مقاله ای از متیو برادسکی در نشنال ریویو
گزارش محرمانه سازمان ملل متحد از توقیف دو محموله از کره شمالی به مقصد سازمان های مسول جنگ افزار شیمیایی در سوریه آشکار کننده شبکه در هم پیچیده روابط پیونگ یانگ، تهران و دمشق است.
نقطه عطف در روابط کره شمالی و ایران سال ۲۰۱۲ زمانی رخ داد که پرزیدنت اوباما توافق فاجعه بار هسته ای با ایران را پیگیری می کرد. بر مبنای تحلیل منتشر شده توسط مرکز «بِسا» در اسراییل، کره شمالی و ایران از آن زمان بر روی ساخت کلاهک اتمی قادر به سوار کردن بر روی موشک شهاب ۳ کار می کنند.
نویسندگان این تحلیل نتیجه گیری می کنند که «روابط هسته ای و موشکی بین دو کشور دیرین، منحصر به فرد و دسیسه آمیز» است و کره شمالی آماده و قادر است به طور پنهانی به ایران در دور زدن توافق هسته ای کمک کند، در حالی که ایران احتمالا به کره شمالی در روزآمد کردن ظرفیت استراتژیک اش یاری می رساند.
وقتی دولت اوباما توافق هسته ای ایران را به پیش می برد، بارها «بازرسی در هر زمان و در هر کجا» را به عنوان بخشی از توافق وعده داد. اما وقتی رهبر جمهوری اسلامی شخصا و به دفعات هر گونه دسترسی به مراکز نظامی از جمله پارچین را رد کرد، چنین نشد. از این رو تیم اوباما در توافقی پنهانی با آژانس بین المللی انرژی اتمی، به ایران اجازه داد خودش مرکز نظامی اش را بازرسی کرده و از خاک آن نمونه برداری کند.
با وجود سال ها تلاش ایران برای پاکسازی آن مرکز، آژانس بین المللی انرژی اتمی در نمونه گیری از خاک آن محل که توسط خود ایرانی ها انجام گرفت ذرات اورانیوم ساخت دست بشر را پیدا کرد.
پس از سال ها تکذیب هر گونه آزمایش جنگ افزار هسته ای در پارچین شواهدی مهم در این باره یافته شد.
مساله موقعی نگران کننده تر می شود که آژانس بین المللی انرژی اتمی نتوانست از ابعاد فعالیت های هسته ای گذشته ایران اطلاع پیدا کند. همین عدم دسترسی آمریکا باعث شد نتواند به عمق تلاش های هسته ای کره شمالی مشابه آن چه در پارچین رخ داد پی ببرد.
برگردان فارسی این مقاله تنها به منظور آگاهی رسانی منتشر شده و نظرات بیان شده در آن الزاماً بازتاب دیدگاه صدای آمریکا نیست.
