در حالی که جهان غرب ایران را به دلیل برنامه اتمی بحث برانگیز این کشور منزوی کرده است، ارمنستان، کشوری محصور در خشکی درصدد است تا بنیان مناسبات با همسایه خود را به شیوه ای بنا کند که تحریم های بین المللی ایران را نقض نکند. اما ارمنستان که از غرب، همسایه ترکیه و از شرق، همسایه آذربایجان است و بین دو دشمن تاریخی واقع شده، مناسبات بازرگانی گسترده ای با گرجستان، همسایه مسیحی خود دارد، هم اکنون نیز در پی افزایش مناسبات بازرگانی و سطح سرمایه گذاری خود با ایران، همسایه جنوبی است.
در سراسر ارمنستان مسیحی نشین فقط یک مسجد وجود دارد و «مسجد ایرانی» پانزده سال پیش از سوی دولت ایران بازسازی و احیا شد. کلاس هایی به زبان فارسی در این مسجد برگزار می شوند و این مسجد یکی از بناهای مهمی است که مقامات مهم و سرشناس ایرانی همچون محمود احمدی نژاد، رئیس جمهوری ایران به هنگام سفر از ارمنستان از آن دیدن می کنند. آقای احمدی نژاد پانزده ماه پیش برای دیدار با سرژ سرکیسیان، رئیس جمهوری ارمنستان به این کشور سفر کرد.
ریچارد گیراگوسیان، مدیر «مرکز مطالعات منطقه ای» موسسه نخبگان ایروان می گوید «ارمنستان تنها همسایه ای است که دولت و حکومت ایران با آن کاملاً احساس راحتی می کند و به واقع علاقه بسیاری دارد تا مناسبات خود را با این کشور را گسترده تر کند. از منظر ارمنستان، هر دو کشور که به نوعی بین کشورهای رقیب و متخاصم محاصره شده اند و زیر فشار تحریم ها و حصر قرار دارند، نوعی حس مشترک انزوا دارند».
ایران و ارمنستان از مسیر یک مرز باریک ٣٥ کیلومتری در راستای رود ارس با هم مرتبط هستند. یک جاده دو طرفه کوهستانی ارمنستان و ایران را به هم وصل می کند. اقتصاد و مساحت ایران حدود پنجاه برابر ارمنستان است. در شرایطی که مسیر تبادلات بازرگانی از مسیر شاهراه بین دو کشور کند و خطرناک است، مقامات ارمنستان در پی یافتن راهکارهای جایگزین هستند.
گوهر اسکندریان، کارشناس امور ایران در «آکادمی ملی علوم ارمنستان» می گوید توسعه خط آهن ارمنستان در منطقه جنوب اولویت عمده است. پیشینه این راه آهن به دوران شوروی سابق بازمی گردد. او می گوید «زمانی که ارمنستان فرصتهای سرمایه گذاری را بیابد، ما می توانیم راه آهن خود را به خط آهن ایران وصل کنیم و به اقیانوس هند و خلیج فارس دسترسی داشته باشیم.
شش سال پیش ارمنستان بهره گیری از خط لوله گاز ایران را آغاز کرد. ارمنستان هم اکنون درصدد است تا از ایران خط لوله نفت به کشور بکشد و از مسیر مرز مشترک آب رودخانه ارس، دو نیروگاه برق آبی تاسیس کند.
اما اسکندریان می گوید احتمال دارد تحریم هایی که علیه ایران اعمال شده اند، مانعی پیش روی سرمایه گذاری روی این پروژه ها باشد.
گریاگوسیان می گوید «دولت ایران واردات کالاهای تجملی را ممنوع کرده است. واردات لپ تاپ و محصولات بهداشتی و آرایشی و حتی شکلات از جمله اقلام ممنوعه هستند. بنابراین این ممنوعیت عاملی برای ظهور بازار سیاهی خواهد بود که گردشگران ایرانی که به ارمنستان سفر می کنند در پی خرید این کالاهای مصرفی برمی آیند».
آریاک واردانیان، مدیر عامل اتاق بازرگانی و صنایع ارمنستان می گوید گردشگران ایرانی که به ارمنستان سفر می کنند، آپارتمان می خرند و این به معنای آن است که آن ها در پی یافتن مکانی برای اقامت به هنگام وقوع احتمالی جنگ و ترک ایران است.
