نيويورک تايمز زير عنوان "سقوط احمدی نژاد، ضرر آمريکا" مقاله مشترک سوزان مالونی و ری تکيه، تحليلگران ارشد در دو انديشکده آمريکائی را چاپ کرده است که معتقدند محمود احمدی نژاد رئيس جمهوری ايران توسط بنيادگرايان مذهبی طرد شده است و اين را برای مقامات آمريکائی جويای متوقف ساختن برنامه اتمی ايران ، خبری بد می دانند.
اين دو در مقاله خود می نويسندهمين رهبر شهره آفاق در انکار هولوکاست و پندارهای امام زمانی، بعکس يکی از مدافعان سرسخت مذاکرات مستقيم اتمی با واشنگتن است، و با طرد شدن آقای احمدی نژاد ازجرگه افراد مطلوب و مورد تائيد رهبران مذهبی تندرو، چشم انداز يک توافق اتمی ميان تهران و واشنگتن نيز رو به محو شدن می گذارد.
منافع آقای احمدی نژاد از گفتگو با واشنگتن ناشی از درک تمدن آمريکائی و يا تمايل به آشتی نبوده است، بلکه اين رئيس جمهوری جنجالی مذاکرات را ابزاری برای تقويت موضع خود در داخل و خارج می دانست که در جريان آن بتواند برای نظريه خود در مورد يک ايران قوی اتمی نيز حمايت کسب کند. برای يک سياستمدار دارای تصوراتی اين چنين، ايده مذاکراتی در سطح بالا با واشنگتن، می توانست فراهم کننده صحنه ای جهانی در يک مبارزه جديد ضد آمريکائی در نظم جهانی باشد.
نهاد محافظه کار مذهبی حاکم بر ايران مدت هاست که جاه طلبی های آقای احمدی نژاد را تهديدی عليه سلطه سياسی و عقيدتی خود می داند. او تا وقتی که می توانست احساسات عوام را به سود مقاصد رژيم تحريک کند، از حمايت و حتی تشويق آيت الله علی خامنه ای رهبر ارشد برخورداربود. اما زمانی فرا رسيد که نيات و اقدامات وی ديگ با اختيارات و قدرت آقای خامنه ای جور در نمی آمد.
رهبر ارشد اکنون با تاديب آقای احمدی نژاد ايران را محکم تر ازهر زمان ديگری در کنترل دارد. هيچ يک از سياست گذاران نه مايلند و نه توانائی آن را دارند که عليه موضع خصمانه و سوء ظن های آقای خامنه ای به غرب، قد علم کنند.
سياست گذاران در آمريکا و اروپا که برای محدود ساختن برنامه اتمی ايران بيشتر به تحريم های اقتصادی متکی هستند، و ضمنا اميدوار بودند نبردهای جناحی ممکن است بتواند در غايت به سقوط رژيم بيانجامد، اکنون با معما و مسئله ای غامض روبرو شده اند.
با اينحال تلاطم سياسی جاری در منطقه کماکان رژيم ايران را آسيب پذير می کند. بعلاوه مطلق گرائی فزاينده آقای خامنه ای نيز نه تنها مردم ايران بلکه نيروهای وفادار- از بنيان گذاران انقلاب نظيرعلی اکبر هاشمی رئيس جمهوری اسبق گرفته تا فرزندانی اکتسابی ، نظير آحمدی نژاد را رنجانده است.
آمريکا در چنين شرايطی بايد سياست خود را بر پايه استفاده حداکثر از اعمال محدوديت های مالی وتکنولوژی های مربوط به برنامه اتمی ايران، تقويت اپوزيسيون ايران، علنی ساختن اختلافات سياسی درون رژيم، و حمايت از همسايگان ايران در مقابل فعاليت های مضرّ رژيم استوارسازد.
