بحران آب و خشکسالی های مداوم در ایران، ۱۲ کلانشهر از جمله تهران و بیش از ۵۱۷ شهر ایران را با خطر کمبود شدید آب روبرو کرده است. بحدی که حالا احتمال جیره بندی آب به احتمال قطع کامل آب آشامیدنی بخش هایی از پایتخت و دیگر کلانشهرها فرا رفته است.
حمیدرضا جانباز، مدیرعامل شرکت مهندسی آب ایران با تایید خشک شدن سدهای لار و لتیان در شرق تهران از احتمال قطعی آب مناطق شرق تهران خبر داده و افزوده است هم اینک به بیش از سه هزار خانوار پرمصرف هشدار داده که آب مصرفی شان روزانه هفت ساعت قطع خواهد شد.
مدیران آب می گویند مصرف آب تهران به دو برابر استاندارد جهانی رسیده؛ در حالی که ایران طی دو دهه اخیر ۱۳ سال خشکسالی را پشت سر گذارده است.
مقام های دولتی ایران خشکسالی های مداوم و مصرف بالای شماری از شهروندان را عامل بحران کم آبی و بی آبی می دانند؛ اما کارشناسان محیط زیست توزیع نادرست و ناکارآمدی مدیریت آبها را عامل بحران می دانند، بحرانی که زمین لرزه خاموش نامیده شده است.
از دید کارشناسان، از جمله دفتر سازمان ملل متحد در تهران، تبخیر آب پشت سدها، مصرف ۹۲% آبهای موجود برای کشاورزی سنتی، و هدر رفتن بیش از ۲۰% آب شهری به دلیل ترکیدکی خطوط آب رسانی، از عوامل اصلی این بحران است.
محمد درویش، مدیرکل دفتر آموزش و مشارکت های مردمی سازمان حفاظت محیط زیست، می گوید: مجموعه آب قابل استحصال در کشور سالانه ۱۲۰ میلیارد مترمکعب است در حالی که نیاز آبی کشور با ۱۰ میلیارد مترمکعب برطرف می شود.
یکی از کارشناسان کشاورزی گفته است شیوه آبیاری سنتی ایران از دوران مادها تاکنون تغییری نکرده است و همین عامل مصرف کننده ۹۲% آب تجدیدشونده است. شماری از کارشناسان سیاست خودکفایی کشاورزی را به بهای پرداخت سنگین آبهای جاری و زیرزمینی سیاستی ویرانگرانه دانسته و آن را بدتر از حملات نظامی خارجی ارزیابی کرده اند.
برای نمونه محسن جلال پور نایب رئیس اتاق بازرگانی ایران با انتقاد از این سیاست می گوید در ۵۰ سال گذشته بیش از ۸۰ میلیارد دلار آب مصرف کردیم و تنها ۳۰ میلیارد دلار درآمد ناشی از صادرات پسته داشته ایم.
حالا حتی مدیران دولتی نیز قانع شده اند که خرید آب از تاجیکستان یا پروژه های انتقال آب خزر و خلیج فارس تنها طرح هایی غیرواقعی است.
