آرشام رضایی، یکی از زندانیان سیاسی که کیانوش سنجری خواستار آزادی آنها بود، در واکنش به درگذشت او می‌گوید «چند تن دیگر از ما باید به زندگی خود پایان دهد تا بیدار شویم.»
کیانوش سنجری، روزنامه‌نگار و همکار صدای آمریکا، فعال حقوق بشر و زندانی سیاسی پیشین، روز چهارشنبه ۲۳ آبان ۱۴۰۳ در اعتراض به شرایط زندانیان سیاسی جمهوری اسلامی، به زندگی خود پایان داد.
او یک روز قبل از آن اعلام کرد که اگر جمهوری اسلامی تا ۲۴ ساعت آینده فاطمه سپهری، نسرین شاکرمی، توماج صالحی، و آرشام رضایی، چهار زندانی سیاسی را آزاد نکند، در اعتراض به «دیکتاتوری علی خامنه‌ای و شرکایش» به زندگی خود پایان خواهد داد.
آرشام رضایی در پیامی در همین ارتباط، که نسخه‌ای از آن به دست صدای آمریکا رسیده، نوشته است «۱۳ سال و ۱۰ ماه و ۲۵ روز پیش محمد بو عزیزی در تونس اقدام به خود سوزی کرد و با این تراژدی غمناک بود که شاهد اعتراضاتی در تونس و دیگر کشورهای عربی بودیم که به بهار عربی معروف گشت.»
این زندانی سیاسی محبوس در زندان قزلحصار افزود، «دو روز پیش یکی دیگر از فرزندان عزیز این سرزمین به نام کیانوش سنجری که پیش‌تر نیز به عنوان یک زندانی و فعال سیاسی در اسارت جمهوری اسلامی بوده، با مرگی خودخواسته به زندگی‌اش پایان داد.»
او خاطرنشان کرد «در تونس مرگ محمد بو عزیزی به انقلاب ختم شد، ولی در ایران این‌چنین نبود و این خزان آخوندی همچنان ادامه‌دار است، نمی‌دانم چند تن دیگر باید به زندگی خود پایان دهد تا وجدان‌های خفته‌مان بیدار شود و ما نیز به این استبداد آخوندی پایان دهیم و شاهد بهاری در ایران باشیم.»
این فعال مدنی در ادامه پیام خود اضافه کرد، «امروز در پنجمین سالگرد آبان خونین ۹۸ که مصادف است با خاکسپاری جاوید نام کیانوش سنجری، من از شما هم میهنانم پرسشی دارم: چند تن دیگر از ما باید به زندگی خود پایان دهند تا بیدار شویم؟»
آرشام رضایی در پایان خطاب به «آنهایی که در این ۴۶ سال دستشان به خون عزیزان‌مان آغشته است» نوشته است، «یک روز بابت تمامی این جنایات به شما گل خواهیم داد، تا بدانید فرق ما و شما در چیست؛ اون گل را روی سنگ قبرتان خواهیم گذاشت.»
