منبع: روزنامه واشنگتن پست
ایران روز چهارشنبه مراسم سالانه ای برای مطبوعات و رسانه ها برگزار می کند که «روز خبرنگار» نام دارد.
این نمایش دیرین ناهنجاری شناختی یادآور این است که جمهوری اسلامی در آرزوی ارائه خود به مثابه چیزی است که نیست: منتخب، شفاف و روادار.
روز خبرنگار، روز بزرگداشت ۱۰ دیپلمات ایرانی و یک خبرنگار ایرنا است که در آدم ربایی و حمله طالبان به کنسولگری ایران در شهر مزار شریف افغانستان در مرداد ۱۳۷۷ کشته شدند.
هر سال مقامات مسئول مراسمی را به این مناسبت در یکی از بزرگترین آمفی تئاترهای تهران برگزار می کنند و ضمن ارائه سخنرانی هایی جوایزی به ژورنالیست ها در حوزه مطبوعات، ویدئو و عکس به دلیل کار شاخص شان دست کم از منظر قدرت داده می شود.
اما باید از این فرصت برای احترام به تعهد ژورنالیست های ایرانی به آگاهی رسانی به افکار عمومی که اغلب با پذیرش مخاطرات شخصی همراه است، استفاده کرد.
ژورنالیست های صادق و سخت کوش در ایران و دیگر کشورهای خودکامه سزاوار احترام بیشتری برای کار در کشورهایی اند که امکان اندکی برای جریان آزاد اطلاعات وجود دارد و در بسیاری موارد علیه آن عمل می شود.
بدون تلاش های ژورنالیست های خارجی و داخلی در ایران سر در آوردن از رویدادها کار ساده ای نیست.
در ایران، ژورنالیست های متعددی از جمله خودم تحت اتهام های دروغین همکاری با دولت های خارجی زندانی می شوند. هیچ چیز حتی تلفن های هوشمند و رسانه های اجتماعی که سانسور را به طور فزاینده ای بی اثر کرده، از سرعت کارزار بی رحمانه ایران برای ساکت کردن خبرنگاران کم نکرده است.
واقعیت این است که بیشتر آن چه ما از ایران می دانیم، نتیجه کار گزارشگران فعال در رسانه های حکومتی است که دسترسی کنترل نشده ای به اطلاعات دارند و مجبورند پیش از انتشار عمومی گزارش هایی از فساد و سرکوب آن ها را سانسور کنند.
در سال ۱۳۸۸، در پی انتخابات دور دوم ریاست جمهوری محمود احمدی نژاد حجم وسیعی از تصاویر و اسناد از سرکوب بی رحمانه حکومتی منتشر شد که فقط می توانست کار کارکنان در آرشیو دولتی باشد.
چنین افشاگری هایی به آرامی ولی به طور مداوم ادامه دارد.
این گزارشگران به بهایی اندک دست به خطری بزرگ می زنند.
همزمان پروپاگاندا و دیگر اشکال اخبار جعلی از سوی حکومت و بعضی از دشمنانش به سرعت منتشر می شود که گزارشگری صحیح را تضعیف می کند.
همکاران در ایران گزارش می دهند که فضای محدود موجود برای ابراز نظر پیشاپیش در حال مسدود شدن است. در زمانی که ایران با فشارهای خارجی تازه و افزایش نارضایی داخلی روبرو است، این امر باید برای همه نگران کننده باشد.
* برگردان فارسی این گزارش تنها به منظور آگاهی رسانی منتشر شده و نظرات بیان شده در آن الزاماً بازتاب دیدگاه صدای آمریکا نیست.
