واشنگتن تايمز زيرعنوان «اميری، دانشمند ايرانی، مردی مرموز» می نويسد آيا او پناهنده ای دمدمی بود، يا اکنون گروگانی علنی است. صرفنظراز اينکه کدام توصيف در مورد شهرام اميری درست باشد يک مورد کاملا مشخص است: او يک معمای بين المللی است.
يک مقام آمريکائی که به خاطر حساسيت موضوع به شرط معرفی نشدن صحبت می کرد می گويد اقدامات اميری، از جمله ويديوهای چندگانه اش، و دست آخر رفتنش به دفترحفاظت منافع ايران در واشنگتن، به وضوح ثابت می کند که وی را برخلاف ميل اش در آمريکا نگاه نداشته بودند.
واشنگتن پست زيرعنوان «دانشمند اتمی ايران با خشم راهی ايران شد» می نويسد ظاهر شدن اميری به همان اندازه مرموز است، که ناپديد شدنش، و درست چند هفته پس از آن به وقوع پيوست که چند ويديوی اينترنتی معما را پيچيده ترساخته بود. اميری در يکی از ويديوها می گويد توسط سی آی ای ربوده شد، و او را به اجبار به آمريکا آوردند، و در ويديوئی ديگر از ميل خودش برای ادامه تحصيل در رشته دکتری سخن می گويد.
مقامات آمريکائی تاکيد بر آن دارند که اميری داوطلبانه به آمريکا پناهنده شد و پيش از آنکه نگرانی هايش درباره ايمنی خانواده اش شدت بگيرد، و خواستار بازگشت به ايران شود، در مورد برنامه اتمی ايران اطلاعات با ارزشی ارائه داده بود.
وال استريت جرنال زيرعنوان «تشديد معما پس از ظاهر شدن دانشمند ايرانی» می نويسد تا روز سه شنبه مقامات آمريکائی علنا به حضور وی در اين کشور اذعان نکرده بودند. مقامات آگاه از چگونگی اقامت اميری در آمريکا می گويند وی اطلاعات سودمندی درباره برنامه اتمی ايران به تشکيلات اطللاعاتی آمريکا داده است.
يک ايرانی مطلع از جريان می گويد مقامات ايرانی تهديد کرده بودند در صورتی که وی به ايران بازنگردد، به خانواده اميری، آسيب می رسانند. وی می گويد فاميل اميری زير فشار شديدی بودند. حتی تهديد کرده بودند پسرش را می کشند. او جزعمل کردن به سناريوئی که رژيم برايش نوشته بود، و بازگشتن به ايران، چاره ای نداشت.
نيويورک تايمز زيرعنوان «دانشمند ايرانی در واشنگتن دی سی ظاهر شد اما فقط معما را پيچيده تر کرد» می نويسد معلوم نيست چه سرنوشتی در ايران در انتظار اميری است. آيا به عنوان يک قهرمان مورد استقبال قرارمی گيرد يا توسط مقامات استنطاق می شود.
گرچه روشن نيست او توانسته بود چه مدارک يا فايل های کامپيوتری را با خود بياورد اما روش معمول و مورد عمل سی آی ای در کمک و يا تشويق پناهجويان بالقوه، گذاشتن اسناد روی کارت های حافظه يا کامپيوتراست. اين متد شش سال پيش آلمان و آمريکا را قادر ساخت به بخش عمده ای از اطلاعاتی دست يابند که اکنون به استناد آن ها می گويند ايران پنهائی روی طراحی های مرتبط با کلاهک کار می کرده است.
