لئوناردو داوینچی، نابغه عصر رنسانس، فهرستی طولانی از آثار چشمگیر دارد ولی خیلی از نقاشی های ناتمام او نشان می دهد که شاید این هنرمند یک نوع اختلال کم توجهی که در جامعه مدرن معمول است، داشته است.
این اظهار، نظر مارکو کتانی، استاد روانپزشکی در دانشگاه «گینز» لندن است که معتقد است، اختلال کم توجهی – بیش فعالی یا ADHD، بیماری است که نه تنها خلاقیت داوینچی در هنر و علوم را توضیح می دهد، بلکه یکی از دلایل به تعویق انداختن کارهایش بوده است.
دکتر کتانی می گوید: «آشکاراً تشخیص هر نوع بیماری روانی بدون داشتن نشانگرهای بیولوژیک سخت است. ولی من می توانم با کمال اطمینان بگویم که اختلال کم توجهی – بیش فعالی، در بین نظراتی است که در گذشته نیز داده شده، و یکی از توضیحات قابل باور برای نبوغ لئوناردو و رفتار دمدمی مزاج او است.»
حتی تابلو لبخند ژوکوند، یکی از معروف ترین پرتره های داوینچی، کامل تمام نشده بود.
اختلال کم توجهی – بیش فعالی که اغلب در کودکان ظاهر می شود، اکنون در بزرگسالان نیز تشخیص داده شده و این شامل افرادی هم می شود که در حرفه خود موفق هستند. علایم این اختلال، ناتوانی در کامل کردن کارها، از یک شاخه به شاخه دیگر پریدن، و بی قراری فیزیکی و ذهنی است.
دکتر کتانی می گوید: «تشخیص جدید اختلال کم توجهی – بیش فعالی هیچ ربطی به بهره هوشی ندارد. و در واقع یکی از هدف های من استفاده از لئوناردو به عنوان یک مثال بود؛ که خیلی با استعداد بود، خیلی خلاق بود، ولی در کامل کردن و به پایان رساندن کارهاش تقلا می کرد.»
بررسی و مطالعات کتانی که تخصص او در اختلال کم توجهی – بیش فعالی، آناتومی مغز، و علوم دوره رنسانس است، نشان می دهد که داوینچی وقت زیادی را صرف برنامه ریزی برای انجام پروژه هایش می کرد، ولی پشتکار کافی نداشت تا آنها را تمام کند.
