نیو یورک تایمز در مقاله ای تحت عنوان «جهادگران خارجی در سوریه می توانند تهدیدی برای غرب باشند» می نویسد ۲ سال پیش، یک مرد جوان که حالا خودش را ابومهاجر می خواند، با یک عده از دوستانش و ۸۰ هزار دلار پول به سوریه رفت. او می گوید کارش را در دبیرستان به عنوان دبیر علوم در آمریکای شمالی ترک کرد تا در سوریه جهاد کند.
این جوان، در یک مصاحبه کتبی در هفته های اخیر انجام شد، گفت که در یک خانواده مذهبی بزرگ شده و روزهای یکشنبه به مراسم مذهبی می رفت و دوستان غیرمسلمان هم نداشت.
ابو مهاجر می گوید دولت های غربی درواقع باید نگران بازگشت جهادگرانی باشند که ممکن است چنین حملاتی را پس از بازگشت، در کشورهای خود ادامه دهند.
او ادامه می دهد «حملات در خاورمیانه روی می دهد. ما فقط می توانیم منتظر پاسخ باشیم. آمریکایی ها هنوز در افغانستان هستند.»
مقام های اطلاعاتی و ضدتروریسم باور دارند که بیش از ۷۰ آمریکایی به سوریه برای جهاد و جنگ علیه دولت آن کشور رفته اند. یکی از آنها که هنوز برای عموم هویتش فاش نشده، روز یکشنبه با انفجار یک بمب انتحاری، نخستین شهروند آمریکایی شد که دست به اینگونه حملات در سوریه زده است.
باور بر این است که حدود ۳ هزار شهروند کشورهای غربی برای جنگ و جهاد به سوریه رفته اند که باعث شده دولت های غربی با تلاش های بیشتری از رفتن آنها جلوگیری کنند یا پس از بازگشت دستگیرشان کنند.
در بریتانیا، دست کم ۲۰ جهادگر تابعیت خود را از دست دادند. به گفته پلیس تعداد بازداشت شدگان در رابطه با سوریه در فاصله ماه های ژانویه و مارس جمعأ ۴۰ نفر بوده است که در مقایسه با سال ۲۰۱۳ در همین فاصله زمانی افزایش نشان می دهد.
هفته گذشته، مشادر چودوری، ۳۱ ساله، به اتهام مشارکت در برنامه آمادگی برای عملیات تروریستی پس از باز گشت در ماه اکتبر، محکوم شد. او نخستین بریتانیایی است که برای جنگ در کنار اسلامگراها در سوریه محکوم شده است.
به گفته مقام های ارشد اطلاعاتی و ضدتروریسم آمریکا، داستان های گفته شده توسط مهاجر ،۲۶ ساله، و دیگر غربی هایی که در سوریه می جنگند، حاکی است که انگیزه و جهان بینی آنها به عنوان اعضای گروه های افراطی مرتبط با القاعده برای شناسایی، استخدام و آموزش کسانی از آمریکا و اروپا در بازگشت به کشورهایشان مستعد است.
ابومهاجر در شبکه اجتماعی خود را آمریکایی معرفی می کند و می گوید پدر و مادر بزرگش از پاکستان به آمریکای شمالی مهاجرت کردند و او در آنجا رشد و پرورش یافت.
او مستقیمأ نگفت که یک شهروند آمریکاست، اما گفت که کانادائی نیست، و بارها بدون بازداشت به سوریه رفت و برگشت.
ابوسمیه، یک جهادگر بریتانیایی که در حال حاضر در سوریه می جنگد، می گوید در بریتانیا بزرگ شده و مسلمان بدی بوده است. سیگار می کشید، به کلوپ های شبانه می رفت، با دختران و زنان متعددی رابطه داشت، مواد مخدر خرید و فروش می کرد و به عیش و نوش مشغول بود و دائم اسباب نگرانی مادرش را فراهم می کرد.
ابوسمیه در ادامه می افزاید که در مناسبت های خاص، مثل ماه رمضان، روزه می گرفت، ولی به مسجد برای نماز جمعه نمی رفت. او می گوید«من فقط اسمأ مسلمان بودم.» او در یک گفتگو از سوریه از طریق اسکایپ گفت «من مثل یک غیرمسلمان زندگی می کردم، مثل یک کافر بودم.»
