«اگر برداشت بی رویه آبهای ایران کاهش نیابد، هفتاد درصد مردم کشور را ترک می کنند.» این هشدار جدی وزیر کشاورزی سابق و کارشناس برجسته حوزه آب در ایران است. آیا این هشدار بزرگ نمایی در حوزه چالش آب است، یا تلنگری به حاکمیت، برای دستیابی به راهکاری بلندمدت برای کاهش بحران کمبود آب در ایران؟
همه کارشناسان حوزه های محیط زیست و کشاورزی ایران براین نظرند که بحران بزرگ کمبود آب پدیده ای شناخته شده برای مردم و محیط زیست ایران است. به قول کارشناسان این یک پدیده سرطانی است به نام کمبود آب که جان مردم و محیط زیست ایران را نشانه گرفته است.
در همین زمان بخش کشاورزی ایران مصرف کننده بیش از ۹۰ درصد آبهاست و به دلیل آبیاری سنتی بیش از ۴۰ درصد این آبها به هدر می رود.
این مصرف بالای آب کشاورزی به کاهش سهم آب آشامیدنی شهروندان ایرانی منجر شده است؛ به حدی که سهم آب آشامیدنی مردم به ۸ درصد کاهش یافته است. از این روست که اسماعیل نجار، رئیس سازمان مدیریت بحران ایران می گوید هم اکنون ۵۵۰ شهر همراه با ۱۳ کلانشهر ایران دچار کمبود جدی آب آشامیدنی اند و عباس رجایی رئیس کمیسیون کشاورزی مجلس شورای اسلامی گفته است: یک سوم روستاهای ایران فاقد آب آشامیدنی اند.
گزارش رسمی مقام های دولتی نیز از کاهش ۲۲ درصدی حجم آب ورودی به پشت سدها خبرداده اند و بنیاد منابع جهانی می گوید ایران بیست و چهارمین کشور دچار تنش آب در جهان است که با خطر جدی کمبود آب روبروست.
حالا عیسی کلانتری وزیر پیشین کشاورزی و رئیس کنونی خانه کشاورز ایران می گوید: اگر وضعیت کمبود آب در ایران به این شیوه ادامه یابد، ۷۰ درصد مردم ایران ناچار به ترک کشورشان هستند.
آقای کلانتری ریشه مشکلات را در تصمیم گیری های سیاسی حاکمیت دانسته و افزوده است: «امور سیاسی، اقتصاد و محیط زیست کشور را به خاک سیاه نشانده و صحبت از خودکفایی کشاورزی نادرست است.»
این هشدار زمانی مطرح می شود که آیت الله خامنه ای رهبر جمهوری اسلامی بر افزایش جمعیت ایران تا ۱۵۰ میلیون تاکید کرده است.
هشدار عیسی کلانتری با واکنش تند مقام های حکومتی روبرو شد و رئیس کمیسیون کشاورزی مجلس شورای اسلامی آن را جوک سال و شماری دیگر آن را دروغ سال خوانده اند؛ اما همین مقام ها نیز بحران بزرگ کمبود آب را بزرگترین چالش مردم و محیط زیست ایران دانسته اند.