یادداشتی در واشنگتن تایمز از مت دنیلز، رئیس بخش قانون و حقوق بشر در «انستیتو سیاست جهانی» در واشنگتن، و داگ بندآو، پژوهشگر ارشد «کِیتو انستیتو»
ایران همیشه نمود عینی خوب، بد و زشت بوده است. زشت رژیم است؛ یک نظام افراطی فرقه گرا که رنج بی حدی را به مردم خود و دیگران تحمیل کرده است. بد، چالش رسیدگی به تهدید بالقوه جنگ افزار هسته ای ایران است.
اما خوب هم وجود دارد؛ مردم ایران که به شکل فزاینده ای در برابر سرکوبگران شان قد علم کرده اند. این به این معنا نیست که «بهار ایران» در راه است یا این که ایرانی ها برای رهایی به آمریکا چشم امید دارند. با این وجود، با رشد مقاومت در برابر این حاکمیت افراطی احتمال تغییر رژیم از درون افزایش می یابد؛ تنها تغییری که دائمی خواهد بود.
جهان در هفته ها و ماه های اخیر شاهد اعتراض مسالمت آمیز زنان به حجاب اجباری بوده است.
با وجود بازداشت گروهی از زنان، شجاعتی که «دختران خیابان انقلاب» در پرداختن به آزادی بیان، آزادی وجدان و رهایی زنان به نمایش گذاشته اند در سراسر جهان نمودی ویژه یافته است.
پدیده «دختران خیابان انقلاب» همچنین نمایانگر قدرت دگرگون کننده تکنولوژی و نقش رسانه های اجتماعی است.
در ایران اعتراض به حجاب اجباری امری تازه نیست ولی توجه فزاینده بین المللی به اعتراضات اخیر مدیون رسانه های اجتماعی است.
اعتراضات به حجاب همچنین نشان دهنده اشکال متفاوت رهایی و بی عدالتی است. به فاصله اندکی پس از این که مردم به نشانه اعتراض به وضع بد زندگی و سرکوب سیاسی به خیابان ها آمدند، «دختران خیابان انقلاب» اعتراضات خود را با توجه به اولویت خاص آزادی بیان آغاز کردند.
اجباری کردن حجاب یکی از اشکال بی عدالتی هایی است که زنان ایران با آن روبرو هستند. مخالفت با حضور زنان در استادیوم های ورزشی نمونه دیگری از این بی عدالتی هاست.
این زنان با وجود بازداشت های مداوم برای تحقق نگرش خود مبنی بر همزیستی با افرادی با باورهای متفاوت کوتاه نیامده اند. هر چند راه ایران به سوی برخورداری از حکومتی بهتر همچنان پیچیده و نتیجه ناروشن است.
* برگردان فارسی این گزارش تنها به منظور آگاهی رسانی منتشر شده و نظرات بیان شده در آن الزاماً بازتاب دیدگاه صدای آمریکا نیست.