ولی وقتی ۳ سال پیش جنگ در سوریه شروع شد، ابوسمیه می گوید که او عمیقأ یک مرد مسلمان بود، تاریخ اسلام را فراگرفته بود. حالا در اوایل دهه چهارم از زندگی اش حدود یک سال است که در سوریه می جنگد. بریتانیا را بی سر و صدا ترک کرد، حتی به والدینش هم نگفت، فقط قدری لباس و پول نقد با خود برد. برای احتیاط و به عنوان قطع رابطه با گذشته اش، تلفن همراه انگلیسی اش را هم دور انداخت.
پزوهشگران دو مؤسسه تحقیقاتی در بریتانیا و بروکسل بطور مستقل تائید کردند که این دو نفر در سوریه در حال جنگ هستند.
پژوهشگران از طریق توئیتر با ابوسمیه ارتباط برقرار کردند و موافقت شد بدون افشای نام واقعی او مصاحبه صورت گیرد. او نام واقعی اش را فاش نکرد، اما در یکی از شبکه های اجتماعی خود را یک جهادگر آمریکایی، یا هر چه که دیگران بخواهند بگویند، معرفی کرد. او گفت که گاهی برای رد گم کردن خودش را کانادایی معرفی می کند، اما بیش از این راجع به هویت خود حرف نزد.
پژوهشگران می گویند ابومهاجر یا آمریکایی است یا کانادایی.
ابوسمیه می گوید که قصد جهاد در کشورش ندارد، در عوض خواهان کشته شدن در سوریه است و به انتظار پاداش پس از مرگ در جهان دیگر است، «آن چیزی نیست که شما حقیقتأ راجع به آن فکر کنید، شما می دانید که به این جهان مادی می اندیشید. اما من به جهان دیگر چشم دوخته ام، زیرا پاداش آن قابل ملاحظه است.»
ابومهاجر با بیان اینکه جهادگران می توانند جنگ را به کشورهای غربی بکشانند، نظری تیره تر ارائه داد و گفت «من می دانم این جنگ به درازا خواهد کشید، نیاز به استقامت و استواری دارد.»
هر دو می گویند با شکست غرب در متوقف کردن کشتار در سوریه شگفت زده شدند. آنها همچنین در هدفی بزرگتر سهیم هستند: برپایی یک خلافت بر اساس قوانین شریعت. حتی اگر چنین ایدئولوژی مورد پسند اکثریت مسلمانان نباشد.
پژوهشگران مرکز مطالعات افراطگرایی و خشونت سیاسی تخمین می زنند که در مجموع ۱۱ هزار جهادگر خارجی در سوریه هستند، که شامل افرادی از کشورهای مسلمان و غرب می شود.
بر اساس بر آوردهای دولتی به نظر می رسد بریتانیایی ها با ۳۰۰ و فرانسوی ها با ۷۰۰ نفر بیشترین خارجی های جهادگر در سوریه باشند. بنا به آمار رسمی صدها نفر هم از بلژیک، هلند و کشورهای اسکاندیناوی در سوریه در حال جنگ هستند.
مرکز مطالعات فراطگرایی و خشونت سیاسی می گوید تعداد اندکی از ستیزه جویان خارجی در سوریه، از کشورهای اروپای شرقی مثل آلبانی، بوسنی و صربستان، و تعدادی هم از کانادا و استرالیا هستند.
به گفته ون استاین، بیشتر غربی ها با قصد شرکت در جهاد به سوریه می روند، اما حتی آنهایی که فقط برای خدمات بشردوستانه به آنجا می روند هم افراطی می شوند.
یکی از مشهورترین و افراطی ترین گروه های ستیزه گر در میان غربی ها در سوریه دولت اسلامی عراق و شام (داعش) است. این گروه بیشتر از هر گروه دیگری از شبکه های اجتماعی استفاده می کند و به همین دلیل، بیشتر به مردم دسترسی دارد.
برای جنگجویان این گروه عادت شده که فعالیت های جنگی شان را در توئیتر به زبان انگلیسی و دیگر زبان های اروپایی بگذارند، و حتی روزها با دیگر کاربران توئیتر که مخالف ایدئولوژی آنان هستند بحث کنند.
بسیاری از این جنگجویان بر این باورند که اسلام از سوی غیرمسلمانان مورد حمله قرار گرفته است.
