«صدف خادم» بوکسور ایرانی با پیروزی مقابل حریفی از فرانسه در یک مسابقه رسمی بوکس، یکی از تاریخیترین رویدادهای ورزش زنان ایران در چهل سال اخیر را رقم زد.
این بوکسور ۲۳ ساله ایرانی در آخرین ساعات روز شنبه ۲۵ فروردین در شهر رویان فرانسه مقابل «آن شوان» حریف فرانسوی قرار گرفت و در سه راند پیروز شد.
صدف خادم در حالی دستش به عنوان فرد پیروز در هر سه راند بالا رفت که راه سختی را تا رسیدن به رینگ مسابقه طی کرده بود و از کشوری که حتی رشته ای به نام بوکس زنان ندارد، با حمایت «مهیار منشیپور» که خود از قهرمانان جهان در دسته سبک وزن جهان است، به رینگ مسابقه رسید و چشم میلیون ها نفر را در سراسر دنیا به خود خیره کرد.
خادم بعد از مسابقهاش گفت که « اگر افرادی مثل مهیار منشیپور نبودند باید رؤیایم را به گور میبردم. این نقطه شروع بود.»
هرچند زنان ایرانی از حق آزادانه ورزش در قبل از انقلاب برخوردار بودند اما بعد از انقلاب تقریبا همه ورزش های زنان قطع یا محدود شد.
خانم خادم ۲۳ ساله است و ابتدا ورزش را با بسکتبال از ۱۵ سالگی آغاز کرده اما براثر شکستگی پایش برای چندین سال ورزش را کنار گذاشت و درس خواندن را جایگزین آن کرد. در این بین وزنش نیز به ۱۰۷ کیلوگرم رسید. موضوعی که باعث شد دوباره از سال ۹۲ ورزش را شروع کند و اینبار به بوکس روی آورد. رشته ای که هیچگاه حاضر نشد با رشتههای دیگر رزمی عوضش کند. رشته ای که در ایران برای زنان نه تیمی دارد و نه عنوانی.
صدف خادم در این مدت تمریناتش را ادامه داد و بارها مصاحبه کرد تا بگوید که یک بوکسور زن ایرانی است اما بی فایده بود و هیچ مسئولی سراغش نیامد. او در نهایت تصمیم گرفت به دور از حاشیه و رسانهها راه خودش را ادامه دهد.
خادم در یکی از مصاحبههایش به همشهری ورزشی گفت «مربیام آقا بود و در پارک طالقانی با من تمرین میکرد. بعد از یک مدت گفت که نمیتواند به پارک بیاید. قرار شد من به جایی که او تمرین میداد، بروم؛ یک جایی در قرچک ورامین، روستای خیرآباد. هفتهای سه چهارروز از مرزداران تا این روستا میرفتم و تمرین میکردم. یک مدت هم در پارکینگ خانه کیسه بوکس بسته بودم و تمرین میکردم.»
این تمرینها ابتدا با مخالفت خانواده صدف روبرو شد اما بعد از آن پدر صدف به یکی از حامیانش تبدیل شد.
این بوکسور ایرانی حتی حاضر بود که با تمام سختیها با حجاب اجباری هم مسابقه بدهد او پیشتر گفته بود «من ۶ راند هم (باحجاب) بوکس بازی کردهام و مشکلی نداشتم. سخت هست ولی نشد، ندارد!»
از جمله ورزشکارانی که به معنای واقعی، طعم سخت بودن حجاب را در مسابقات چشیده است می توان به «تینا آخوندتبار» اشاره کرد. ورزشکار ایرانی که سال گذشته در یک مسابقه بوکس در ترکیه با حجاب مقابل حریفی از چین بر روی رینگ رفت اما در طول مسابقه مجبور بود تمام حواسش به این باشد که حجاب از سرش نیفتد.
با این حال موضوع داشتن حجاب اجباری هم نتوانسته قفل ممنوعیت رشته بوکس زنان در ایران را بشکند و با این که حسین ثوری رئیس فدراسیون بوکس در زمان انتخابات قول راه اندازی این رشته را داد، اما هنوز هم رشته بوکس زنان راه نیافتاده است.
رشته های ممنوعه برای زنان در ایران تنها به بوکس ختم نمی شود. بعد از انقلاب شنا، بوکس و کشتی زنان ممنوع شده بود، مرضیه اکبرآبادی معاون زنان وزارت ورزش در دوران محمود احمدینژاد و در سال ۹۲ نیز رشته های رینگی را برای سلامت زنان خطرناک توصیف تمام رشته های رینگی را تعطیل کرد که تا آن روز فقط کیکبوکسینگ و مویتای در ایران فعال بودند.
البته بوکس نیز خود رشتهای در ایران است که بعد از انقلاب برچسب «حرام» به آن زده شده بود و بعد از گذشت ۱۱ سال این رشته برای مردان نیز در ایران دوباره زنده شد.
با این حال هر چند وقت یک بار خبرهایی درباره راهاندازی بوکس زنان به گوش می رسد و حتی سال گذشته فدراسیون بوکس ایران اقدام به ثبت نام اینترنتی از زنان علاقمند به این رشته کرد اما علی رغم تاکید فدراسیون جهانی بوکس برای راه اندازی این رشته هنوز وزارت ورزش مجوز فعالیت بوکس زنان را نداده است.
پیشتر نیز «چینگ کو وو» رئیس فدراسیون جهانی بوکس آماتور در سال ۹۵ در سفرش به تهران پیشنهاد راهاندازی بوکس زنان ایران را مطرح کرده بود. اگر چه تا به امروز همان جمله احمد ناطقنوری رئیس سابق فدراسیون بوکس ایران کل عمکلرد جمهوری اسلامی در بوکس زنان را توصیف می کند که گفته بود «همین که بوکس آقایان را نگه داریم، هنر کردهایم.»
علی رغم تمام این محدودیتها و ممنوعیت ها ورزش زنان ایران راه خود را پیدا کرده است.
پیشتر نیز تیم سه نفره بسکتبال زنان ایران علی رغم ممنوعیت به مسابقات برون مرزی رفتند و با این که حجاب بر سر داشتند، بعد از بازگشت با آن ها برخورد انضباطی شد.
حالا نیز صدف خادم از مرزهای ممنوعیت رد شده و بدون حجاب اجباری با لباس سه رنگ پرچم ایران در رینگ مسابقه حاضر شده است. گزارشها حاکی است که صدف خادم قرار است به ایران باز گردد.
مهیار منشیپور مربی این بوکسور زن ایرانی به رویترز گفته است که «اگر کار او به بازداشت بکشد، تنهایش نخواهم گذاشت.»