لورن باکال ، بازیگر برجسته سینمای کلاسیک هالیوود و برنده اسکار افتخاری در ۸۹ سالگی درگذشت. بنیاد موقوفات همفری بوگارت با انتشار بیانیه ای مرگ لورن باکال را اعلام کرد.
لورن باکال یکی از بازیگران برجسته سینمای کلاسیک آمریکاست که از نوزده سالگی نه تنها به هالیوود راه یافت؛ بلکه همکاری با کارگردانان برجسته و صاحب سبکی همچون هاوارد هاکس او را با سینمای تفکر برانگیز هالیوود آشنا کرد. یکی از این آثار فیلم داشتن و نداشتن اثر ارنست همینگوی بود که لورن باکال در برابر همفری بوگارت ستاره بی بدیل آن روزگار هالیوود به اجرای نقش پرداخت. حاصل این بازی عشق و ازدواج این دو بود که تا مرگ بوگارت در سال ۱۹۵۷ همچنان ادامه یافت.
باکال بعدها در باره همسرش گفت «بوگارت نه تنها یک بازیگر برجسته بلکه ابرمردی بود که به من زندگی بخشید و زندگی ام را دگرگون کرد حاصل آن ازدواج همین بچه ها هستند.»
لورن باکال پس از بازی در فیلم «داشتن و نداشتن» به همبازیگری با همسرش بوگارت در یک رشته فیلمهای ژانر معروف به «فیلم نوار» بازی کرد. ژانری متاثر از سینمای اکسپرسیونیست که همفری بوگارت نماد بی بدیل شخصیت پردازی آن بود. این سبک سینمایی بازتاب زندگی اجتماعی در آمریکای پس از جنگ بود و بی درنگ با استقبال پرشور مخاطبان سینما قرار گرفت. فیلم های «گذرگاه تاریک» و «خواب بزرگ» از جمله این فیلمها هستند.
با آغاز جنگ سرد و تشکیل کمیته فعالیت های غیرآمریکایی توسط سناتور مک کارتی در هالیوود، همفری بوگارات و لورن باکال همراه با شماری از سینماگران برجسته آن روزگار برای دفاع از آزادی بیان کمیته معروف «دفاع از بند اول متمم قانون اساسی» را تشکیل داده و علیه دادگاه فعالیتهای غیرآمریکایی کنگره دست به فعالیت زدند. یک سال بعد لورن باکال و همفری بوگارت با انتشار مقاله ای به نام «من کمونیست نیستم» در نشریه سینمایی «فتوپلی» از محاکمه در دادگاه مک کارتی نجات یافتند.
لورن باکال پس از مرگ همسرش به بازی در سینما ادامه داد و با چهره های برجسته سینمای آن دوران از جمله «گری گوری پک» و «جان وین» همبازی شد.
بازی در فیلم «قتل در قطار سریع السیر شرق» که برداشتی سینمایی از داستان های جنایی آگاتا کریستی بود نشان داد باکال همچنان گنجینه ای درخشان در بازیگری و شخصیت آفرینی در سینماست. لورن باکال به پاس نقش آفرینی های خود افزون بر اسکار افتخاری، ده ها جایزه بهترین بازیگری از جمله گولدن گلوب، و برلیناله را دریافت کرده است. افزون بر اینها، لورن باکال به دلیل برخورداری از پیشینه ای پر بار در تئاتر آمریکا، دو بار شایسته دریافت جایزه «تونی» شده که به اسکار تئاتر آمریکا معروف است.
لورن باکال در سال ۱۹۷۹ کتاب زندگینامه خود را با عنوان «روی پای خودم» منتشر کرد که یکی از کتابهای پرفروش در حوزه زندگینامه نویسی بود. او در این کتاب روزگار طلایی جهان هالیوود را در دهه های چهل تا هفتاد میلادی به خوبی به تصویر کشیده است.