۱۱ سپتامبر ۲۰۰۱، ابومهاجر و ابو سمیه نوجوان بودند، بازی های ویدئویی می کردند، ورزش دوست داشتند و درباره ورود به کالج تحقیق می کردند.
هر دو آنها در مصاحبه گفتند که عمیقأ با حمله آمریکایی ها به افغانستان و عراق و کاربرد پهپاد در یمن و پاکستان متأثر شدند. در نتیجه غرب و نقش خود را به عنوان پرورش یافته غرب، را زیر سؤال بردند.
ابوسمیه گفت «من برادرانم را درافغانستان دیدم و متوجه شدم کاری اشتباه در غرب روی می دهد، کاری که در برابر چشمانم رخ می داد، بنابراین مجبور شدم کاری بکنم؛ در غیر اینصورت، احساس گناه می کردم.»
هر دوی آنها اعتراف کردند که در شمال سوریه و در مناطق تحت کنترل شورشیان بسر می برند.
ابومهاجر به عنوان یک تیرانداز آموزش دیده از شهر شیخ نجار در شمال حلب حفاظت می کند. معمولأ حدود ۳ روز در خط مقدم جبهه است و ۳ روز دیگر را استراحت می کند. در آغاز ماجرا نترس بود، ولی خیلی زود پس از مجروح شدن، مزه جنگ را چشید.
ابو مهاجر در شبکه های اجتماعی خیلی فعال است و مورد مشورت دیگر کاربران قرار می گیرد. مردم درباره رفتن به سوریه از او می پرسند؛ چگونه می شود به آنجا رفت، بهای تفنگ چقدر است، کجا تجهیزات جنگی را باید خرید و کجا باید پنهان کرد. او می گوید با احتیاط پاسخ این پرسش ها را می دهد.
ابو مهاجر می گوید پیشنهادهایی هم برای ازدواج دریافت کرده، اما آنها را رد کرده است.
ابو سمیه یک تیرانداز است که در نوبت های دوهفته ای کار می کند. در روز های تعطیلی اش، تاکتیک های نظامی می آموزد و شیوه کاربرد سلاح های گوناگون را آموزش می بیند.
ابو سمیه بایان این که سوریه او را تغییر داده می گوید «در بریتانیا و اروپا ما در اندیشه پوچ و در حباب بسر می بریم، در خواب و خیال زندگی می کنیم، به تصور این که همه چیز خوب است.»
این جوان، در یک مصاحبه کتبی در هفته های اخیر انجام شد، گفت که در یک خانواده مذهبی بزرگ شده و روزهای یکشنبه به مراسم مذهبی می رفت و دوستان غیرمسلمان هم نداشت.
ابو مهاجر می گوید دولت های غربی درواقع باید نگران بازگشت جهادگرانی باشند که ممکن است چنین حملاتی را پس از بازگشت، در کشورهای خود ادامه دهند.
او ادامه می دهد «حملات در خاورمیانه روی می دهد. ما فقط می توانیم منتظر پاسخ باشیم. آمریکایی ها هنوز در افغانستان هستند.»
مقام های اطلاعاتی و ضدتروریسم باور دارند که بیش از ۷۰ آمریکایی به سوریه برای جهاد و جنگ علیه دولت آن کشور رفته اند. یکی از آنها که هنوز برای عموم هویتش فاش نشده، روز یکشنبه با انفجار یک بمب انتحاری، نخستین شهروند آمریکایی شد که دست به اینگونه حملات در سوریه زده است.
باور بر این است که حدود ۳ هزار شهروند کشورهای غربی برای جنگ و جهاد به سوریه رفته اند که باعث شده دولت های غربی با تلاش های بیشتری از رفتن آنها جلوگیری کنند یا پس از بازگشت دستگیرشان کنند.
در بریتانیا، دست کم ۲۰ جهادگر تابعیت خود را از دست دادند. به گفته پلیس تعداد بازداشت شدگان در رابطه با سوریه در فاصله ماه های ژانویه و مارس جمعأ ۴۰ نفر بوده است که در مقایسه با سال ۲۰۱۳ در همین فاصله زمانی افزایش نشان می دهد.
هفته گذشته، مشادر چودوری، ۳۱ ساله، به اتهام مشارکت در برنامه آمادگی برای عملیات تروریستی پس از باز گشت در ماه اکتبر، محکوم شد. او نخستین بریتانیایی است که برای جنگ در کنار اسلامگراها در سوریه محکوم شده است.
