همه چیز از یک آگهی ترحیم شروع شد که از تشییع جنازه «داود رحمانی» در ساعت ۸:۳۰ صبح چهارشنبه ۲۸ مهر از مقابل حسینیه سادات در خیابان وحدت اسلامی تهران و خاکسپاری ساعت ۱۰:۳۰ همان روز در بهشت زهرا خبر می‌داد؛ بی آنکه مطابق روال اعلامیه‌های مرسوم، اشاره‌ای به مجلس ختم یا مراسم یادبود متوفی شود.
هر چند در متن آگهی فوت منتشره آمده بود که «قطعه (نشانی قبر) متعاقبا اعلام می گردد،» اما پس از دفن نیز اعلام نشد و حتی سامانه رسمی جستجوی متوفیان بهشت زهرا هم هیچ اطلاعات تدفینی به این نام ندارد.
اما واکنش‌ها نشان داد که چرا مسئولان و هماهنگ کنندگان دفن داود رحمانی معروف به «حاج داود» تلاش کرده‌اند تا مکان «قبر» او مخفی بماند؛ فردی نامش برای زندانیان دهه ۶۰ خورشیدی ایران یادآور کلماتی همچون تابوت، قبر، قیامت و ... همراه با خاطرات آزار دهنده بود.
حامد فرمند، فعال حوزه حقوق کودکان و فرزندان زندانیان، توضیح داده است: «بیست سال طول کشید تا از مادرم شنیدم در ۹ ماهی که ما ممنوع‌الملاقات بودیم، شب‌ها کابوس مرگش را می‌دیدم، شوخی‌های کودکان دبستانی روانم را می‌خراشید و زمستان و تابستان تا حد بستری شدن در بیمارستان تب می‌کردم، مادر در قبرهای حاج داود رحمانی در اسارت بود.»
داود رحمانی متولد سال ۱۳۲۴ و فاقد تحصیلات دانشگاهی در فاصله تابستان ۶۰ تا تابستان ۶۳ با حکم اسدالله لاجوردی (رییس وقت سازمان زندان‌های تهران) رییس زندان قزل حصار شد. کارنامه ریاست وی با گزارش‌های متعدد «شکنجه و آزار» زندانیان به ویژه با شیوه‌های قرون وسطایی همچون در «تابوت» قرار دادن افراد یا نگهداری آنها در «قفس» همراه است.
پویان مقدسی، نوسنده و شاعر با اشاره به متن درون اعلامیه فوت رحمانی، در رشته توئیتی نوشت: «یارو زندان‌بان و شکنجه‌گر و جنایت‌کار شناخته‌شده یک سیستم هیولایی بوده، راست راست زندگی‌اش را کرده و در کهنسالی، بی‌آنکه آب توی دلش تکان بخورد، در غیبت مطلق عدالت مرده و با لقب "مظهر حسن خلق و مهربانی" به دیار باقی شتافته است؛ او کسی نیست جز حاج داوود رحمانی. از نشانه‌های مهربانی و حسن خلق حاج داوود همین بس که ابداع کننده شکنجه طاقت‌فرسای قبر و تابوت بود و ده‌ها و صدها زن و مرد زندانی سیاسی را با همین روش شکنجه کرد.»
کاربران دیگری هم اظهار تاسف کرده‌اند که «حاج داود» بی آنکه فرصت شود تا به موجب «جنایاتی که علیه بشریت انجام داده» در دادگاهی مورد محاکمه قرار گیرد، درگذشته است و جمعی دیگر از شنیدن شرح شکنجه‌ها و خاطرات تلخی که برای زندانیان سابق برجای گذاشته است ابراز تاسف کرده‌اند.
