«کسی به خاطر اظهار نظر در زندان نیست» این را من نمی گویم، رییس کابینه دهم در آخرین گفتگوی خود با یورو نیوز و در آستانه روز خبرنگار گفت.
«کسی به خاطر اظهار نظر در زندان نیست» این را من نمی گویم ،رییس کابینه دهم در آخرین گفتگوی خود با یورو نیوز و در آستانه روز خبرنگار گفت.
این در حالی است که سازمان گزارشگران بدون مرز در اطلاعیه‌ای که چند ماه پیش منتشر شد، اعلام کرد پس از انتخابات ریاست جمهوری ایران در سال ۱۳۸۸ «بیش از ۲۰۰ روزنامه‌نگار و وب‌نگار در ایران بازداشت و زندانی شدند.»
بنا به این اطلاعیه، از این تعداد ۴۰ نفر با اتهاماتی چون «توهین به مقام رهبری یا رییس جمهور» و یا «جاسوسی، اقدام علیه امنیت ملی و نشر اکاذیب» همچنان در زندان به سر می‌برند. بیش از ۱۰۰ روزنامه نگار و وبلاگ نویس مجبور به ترک کشور شده‌اند همچنین در ایران امروز بیش از ۳۰۰۰ نفر از حرفه کاران رسانه‌ها به دلیل توقیف رسانه و یا ممنوع کار شدن از سوی مقامات قضایی امنیتی، بیکار هستند.
انجمن بین‌المللی مدافع آزادی رسانه‌ها همچنین در اطلاعیه دیگری آورد: ایران با دارا بودن قوانین «آزادی ستیز» در عرصه آزادی بیان، با ۲۲ روزنامه نگار و ۱۶ وب نگار زندانی در میان ۱۷۸ کشور جهان در رده ۱۷۵ رده بندی سالانه گزارشگران بدون مرز و از جمله در فهرست «کشورهای دشمن اینترنت» قرار دارد.
گزارشگران بدون مرز، ایران را «بزرگترین» زندان روزنامه نگاران در خاورمیانه می‌داند و آیت‌الله علی خامنه‌ای، رهبر جمهوری اسلامی ایران و محمود احمدی نژاد، رییس دولت را «دشمن آزادی مطبوعات» می‌نامد.
این در حالی است که رییس دولت دهم در آخرین اظهار نظر رسانه ای خود با تاكید بر اینكه در قوانین جمهوری اسلامی ایران اظهار نظر آزاد است، گفت: «اگر روزنامه هایی را كه در ایران منتشر می‌شود مورد بررسی قرار دهید، تندترین انتقادات علیه رییس جمهور بیان می‌شود و افراد گوناگون بدون كوچكترین واهمه‌ای انتقادات خود را مطرح می‌كنند البته نمی گویم كه در نقطه ایده‌آل قرار داریم اما بدون تردید شرایط امروز ایران از بسیاری از كشورهای اروپایی بهتر است».
۱۵۰ سال حبس برای روزنامه نگاران
امسال به مناسبت روز خبرنگار جمعی از روزنامه نگاران و فعالان سیاسی محبوس در زندان های اوین و رجایی شهر کرج بیانیه ای را صادر کردند.
در این بیانیه آمده است :«حاکمیت جمهوری اسلامی ایران با اصرار تمام تلاش می کند تا ایران همچنان بزرگترین زندان روزنامه نگاران و بزرگترین ناقض آزادی‌های مدنی و از آن جمله آزادی بیان و آزادی مطبوعات در جهان باشد.»
در این بیانیه با اشاره به وضعیت روزنامه نگاران آمده است :«حکومت ایران که پس از کودتای خرداد ۸۸ به حکومتی پلیسی و امنیتی تبدیل شده از هیچ کوششی برای مهار و محدود کردن جریان آزاد اطلاعات و فعالیت روزنامه نگاران مستقل فروگذار نکرده است، شاهد این مدعا احضار، بازداشت و حبس ده‌ها تن از روزنامه نگاران مستقل ایرانی است.»
بخش دیگری از این بیانیه با اشاره به روزنامه نگاران زندانی آمده است: «بیش از ۳۰ نفر از روزنامه نگاران هم اینک در زندان‌ها و بازداشتگاه‌های امنیتی ایران نگهداری می‌شوند و بسیاری از روزنامه نگاران احضار و بازداشت شده که با قرارهای قضایی آزاد هستند و در انتظار صدور حکم و انتقال به زندان به سر می‌برند.»
