بستگان تعدادی از گروگان های لبنانی، با اعتراض نشسته در بیروت از مقام های کشورشان می خواهند تا دولت برای آزادی گروگان ها بیشتر تلاش کند. چند ماه پیش، گروه های مسلح مرتبط با جبهه النصره و گروه "دولت اسلامی" (داعش)، تعدادی از سربازان و نیروهای امنیتی لبنان را در شهرک عرسال به اسارت گرفتند و تا بحال سر چهار تن از آنان را نیز بریده اند.
دها تن از بستگان گروگان های لبنانی با برپایی چادر در برابر مجموعه ساختمان های دولتی در بیروت، تلاش می کنند از فراموش شدن مصیبتی که بر سرشان آمده جلوگیری کنند.
حسین جابر، از بستگان دو تن از گروگان ها: "باور کن! اگر این چادرها را برپا نکرده و اعتراض نکرده بودیم، هم آنها و هم دولت لبنان فراموش کرده بودند که سربازان لبنانی را به گروگان گرفته اند؛ گروگانگیری که نه در اسرائیل یا جای دیگر، بلکه در خاک خود لبنان انجام شده است. اما حالا اینجاییم و فشار وارد می کنیم. آماده ایم تا بازگشت عزیزانمان در سرما و گرما و حتی شرایط برفی همین جا بمانیم."
ارتش لبنان یکی از ضعیف ترین نیروهای نظامی خاورمیانه است و گاه از عهده کنترل تعارضات قومی - مذهبی در شهرهای این کشور هم بر نمی آید؛ تعارضاتی که با توجه به سرازیر شدن تعداد زیادی از پناهندگان سوری، بافت اجتماعی ظریف لبنان را تحت فشار شدید قرار داده است.
یکی از گروگان های لبنانی، خالد حسن نام دارد که سربازی بیست و چهار ساله است و مادرش هم می گوید با پیوستن فرزندش به ارتش لبنان از ابتدا مخالف بوده است.
عایشه احمد احمد: "به من می گفت که وحشت کرده! من هم بهش گفتم، نرو! شاید می دانست یا احساس کرده بود چه اتفاقی قرار است بیافتد. حتی افسر ارشد شان هم ترسیده بود. این تنها پسر من است و از اول هم نمی خواستم وارد ارتش بشود . بهش گفتم، کار می کنم و مخارجمان را تامین می کنم تا او مجبور نباشد وارد ارتش شود."
محمد فایض عباس پدر یکی دیگر از گروگان ها نیز می گفت، از وقتی پسرش را به گروگان گرفته اند، خواب راحت ندارد و جز آزادی فرزندش هیچ چیز دیگری از خدا نمی خواهد.
