در آستانه دویستمین سالگرد مرگ جین آستن، نویسنده محبوب و تأثیرگذار انگلیسی قرن نوزدهم نامه ای که او به خواهرزاده اش نوشته به قیمت دویست هزار دلار در یک حراجی به فروش رفت.
این نامه به تاریخ ۳۰ ماه اکتبر سال ۱۸۱۲، دیدگاه آستن به سبک کار ریچال هانتر، نویسنده رمان های گوتیک آن دوران را نشان می دهد.
آستن در این یادداشت به برادرزاده اش، نامه ای خیالی و پر طعنه به این همکار خود نوشته و شخصیتهای تکراری و کلیشه ای داستان های او را مسخره می کند.
آستن و برادرزاده اش هر دو اعتراف می کنند که از خواندن کتاب «لیدی مک لارن» ریچال هانتر لذت برده اند اما به شیوه شخصیت پردازی نویسنده می خندند.
کتاب «لیدی مک لارن» هفتصد صفحه است و در چهار جلد منتشر شده است.
آستن در بخشی از نامه خیالی اش می نویسد: «اگر خانم هانتر می دانست خانم جین آستن چقدر از موضوع داستان لذت برده قطعا لطف می کرد و چهار جلد دیگر هم در مورد خانواده فلینت می نوشت»
جین آستن، اغلب زنان هم دوره خودش را به خاطر سبک دراماتیک و خسته کننده قصه های عاشقانه شان دست می انداخت.
او توانایی های ادبی خودش را به خوبی می شناخت و با خواندن کتابهای متفاوت یاد گرفت از چه چیزهایی پرهیز کند تا داستانهایش جالب و خواندنی شوند.
جین آستن بین سالهای ۱۸۱۱ تا ۱۸۱۶، با نگارش چهار رمان «عقل و احساس»، «غرور و تعصب»، «منسفیلد پارک» و «اما» نام خود را به عنوان نویسنده ای صاحب سبک به ثبت رساند.
سبک منحصر بفرد جین آستن در شیوه نگارش اوست که صدای راوی را با عمیق ترین احساسات شخصیتهای قصه پیوند می زند. با خواندن داستانهای جین آستن می توان پا جای پای شخصیتها گذاشت و در عین حال، با نگاهی انتقادی و از فاصله به مسائل نگریست و جنبه های مختلف آن را دید.
احتمال مرگ با آرسنیک
جین آستن در هجدهم ماه ژوئیه سال ۱۸۱۷ در چهل و یک سالگی از دنیا رفت و علی رغم تلاش های مورخان هنوز علت مرگش مشخص نشده است.
چندی پیش، مقاله ای در وب سایت کتابخانه بریتانیا منتشر شد و تنوری تازه ای را در مورد علت مرگ جین آستن مطرح کرد.
در این مقاله علت احتمالی مرگ جین آستن مسمومیت با آرسنیک عنوان شده است که می تواند از آب آلوده باشد و یا ناشی از اشتباه پزشکی باشد.
در سال ۱۹۹۹، یکی از نوادگان جین آستن میز تحریر او را به کتابخانه بریتانیا اهدا کرد. در این میز، سه عینک طبی با عدسی های محدب برای چشم های دوربین کشف شد که دوتای آن شماره های بالا داشت.
جین آستن در نامه هایی که در سالهای آخر عمرش نوشته از ضعف بینایی گله کرده است.
همچنین، احتمال اینکه آستن آب مروارید داشته زیاد است؛ بیماری که علتش می تواند دیابت و یا مصرف برخی از مواد شیمیایی از قبیل آرسنیک به مدت طولانی باشد.
از آنجایی که در آن دوران، درمانی برای دیابت پیدا نشده بود و افراد مبتلا به این بیماری در سن پایین از دنیا می رفتند، احتمال مسموم شدن جین آستن با آرسنیک زیاد است.
البته این بدان معنا نیست که کسی از روی قصد او را مسموم کرده چرا که در قرن نوزدهم بسیاری از داروها، حاوی آرسنیک بودند.
