شد که به مرکز اصلی برای آموزش، درک و شناخت فرهنگ ایرانی در آمریکا تبدیل شود. برای رسیدن به این هدف، انستیتو روشن تلاش کرده تا واحدها و برنامه های ویژه ای در زمینه آموزش زبان، ادبیات، تاریخ و فرهنگ ایران عرضه کند؛ ارتباطات و پیوندهای اجتماعی میان ایرانیان و ایرانی تباران با علاقمندان به مطالعات ایرانی را تقویت کند؛ و الگویی باشد برای تشویق به ارتباطات بین فرهنگی میان افرادی با پیشینه های متفاوت.

دکتر فاطمه کشاورز، مدیر مرکز مطالعات ایرانی روشن

دکتر فاطمه کشاورز، زاده و بالیده شهر شیراز است و تحصیلات خود را در دانشگاه شیراز و دانشگاه لندن انجام داده است. وی بیش از بیست سال در دانشگاه واشنگتن در شهر سنت لوئیس ایالت میسوری تدریس کرده، و از سال ۲۰۰۴ تا ۲۰۱۱ (۱۳۸۳ تا ۱۳۹۰) رئیس دپارتمان زبان و ادبیات آسیا و خاورنزدیک در آن دانشگاه بود. خانم دکتر کشاورز در سال ۲۰۱۲ (۱۳۹۱) به مرکز مطالعات ایرانی روشن در دانشگاه مریلند پیوست و علاوه بر کرسی استادی زبان و ادبیات فارسی، مدیریت مرکز را هم عهده دار شد.

دکتر کشاورز کتاب های متعددی تألیف کرده که برخی از آنها جوایز علمی و ادبی را به خود اختصاص داده اند، از آن میان می توان «خوانش شعر عرفانی: آثار مولانا جلال الدین رومی» (انتشارات دانشگاه جنوب کالیفرنیا، ۱۳۷۷)، بخوان به نام گل سرخ (انتشارات دانشگاه جنوب کالیفرنیا، ۱۳۸۵) در زمینه ادبیات عرفانی ایران در قرن بیستم، و «یاسمن و ستاره ها»: خواندنِ بیش از لولیتا در تهران (انتشارات دانشگاه کارولینای شمالی ۱۳۸۶) که مجموعه ای است در نقد ادبی و تحلیل اجتماعی و در نقد «خواندن لولیتا در تهران» (نوشته آذر نفیسی) منتشر شده. از وی آثار دیگری هم منتشر شده که مجموعه های شعر به فارسی و انگلیسی، و نیز مقالات متعددی در ژورنال های آکادمیک بخشی از آنهاست.

خانم دکتر کشاورز برای سخنرانی درباره اهمیت آموزش فرهنگی به مجمع عمومی سازمان ملل متحد دعوت شد. برنامه خانم کشاورز در رادیوی ملی آمریکا «اِن پی آر) تحت عنوان «ایمان پرشور مولانا» در سال ۱۳۸۷ جایزه پی بادی برای بهترین برنامه رادیویی را از آن خود کرد. در همان سال جایزه هرشل واکر برای صلح و عدالت هم به وی اعطا شد.