گروهی از هنرمندان ایرانی به مناسبت بیست و یکم ژوئن، روز جهانی پناهندگان، نماهنگی را با عنوان «من یک پناهنده‌ام» در شبکه‌های اجتماعی منتشر کردند.
این پروژه هنری، تلفیقی از تصاویر مستند و دردناک پناهجویان ایرانی، سخنان فعالان و مدافعان حقوق بشر، و ترانه تأثیرگذاری است که به بیان واقعیت‌های این پدیده تلخ می‌پردازد.
آترا عظیمی، شاعر و ترانه‌سرای ایرانی، طراح، نویسنده، و کارگردان هنری این اثر است.
او به دلیل فعالیت‌های موسیقایی خود در زمینه‌های اجتماعی و سیاسی، مجبور به ترک سرزمین مادری شده است، و در حاضر به عنوان پناهنده در یکی از کشورهای اطراف ایران زندگی می‌کند.
آترا عظیمی در گفت‌وگو با بهنود مکری از بخش فارسی صدای آمریکا با اشاره به تجربیات شخصی که در این زمینه داشته است، یادآور می‌شود که تمامی پناهندگان ایرانی در مسیری که طی می‌کنند، از مبدا تا مقصد مورد تبعیض قرار می‌گیرند.
او در ادامه می‌گوید: «با توجه به این که خود من به عنوان یک پناهنده، یکی از این آسیب‌دیده‌ها هستم، سعی کردم تا این اثر آینه واضحی باشد از آن چه که در گذر است.»
به گفته آترا عظیمی، ایده اولیه این پروژه دو سال پیش شکل گرفت، و مدتی طول کشید تا او ترانه را بسراید، و موسیقی نیز توسط بابک مرادی هنرمند ساکن آلمان ساخته شد.
البته به دلیل دشواری‌های زندگی در کشوری غریب و محدودیت‌های موجود، فیلمبرداری پروژه و مراحل تدوین با چالش‌های زیادی همراه بود، و به فرآیندی طولانی تبدیل شد.
در ترانه «من یک پناهنده‌ام»، آترا عظیمی بخش‌هایی را دکلمه کرده است، و بابک عظیمی و بارانا نیز خوانندگان این اثر هستند.
این هنرمندان همراه با آترا عظیمی، در این نماهنگ که در کشورهای مختلف فیلمبرداری شد، به نقش‌آفرینی پرداختند.
آترا عظیمی می‌گوید: «هدف و پیام این پروژه، اشاره به تبعیض‌های بی‌شماری است که در جامعه جهانی علیه پناهجویان ایرانی بوده، و هست.»
سخنان تعدادی از فعالان و مدافعان حقوق بشر، و چهره‌های سرشناس ایرانی مانند شیرین عبادی، حسن نائب هاشم، رویا برومند، محمود امیری مقدم، آسیه امینی، بهروز بوچانی، آیدا قجر، کاوه بهشتی‌زاده، و آزاده پورزند نیز بخشی ازاین پروژه تصویری است.
آترا عظیمی می‌گوید: «این کنشگران تأکید دارند که در ایران جنگ است، جنگی میان حکومت و مردم، و این موضوع که جامعه جهانی باور دارد در ایران جنگی نیست، عامل مهم توقف رسیدگی به پرونده‌های پناهجویان ایرانی است.»
او در ادامه می‌گوید که هدف این پروژه، علاوه بر به تصویر کشیدن مشکلات پناهندگان، انتقال این پیام است که جنگ «غیرقابل مشاهده‌ای» که جامعه جهانی نمی‌بیند، دقیقا وجود دارد و این جنگ مستقیم حکومت با مردم است.
آترا عظیمی ضمن قدردانی از تمامی افرادی که در تولید «من یک پناهنده‌ام» مشارکت داشتند، می‌گوید: «این پروژه فریاد دردهای ما بین خود ما نیست، و هدف والا، رساندن این پیام به مراکز و سازمان‌های درگیر و مدعی حقوق بشر است.»
آترا عظیمی از کاربران شبکه‌های اجتماعی می‌خواهد که این نماهنگ را در حساب‌های شخصی خود به اشتراک بگذراند، و برای سازمان‌های حقوق بشری بفرستند تا این پیام، صدا، و تصویر که دردنامه پناهندگان ایرانی است به گوش جهانیان برسد، و آنها اقدامات موثرتری را در این زمینه انجام دهند.
به گفته آترا عظیمی «روز جهانی پناهندگان یک روز از سال نیست؛ یک زخم است که نیاز به درمان دارد.»
