به گزارش شبکه‌های اجتماعی و «رسانه حقوق بشری هیرکانی»، سارا دلدار، زندانی سیاسی سابق اهل رشت و از فعالان گیلانی، پس از تحمل عفونت‌های ناشی از جراحات ساچمه‌ای جان خود را از دست داد.
خانم دلدار در جریان اعتراضات سراسری سال ۱۴۰۱ در رشت توسط نیروهای جمهوری اسلامی ایران و به دلیل کمک به مجروحین، مورد اصابت گلوله‌های ساچمه‌ای قرار گرفت.
او پس از بازداشت، به یک سال و سه ماه و شش روز زندان در زندان لاکان رشت محکوم شد و پس از گذراندن شش ماه و اندی به صورت آزادی مشروط آزاد شد.
او در آخرین پست اینستاگرامی خود در ۳۱ تیرماه امسال، از ابتلا به عفونت در بدنش پس از آزادی از زندان و بستری شدن در بیمارستان گفته بود. ضعف قوای جسمانی، کم‌خونی شدید، بزرگ شدن طحال، کلیه و تخمدان از جمله مشکلاتی بود که او در این پست به آن‌ها اشاره کرده بود.
همچنین خانم دلدار گفته بود که دیگر زندانیان آزاد شده از زندان لاکان رشت نیز پس از آزادی با بیماری‌های مشابه دست و پنجه نرم می‌کنند.
صدای آمریکا نمی‌تواند مستقلاً صحت این خبر را تأیید کند.
گزارش کشته شدن سارا دلدار بر اثر جراحت ناشی از خشونت ماموران حکومتی در حالی است که پیشتر در تهران نیز پنج تن از زندانیان سیاسی بند زنان زندان اوین - نرگس محمدی، محبوبه رضایی، پریوش مسلمی، وریشه مرادی، و پخشان عزیزی - در پی اعتراض به اعدام رضا رسایی مورد «ضرب و شتم» مقامات زندان قرار گرفته بودند.
رضا رسایی، جوان معترض پیرو یارسان بود.
وزارت امور خارجه ایالات متحده حمله مأموران زندان به نرگس محمدی و سایر زندانیان زن در اوین به دلیل اعتراض مسالمت‌آمیز به اعدام رضا رسایی را به «شدت ناراحت‌کننده» خواند و آن را محکوم کرد.