به گفته مقام های ارشد اطلاعاتی و ضدتروریسم آمریکا، داستان های گفته شده توسط مهاجر ،۲۶ ساله، و دیگر غربی هایی که در سوریه می جنگند، حاکی است که انگیزه و جهان بینی آنها به عنوان اعضای گروه های افراطی مرتبط با القاعده برای شناسایی، استخدام و آموزش کسانی از آمریکا و اروپا در بازگشت به کشورهایشان مستعد است.
ابومهاجر در شبکه اجتماعی خود را آمریکایی معرفی می کند و می گوید پدر و مادر بزرگش از پاکستان به آمریکای شمالی مهاجرت کردند و او در آنجا رشد و پرورش یافت.
او مستقیمأ نگفت که یک شهروند آمریکاست، اما گفت که کانادائی نیست، و بارها بدون بازداشت به سوریه رفت و برگشت.
ابوسمیه، یک جهادگر بریتانیایی که در حال حاضر در سوریه می جنگد، می گوید در بریتانیا بزرگ شده و مسلمان بدی بوده است. سیگار می کشید، به کلوپ های شبانه می رفت، با دختران و زنان متعددی رابطه داشت، مواد مخدر خرید و فروش می کرد و به عیش و نوش مشغول بود و دائم اسباب نگرانی مادرش را فراهم می کرد.
ابوسمیه در ادامه می افزاید که در مناسبت های خاص، مثل ماه رمضان، روزه می گرفت، ولی به مسجد برای نماز جمعه نمی رفت. او می گوید«من فقط اسمأ مسلمان بودم.» او در یک گفتگو از سوریه از طریق اسکایپ گفت «من مثل یک غیرمسلمان زندگی می کردم، مثل یک کافر بودم.»
ولی وقتی ۳ سال پیش جنگ در سوریه شروع شد، ابوسمیه می گوید که او عمیقأ یک مرد مسلمان بود، تاریخ اسلام را فراگرفته بود. حالا در اوایل دهه چهارم از زندگی اش حدود یک سال است که در سوریه می جنگد. بریتانیا را بی سر و صدا ترک کرد، حتی به والدینش هم نگفت، فقط قدری لباس و پول نقد با خود برد. برای احتیاط و به عنوان قطع رابطه با گذشته اش، تلفن همراه انگلیسی اش را هم دور انداخت.
پزوهشگران دو مؤسسه تحقیقاتی در بریتانیا و بروکسل بطور مستقل تائید کردند که این دو نفر در سوریه در حال جنگ هستند.
پژوهشگران از طریق توئیتر با ابوسمیه ارتباط برقرار کردند و موافقت شد بدون افشای نام واقعی او مصاحبه صورت گیرد. او نام واقعی اش را فاش نکرد، اما در یکی از شبکه های اجتماعی خود را یک جهادگر آمریکایی، یا هر چه که دیگران بخواهند بگویند، معرفی کرد. او گفت که گاهی برای رد گم کردن خودش را کانادایی معرفی می کند، اما بیش از این راجع به هویت خود حرف نزد.
پژوهشگران می گویند ابومهاجر یا آمریکایی است یا کانادایی.
ابوسمیه می گوید که قصد جهاد در کشورش ندارد، در عوض خواهان کشته شدن در سوریه است و به انتظار پاداش پس از مرگ در جهان دیگر است، «آن چیزی نیست که شما حقیقتأ راجع به آن فکر کنید، شما می دانید که به این جهان مادی می اندیشید. اما من به جهان دیگر چشم دوخته ام، زیرا پاداش آن قابل ملاحظه است.»
ابومهاجر با بیان اینکه جهادگران می توانند جنگ را به کشورهای غربی بکشانند، نظری تیره تر ارائه داد و گفت «من می دانم این جنگ به درازا خواهد کشید، نیاز به استقامت و استواری دارد.»
هر دو می گویند با شکست غرب در متوقف کردن کشتار در سوریه شگفت زده شدند. آنها همچنین در هدفی بزرگتر سهیم هستند: برپایی یک خلافت بر اساس قوانین شریعت. حتی اگر چنین ایدئولوژی مورد پسند اکثریت مسلمانان نباشد.