امضا کنندگان این بیانیه نوشته اند: «تمامی اینها، به جز روزنامه نگارانی است که بر اثر امنیتی شدن فضای کشور و شرایط غیر قابل تحمل ناچار به ترک حرفه روزنامه نگاری برای تمام عمر شده و یا به طور کلی از کشور مهاجرت کرده‌اند. وضع اسفناک آزادی بیان و آزادی مطبوعات که به وی‍‍ژه در سال های بعد از کودتای ۸۸ به خود سانسوری شدید رسانه‌ها و روزنامه نگاران انجامید و مطبوعات کشور را بیش از پیش خنثی و بی خاصیت کرده، واضح تر از آن است که به توضیح نیاز داشته باشد.»
روزنامه نگاران در بند نوشته اند: «طی سال های اخیر، دادگاه‌های امنیتی و تشریفاتی در قالب دادگاه‌های انقلاب در احکام خود مجموعا بیش از یکصد و پنجاه سال زندان برای روزنامه نگاران تعیین کرده‌اند امری که در هیچ جای جهان نمونه دیگری از آن یافت نمی‌شود.»
در این بیانیه آمده است: «اکنون صدور احکام ۵ تا ۷ سال حبس برای روزنامه نگاران تنها به دلیل انجام وظایف حرفه ای، به امری رایج در ایران تبدیل شده و کم نیستند روزنامه نگارانی که برای انجام همین فعالیت‌های حرفه ای با احکام بیش از ده سال حبس دریافت کرده‌اند».
امضا کنندگان این بیانیه ضمن محکوم کردن، رفتار امنیتی و استبدادی حاکمیت علیه روزنامه نگاران و مطبوعات، برقراری کامل آزادی‌های مدنی و در صدر آن آزادی بیان، آزادی روزنامه نگاران زندانی و برقراری شرایط مناسب برای فعالیت آزادانه مطبوعات مستقل را خواستار شدند .
خداحافظی دانشگاه ها با روزنامه نگاری
آغاز این هفته و در آستانه روز خبرنگار در ایران، خبر حذف رشته روزنامه نگاری و روابط عمومی شوک دیگری بود که جامعه خبری و روابط عمومی کشور با آن روبرو شد.
حذف این دو رشته پر طرفدار، از لیست انتخابی رشته های دانشگاه علامه طباطبایی و دانشگاه تهران زمانی سر تیتر اخبار روز شد که پذیرفته شدگان کنکور سال تحصیلی جدید کد‌های این دو رشته را میان رشته های علوم انسانی نیافتند.
این در حالی بود که پیشتر حمیدرضا آیت‌اللهی رییس پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی از ابلاغ سرفصل‌های جدید این رشته در سال تحصیلی جدید به دانشگاه ها خبر داده بود.
حذف رشته روزنامه نگاری و روابط عمومی به همراه یازده رشته دیگر در ادامه برنامه های مسئولان جمهوری اسلامی برای ایجاد تغییرات در رشتههای علوم انسانی است.
پذیرفته شدگان سال تحصیلی ۹۰ - ۹۱ امسال از انتخاب، رشتههای حقوق، علوم سیاسی، اقتصاد، علوم تربیتی، مدیریت، زبان و ادبیات فارسی، زبان و ادبیات انگلیسی، تاریخ، فلسفه، روش شناسی، ارتباطات و علوم اجتماعی (روزنامه نگاری و روابط‌عمومی) محرومند .
سال تحصیلی گذشته داوطلبان مجاز به انتخاب رشته در دانشگاه علامه طباطبایی از بین ۱۹ رشته كارشناسی، رشته تحصیلی خود را برگزیدند اما داوطلبان امسال مجبورند از بین تنها شش رشته حقوق، زبان و ادبیات عربی، زبان و ادبیات فارسی، الهیات و معارف اسلامی، مدیریت بیمه اكو و مدیریت جهانگردی در این دانشگاه آینده خود را رقم زنند.
ترس حاکمیت از رکن چهارم دموکراسی تا جایی ادامه دارد که نه تنها اقدام به بازداشت و زندان روزنامه نگاران و توقیف نشریات می کند بلکه این بار در مبارزه ای بنیادین، تصمیم به حذف رشته روزنامه نگاری کرد تا شاید راهی باشد برای جلوگیری از تربیت روزنامه نگار در ایران و فکر به آزادی بیان. این در حالی است که پس از انتخابات ریاست جمهوری دهم در ایران مردم خود جوش و بدون آموزشی حرفه ای تبدیل به شهروندان خبرنگاری شدند که بی وقفه کوچکترین اتفاقات ایران را نیز به عرصه خبر می رسانند و در فضای سایبر اطلاع رسانی می کنند.