«آتنا دائمی» فعال مدنی زندانی در اوین، همزمان با آغاز چهارمین سال زندان خود نامه ای خطاب به مادرش نوشت و در آن جزئیاتی از برخوردهای سالهای گذشته با خود را شرح داد.
نامه خانم دائمی در حالی منتشر شده که به گفته او، سه هفته از ملاقات با خانواده اش منع شده بود.
آتنا دائمی به اتهام توزیع شبنامه ها در محکومیت مجازات اعدام از سوی قوه قضائیه ایران به ۷ سال زندان محکوم شده و دوران محکومیت خود را می گذراند.
او در نامه خود در آستانه آغاز چهارمین سال زندان خطاب به مادرش نوشت: «چهار سال پیش در همین روز، در صبح سرد ۲۹ مهر ۹۳، عازم محل کارم بودم، رفته بودی برایمان نان داغ بخری، دیرم شده بود و بی آنکه ببینمت با پدر از خانه خارج شدیم، هنوز به انتهای کوچه نرسیده بودیم که راهمان را بستند. دستور ایست دادند، بازداشتم کردند، مرا به ماشین دیگری منتقل کردند، با پدر به خانه برگشتند، ۱۱نفر، نمی‌دانستم وقتی به خانه برگردی و با ماموران مواجه شوی چه می‌شود، بعد از یک ساعت مرا نیز به خانه آوردند، از دیدنت شوکه شدم، از فریادهایت بر سر ماموران شوکه شدم، می‌گفتی ببرید، دختر مرا هم ببرید، این همه جوان را بردید به کجا رسیدید؟! اصلا بکشید، دختر مرا هم بکشید، ستار بهشتی و جوانان دیگر را کشتید چه به دست آوردید؟! تهدیدت کردند که تو را هم بازداشت خواهند کرد، یادم هست که گفتی مرا هم ببرید، مگر کم مادران را زندانی و عزادار کردید؟»
«آتنا دائمی» در تاریخ ۲۹ مهرماه ۹۳ بازداشت شد. پس از ۸۶ روز تحمل سلول انفرادی در بند ۲-الف، ۲۴ دی ماه همان سال به «بند زنان» زندان اوین منتقل شد.
در تاریخ ۲۵ اردیبهشت ۹۴ توسط «قاضی مقیسه» در شعبه ۲۸ دادگاه انقلاب به «اجتماع و تبانی علیه امنیت ملی، تبلیغ علیه نظام و توهین به رهبری» متهم و به ۱۴ سال حبس محکوم شد.
۲۶ بهمن ۹۴ او با وثیقه ۵۵۰ میلیون تومانی موقتا و تا برگزاری دادگاه تجدید نظر آزاد، و در آن دادگاه که مردادماه ۹۵ برگزار شد، حکم وی به ۷ سال تقلیل یافت و در تاریخ هفتم مهرماه همان سال به وی ابلاغ شد.
ششم آذرماه بدون دریافت احضاریه در منزل پدری بازداشت و در «اجرای احکام دادسرای اوین» با اعمال ماده ۱۳۴ حکم نهایی به ۵ سال حبس کاهش پیدا کرد.
خانم دائمی از ششم آذر ۱۳۹۵ تا کنون بدون حتی یک روز مرخصی زندان را تحمل می کند.
این فعال مدنی از تاریخ ۱۰ مهرماه به همراه مریم اکبری‌منفرد و گلرخ ایرایی دو تن دیگر از زندانیان سیاسی محبوس در زندان اوین با دستور شفاهی رییس بند زنان این زندان به مدت سه هفته از ملاقات با خانواده محروم شدند. دلیل این امر درگیری لفظی و شعار دادن توسط این زندانیان در سالن ملاقات عنوان شده است.
خانم دائمی در نامه خود به مادرش نوشت، ضمن یادآوری آنچه بر وی و خانواده اش گذشته از تحمل و بردباری و شجاعت مادرش تقدیر کرد و حمایت مادرش را از مهمترین عوامل تحمل سالهای سخت اخیر دانست.
او نوشت: «سه هفته است که یکدیگر را ندیده‌ایم اما تو به دیدن مادر رامین و خانواده زانیار و لقمان و شریف در آتش سوخته‌مان رفتی، به دیدن نرگس و مادر و پدر هما رفتی، تو مرا ندیدی اما درد رنج مادران دیگر را به آغوش گرفتی… مادرم سلام مرا به مادران عزادار ایران برسان و بگو تا زنده‌ام دادخواه خون فرزندانشان خواهم بود…»
وزارت خارجه آمریکا در گزارش سالانه حقوق بشر به عدم رعایت حقوق فعالان مدنی و اجتماعی در ایران اشاره کرده است.
جمهوری اسلامی ایران یکی از بزرگترین زندان های خاورمیانه برای فعالان مدنی و روزنامه نگاران است.
