در گرماگرم تنش میان اسرائیل و حماس در نوار غزه، این جنگ جنبه ای دیگر نیز یافته است و به اینترنت کشیده شده. هر دو سوی جریان می کوشند مواضع خود را در فضای مجازی و در گسترۀ شبکه های اجتماعی آشکار کنند و هواداران خود را از تازه ترین تحولات این تنش آگاه سازند.
حتی سخنگویان رسمی دو سوی درگیری، با استفاده از تویتر و فیس بوک، از پیش روی یا عملیات خود سخن می گویند.
وزارت دفاع اسرائیل مدتهاست به سبب فعال بودن در عرصۀ فن آوری و حضور قوی در شبکه های اجتماعی مطرح بوده است. این وزارتخانه اطلاعات پیرامون درگیری در نوار غزه را به عبری و چند زبان دیگر در شبکه های اجتماعی(بیش از همه تویتر) منتشر می کند.
حساب تویتر شاخۀ مسلح گروه حماس نیز بیکار ننشسته و به اندازۀ دولت اسرائیل فعال است و در برخی موارد به طور مستقیم به پیامهای وزارت دفاع اسرائیل روی تویتر پاسخ داده است.
هر دو سوی این مخاصمه به تهدید و متهم کردن سوی مقابل پرداخته اند و خصومت را به گسترۀ اینترنت گسترش داده اند.
با آنکه کشیده شدن درگیری های این چنین به شبکه های اجتماعی، پیشتر نیز اتفاق افتاده، هیچ گاه به این اندازه شدید و پیگیر نبوده است. بسیاری از پیامهایی که روی تویتر دیده می شوند، پس از بار نخست، بارها(گاه تا هزاران بار) دوباره منتشر می شوند و در بسیاری موارد نسبت به آنها واکنشهایی گوناگون نشان داده می شود.
اگر هدف دو سوی این نبرد، جلب توجه هواداران و مخالفانشان است، قطعا ً به این هدف رسیده اند.
برخی تحلیلگران، این نوع جنگ را گونه ای تازه و متفاوت از نبرد می خوانند: جنگ سایبری، که بعدی دیگر از مخاصمۀ اصلی است که در زمین و هوا جریان دارد.
گروهی موافق این شیوۀ گسترش نبرد هستند، گروهی آن را نومیدکننده و تأثرانگیز می خوانند، و عده ای دیگر می گویند اگر جنگ در فضای مجازی شدت یابد، یا تنها به فضای مجازی محدود شود، دست کم با خونریزی و خشونت همراه نیست و آسیب کمتری درپی دارد.
با این وصف، اغلب تارنماها- حتی با محتوای سیاسی- اجازۀ انتشار پیامهای نفرت آلود، تهدیدآمیز یا خشن را نمی دهند یا پیامهایی با این مضمون را مذموم می دانند و حذف می کنند.
بسیاری معتقدند که خشونت و تهدید، خواه در فضای حقیقی باشد یا عرصۀ مجازی، پذیرفتنی نیست.
حتی سخنگویان رسمی دو سوی درگیری، با استفاده از تویتر و فیس بوک، از پیش روی یا عملیات خود سخن می گویند.
وزارت دفاع اسرائیل مدتهاست به سبب فعال بودن در عرصۀ فن آوری و حضور قوی در شبکه های اجتماعی مطرح بوده است. این وزارتخانه اطلاعات پیرامون درگیری در نوار غزه را به عبری و چند زبان دیگر در شبکه های اجتماعی(بیش از همه تویتر) منتشر می کند.
حساب تویتر شاخۀ مسلح گروه حماس نیز بیکار ننشسته و به اندازۀ دولت اسرائیل فعال است و در برخی موارد به طور مستقیم به پیامهای وزارت دفاع اسرائیل روی تویتر پاسخ داده است.
هر دو سوی این مخاصمه به تهدید و متهم کردن سوی مقابل پرداخته اند و خصومت را به گسترۀ اینترنت گسترش داده اند.
با آنکه کشیده شدن درگیری های این چنین به شبکه های اجتماعی، پیشتر نیز اتفاق افتاده، هیچ گاه به این اندازه شدید و پیگیر نبوده است. بسیاری از پیامهایی که روی تویتر دیده می شوند، پس از بار نخست، بارها(گاه تا هزاران بار) دوباره منتشر می شوند و در بسیاری موارد نسبت به آنها واکنشهایی گوناگون نشان داده می شود.
اگر هدف دو سوی این نبرد، جلب توجه هواداران و مخالفانشان است، قطعا ً به این هدف رسیده اند.
برخی تحلیلگران، این نوع جنگ را گونه ای تازه و متفاوت از نبرد می خوانند: جنگ سایبری، که بعدی دیگر از مخاصمۀ اصلی است که در زمین و هوا جریان دارد.
گروهی موافق این شیوۀ گسترش نبرد هستند، گروهی آن را نومیدکننده و تأثرانگیز می خوانند، و عده ای دیگر می گویند اگر جنگ در فضای مجازی شدت یابد، یا تنها به فضای مجازی محدود شود، دست کم با خونریزی و خشونت همراه نیست و آسیب کمتری درپی دارد.
با این وصف، اغلب تارنماها- حتی با محتوای سیاسی- اجازۀ انتشار پیامهای نفرت آلود، تهدیدآمیز یا خشن را نمی دهند یا پیامهایی با این مضمون را مذموم می دانند و حذف می کنند.
بسیاری معتقدند که خشونت و تهدید، خواه در فضای حقیقی باشد یا عرصۀ مجازی، پذیرفتنی نیست.