پیشینه مناسبات بین ایران و ارمنستان به تقریباً ٣ هزار سال پیش و به زمان ساخت اربونی بازمی گردد. این بنا قلعه و دژ نظامی است که بالای تپه ای بنا شده که نام ایروان از آن به گرو گرفته شده بود. اگر رهبران امروز دو کشور همسایه به مناسبات بازرگانی و موج گردشگری کنونی ادامه بدهند، فضای اندکی برای برقراری ارتباط با جهان خارج و خروج از انزوا وجود خواهد داشت.
در سراسر ارمنستان مسیحی نشین فقط یک مسجد وجود دارد و «مسجد ایرانی» پانزده سال پیش از سوی دولت ایران بازسازی و احیا شد. کلاس هایی به زبان فارسی در این مسجد برگزار می شوند و این مسجد یکی از بناهای مهمی است که مقامات مهم و سرشناس ایرانی همچون محمود احمدی نژاد، رئیس جمهوری ایران به هنگام سفر از ارمنستان از آن دیدن می کنند. آقای احمدی نژاد پانزده ماه پیش برای دیدار با سرژ سرکیسیان، رئیس جمهوری ارمنستان به این کشور سفر کرد.
ریچارد گیراگوسیان، مدیر «مرکز مطالعات منطقه ای» موسسه نخبگان ایروان می گوید «ارمنستان تنها همسایه ای است که دولت و حکومت ایران با آن کاملاً احساس راحتی می کند و به واقع علاقه بسیاری دارد تا مناسبات خود را با این کشور را گسترده تر کند. از منظر ارمنستان، هر دو کشور که به نوعی بین کشورهای رقیب و متخاصم محاصره شده اند و زیر فشار تحریم ها و حصر قرار دارند، نوعی حس مشترک انزوا دارند».
ایران و ارمنستان از مسیر یک مرز باریک ٣٥ کیلومتری در راستای رود ارس با هم مرتبط هستند. یک جاده دو طرفه کوهستانی ارمنستان و ایران را به هم وصل می کند. اقتصاد و مساحت ایران حدود پنجاه برابر ارمنستان است. در شرایطی که مسیر تبادلات بازرگانی از مسیر شاهراه بین دو کشور کند و خطرناک است، مقامات ارمنستان در پی یافتن راهکارهای جایگزین هستند.
گوهر اسکندریان، کارشناس امور ایران در «آکادمی ملی علوم ارمنستان» می گوید توسعه خط آهن ارمنستان در منطقه جنوب اولویت عمده است. پیشینه این راه آهن به دوران شوروی سابق بازمی گردد. او می گوید «زمانی که ارمنستان فرصتهای سرمایه گذاری را بیابد، ما می توانیم راه آهن خود را به خط آهن ایران وصل کنیم و به اقیانوس هند و خلیج فارس دسترسی داشته باشیم.
شش سال پیش ارمنستان بهره گیری از خط لوله گاز ایران را آغاز کرد. ارمنستان هم اکنون درصدد است تا از ایران خط لوله نفت به کشور بکشد و از مسیر مرز مشترک آب رودخانه ارس، دو نیروگاه برق آبی تاسیس کند.
اما اسکندریان می گوید احتمال دارد تحریم هایی که علیه ایران اعمال شده اند، مانعی پیش روی سرمایه گذاری روی این پروژه ها باشد.
گریاگوسیان می گوید «دولت ایران واردات کالاهای تجملی را ممنوع کرده است. واردات لپ تاپ و محصولات بهداشتی و آرایشی و حتی شکلات از جمله اقلام ممنوعه هستند. بنابراین این ممنوعیت عاملی برای ظهور بازار سیاهی خواهد بود که گردشگران ایرانی که به ارمنستان سفر می کنند در پی خرید این کالاهای مصرفی برمی آیند».
آریاک واردانیان، مدیر عامل اتاق بازرگانی و صنایع ارمنستان می گوید گردشگران ایرانی که به ارمنستان سفر می کنند، آپارتمان می خرند و این به معنای آن است که آن ها در پی یافتن مکانی برای اقامت به هنگام وقوع احتمالی جنگ و ترک ایران است.
پیشینه مناسبات بین ایران و ارمنستان به تقریباً ٣ هزار سال پیش و به زمان ساخت اربونی بازمی گردد. این بنا قلعه و دژ نظامی است که بالای تپه ای بنا شده که نام ایروان از آن به گرو گرفته شده بود. اگر رهبران امروز دو کشور همسایه به مناسبات بازرگانی و موج گردشگری کنونی ادامه بدهند، فضای اندکی برای برقراری ارتباط با جهان خارج و خروج از انزوا وجود خواهد داشت.
