با تداوم «بی‌سابقه‌ترین موج‌های مهاجرتی» شهروندان ایران، مدیر رصدخانه مهاجرت ایران پیش‌بینی کرد که در آینده نزدیک وزارتخانه مهاجرت تشکیل می‌شود.
به گزارش تجارت‌نیوز، بهرام صلواتی، سرعت گسترش مهاجرت از ایران را حتی از سرعت گسترش کرونا هم بیشتر توصیف کرد و از وقوع «ابرچالش نیروی انسانی» در ایران خبر داد.
این تحلیلگر ارشد حوزه مهاجرت، مشکل کنونی ایران را نداشتن ظرفیت استفاده از سرمایه انسانی دانست و گفت که جامعه ایران در حال تجربه یکی از بی‌سابقه‌ترین موج‌های مهاجرتی است.
آقای صلواتی همچنین از سقوط جایگاه ایران در حوزه رقابت‌پذیری برای استعدادها در بازه‌ای یک ساله خبر داد و افزود که ایران با رتبه ۱۱۶ در میان ۱۳۴ کشور در سال ۲۰۲۳ میلادی نسبت به سال ۲۰۲۲ میلادی چهار پله سقوط کرده است.
مقصود فراستخواه، جامعه‌شناس، هم ایران را کشوری با سرمایه انسانی بالا و همزمان ظرفیت و سیاست‌های جذب رضایت‌بخش بسیار پایین و توانمندسازی و بهره‌وری بسیار کم توصیف کرده است.
در نشست «آینده‌اندیشی درباره مهاجرت نخبگان ایرانی» که روز سه‌شنبه ۲۶ دی در موسسه رحمان برگزار شد، سیمین کاظمی، جامعه‌شناس، مهاجرت را برای نظام سیاسی ایران خلاصی از دست فرد ناراضی خواند.
این جامعه‌شناس اخبار مربوط به خودکشی رزیدنت‌ها را نشانه شرایط غیرقابل تحمل تحصیل در ایران دانست.
به گزارش روزنامه اعتماد در روز ۲۷ دی، در طول ۱۰ ماه گذشته ۱۶ دستیار پزشک «خودکشی» کرده‌اند.
برخی کارشناسان از جمله نیما شهریارپور، متخصص طب اورژانس در بیمارستان «بهارلو»، خودکشی رزیدنت‌ها را «بحران» نامیده‌اند.
بهرام صلواتی، مدیر رصدخانه مهاجرت ایران، در بخشی از اظهاراتش افزایش هزینه آزادسازی مدرک را موجب کاهش سن مهاجرت یا عدم ورود افراد به سیستم دانشگاهی ذکر کرده است.
وزارت بهداشت به تازگی در تلاش برای جلوگیری از مهاجرت رزیدنت‌ها، با صدور بخشنامه‌ای ادامه تحصیل آنها را مشروط به ارائه وثیقه کرد و به این ترتیب، برخی از داوطلبان به واسطه نداشتن وثیقه، از تحصیل منع شدند.
در سالیان اخیر، مهاجرت به طیف وسیعی از شهروندان ایران از جمله دانش‌آموزان و کارگران هم سرایت کرده است.
رسانه‌های ایران از مهاجرت استادکاران خیاط به ترکیه و کارگران فنی از جمله جوش‌کارها و برق‌کارها به عراق و دانش‌آموزان به کشورهایی همچون کانادا و ترکیه خبر داده‌اند.
درآمد ناچیز، هزینه‌های سنگین معیشتی، تورم زیاد، تبعیض‌های موجود در جامعه، نیاز به پیشرفت، فقدان یا کمبود امکانات رفاهی، نبود امنیت شغلی و جانی، محدودیت‌های متعدد اجتماعی و سیاسی از جمله عواملی به شمار می‌روند که به ناامیدی به آینده و در نتیجه مهاجرت گسترده شهروندان در ایران دامن زده است.
