لس آنجلس تايمز زيرعنوان "کوهنوردان آمريکائی و راه پر پيچ و خم و گيج کننده ايران" مقاله ای از هاله اسفندياری، مدير برنامه خاورميانه درمرکز پژوهشهای بين المللی وودرو ويلسون را چاپ کرده است که خود سه سال پيش در جريان سفری به ايران بازداشت و پس از گذراندن قريب پنج ماه در زندان اوين به اتهام تلاش برای براندازی رژيم، با سپردن وثيقه ای ۳۰۰ ميليون تومانی آزاد شد. خانم اسفندياری با تاکيد بر اينکه سردرگمی بر سر آزاد ساختن سارا شورد گويای تفرقه در تهران است می نويسد هنگامی که سارا شورد، يکی از سه نفر آمريکائی هائی که پس از بازداشت شدن بدون اتهامی رسمی، و گذراندن بيش از يک سال در زندانی در ايران، سرانجام در ماه گذشته آزاد شد، مردم اميدوار بودند شين باوئر و جاشاوا فتال، دو همراه او نيز بزودی آزاد می شوند. اما ايران به ندرت روش هائی منطقی را بکار می گيرد.
تقريبا از همان روزی که اين سه آمريکائی حين کوهنوردی در کردستان عراق، در حاشيه مرز ايران عراق بازداشت شدند، دولت دراين باره که با آنها چکار کند، درگير اختلاف و تفرقه بوده است.
در مورد من اتهام اصلی کمک به دولت آمريکا برای تحريک انقلابی مخملی در ايران بود. اما هفته ها بازجوئی به شواهد و يا اقراری منجر نشد که وزارت اطلاعات به کسب آنها اميدواربود.
با اينحال توقيف من ادامه يافت.بازجوی ارشدم ، بيش از يک بار به من گفت ما ميخواهيم بگذاريم بروی، اما رفقا - منظور بالادستی هايشان - راضی نيستند. نشانه هائی بيشتر اين نيز از تداوم تفرقه وجود داشت. هنگامی که سرانجام در اوت ۲۰۰۷ آزاد شدم، بازجويانم به گونه ای عجولانه ميخواستند ناظر خروج من از کشور باشند. يکی از آنها هنگامی که در بامداد يک روز شنبه پاسپورتم را به من می داد، گفت بايد امشب خارج شوی.
کسانی که در وزارت اطلاعات تصميم به آزادی من گرفته بودند حالا نگران بودند که تندروهای ديگردر دولت قرار ها را بهم بزنند.
دو سال پس از آزاد شدنم، احمدی نژاد علنا به وجود تفرقه در دولت در مورد من اشاره کرد. او جزو دلائلی که برای برکناری وزير اطلاعاتش ارائه داد يادآور شد که وزير اطلاعات بجای رفتن دنبال يک پير زن - هاله اسفندياری - بايد دنبال توطئه گران واقعی برای انقلاب مخملی در ايران می رفت.
دشوار ترين بخش مصيبت بارزندان برای من نامعلومی بود، که اطمينان دارم شورد و همراهانش هنوز هم با آن درگيرند. تهديد و ارعاب به جای خود، تکنيکی که وزارت اطلاعات بکار ميگيرد اين است که زندانيان را در نامعلومی مطلق نگاه دارد. من هيچوقت نمی دانستم آيا رسما متهم شده ام يا نه. هيچوقت نمی دانستم عوامل اطلاعاتی و يا بازجويان چه برنامه ای برايم تدارک ديده اند. هيچوقت نمی دانستم دوران حبسم يک ماه ، يک سال، و يا ده سال ديگر طول می کشد. نگران محاکمه ای نمايشی در کنار به اصطلاح توطئه گران ديگر بودم. نمی دانستم ديگر هيچگاه فاميلم را می بينم يا نه.
اعتراض و خشم بين المللی درجلب اذهان به پرونده من نقشی مهم حياتی داشت، اما کسب آزادی ام مستلزم مداخله آيت الله علی خامنه ای رهبر ارشد بود. او به معاونانش دستور داد تحقيقات و پرونده من را به مرحله نتيجه گيری برسانند. مداخله وی در مورد کوهنوردان نيز ضروری است.
تاکتيک بازجويان امنيتی درايران نگاه داشتن زندانيان درنامعلومی مطلق است