پژوهشگران مرکز مطالعات افراطگرایی و خشونت سیاسی تخمین می زنند که در مجموع ۱۱ هزار جهادگر خارجی در سوریه هستند، که شامل افرادی از کشورهای مسلمان و غرب می شود.
بر اساس بر آوردهای دولتی به نظر می رسد بریتانیایی ها با ۳۰۰ و فرانسوی ها با ۷۰۰ نفر بیشترین خارجی های جهادگر در سوریه باشند. بنا به آمار رسمی صدها نفر هم از بلژیک، هلند و کشورهای اسکاندیناوی در سوریه در حال جنگ هستند.
مرکز مطالعات فراطگرایی و خشونت سیاسی می گوید تعداد اندکی از ستیزه جویان خارجی در سوریه، از کشورهای اروپای شرقی مثل آلبانی، بوسنی و صربستان، و تعدادی هم از کانادا و استرالیا هستند.
به گفته ون استاین، بیشتر غربی ها با قصد شرکت در جهاد به سوریه می روند، اما حتی آنهایی که فقط برای خدمات بشردوستانه به آنجا می روند هم افراطی می شوند.
یکی از مشهورترین و افراطی ترین گروه های ستیزه گر در میان غربی ها در سوریه دولت اسلامی عراق و شام (داعش) است. این گروه بیشتر از هر گروه دیگری از شبکه های اجتماعی استفاده می کند و به همین دلیل، بیشتر به مردم دسترسی دارد.
برای جنگجویان این گروه عادت شده که فعالیت های جنگی شان را در توئیتر به زبان انگلیسی و دیگر زبان های اروپایی بگذارند، و حتی روزها با دیگر کاربران توئیتر که مخالف ایدئولوژی آنان هستند بحث کنند.
بسیاری از این جنگجویان بر این باورند که اسلام از سوی غیرمسلمانان مورد حمله قرار گرفته است.
۱۱ سپتامبر ۲۰۰۱، ابومهاجر و ابو سمیه نوجوان بودند، بازی های ویدئویی می کردند، ورزش دوست داشتند و درباره ورود به کالج تحقیق می کردند.
هر دو آنها در مصاحبه گفتند که عمیقأ با حمله آمریکایی ها به افغانستان و عراق و کاربرد پهپاد در یمن و پاکستان متأثر شدند. در نتیجه غرب و نقش خود را به عنوان پرورش یافته غرب، را زیر سؤال بردند.
ابوسمیه گفت «من برادرانم را درافغانستان دیدم و متوجه شدم کاری اشتباه در غرب روی می دهد، کاری که در برابر چشمانم رخ می داد، بنابراین مجبور شدم کاری بکنم؛ در غیر اینصورت، احساس گناه می کردم.»
هر دوی آنها اعتراف کردند که در شمال سوریه و در مناطق تحت کنترل شورشیان بسر می برند.
ابومهاجر به عنوان یک تیرانداز آموزش دیده از شهر شیخ نجار در شمال حلب حفاظت می کند. معمولأ حدود ۳ روز در خط مقدم جبهه است و ۳ روز دیگر را استراحت می کند. در آغاز ماجرا نترس بود، ولی خیلی زود پس از مجروح شدن، مزه جنگ را چشید.
ابو مهاجر در شبکه های اجتماعی خیلی فعال است و مورد مشورت دیگر کاربران قرار می گیرد. مردم درباره رفتن به سوریه از او می پرسند؛ چگونه می شود به آنجا رفت، بهای تفنگ چقدر است، کجا تجهیزات جنگی را باید خرید و کجا باید پنهان کرد. او می گوید با احتیاط پاسخ این پرسش ها را می دهد.
ابو مهاجر می گوید پیشنهادهایی هم برای ازدواج دریافت کرده، اما آنها را رد کرده است.
ابو سمیه یک تیرانداز است که در نوبت های دوهفته ای کار می کند. در روز های تعطیلی اش، تاکتیک های نظامی می آموزد و شیوه کاربرد سلاح های گوناگون را آموزش می بیند.
ابو سمیه بایان این که سوریه او را تغییر داده می گوید «در بریتانیا و اروپا ما در اندیشه پوچ و در حباب بسر می بریم، در خواب و خیال زندگی می کنیم، به تصور این که همه چیز خوب است.»
