رسانههای ایران روز پنجشنبه از آزادی حسین درخشان وبلاگنویس ایرانی-کانادیی، حدود ۱۱ سال زودتر از پایان دوران محکومیتش خبر دادند و آنگونه که از پیام او در شبکههای اجتماعی استنباط میشود، آزادی وی در پی فرمان «عفو رهبری» صورت گرفته است.
آقای درخشان، که یکی از نخستین وبلاگ نویسهای فارسی زبان است، در آبان ۱۳۸۷ بازداشت شد و در مهر ۱۳۸۹ در شعبه ۱۵ دادگاه انقلاب به ۱۹ سال و شش ماه حبس، پنج سال محروميت از عضويت در احزاب و فعاليت در رسانهها محکوم شد. حکم زندان او مدتی بعد به ۱۷ سال کاهش یافت.
این وبلاگنویس ۳۹ ساله عصر دیروز در پیامی در گوگل پلاس نوشت «پس از اين كه مرخصی دو هفتهايم تمديد نشد و دستور دادند كه به زندان برگردم، ساعت ۶ عصر از قرنطينه به اندرزگاه ٨ اوين رسيده بودم و تازه داشتم با همه سلام و عليک میکردمكه ابلاغ شد که باقيمانده حبسم مورد عفو مقام معظم رهبری قرار گرفته است.»
وی در ادامه نوشت «آزاد شدم، پس از شش سال. خدايا شكرت. ممنون از حضرت آيتالله خامنهای. ممنون از ياوران و دعاگويان روزهای سخت، بخصوص برادرم شهاب اسفندياری. و شرمنده و ممنون و مديون همسرم، پدرم، و مادرم. خواهرم و برادرم. تا آخر عمرم.»
مقامات رسمی هنوز درباره دلایل صدور فرمان عفو آقای درخشان توسط رهبر جمهوری اسلامی ایران و آزادی پیش از موعد او از زندان، اظهار نظری نکردهاند.
او که با اتهاماتی نظیر همکاری با دولتهای متخاصم، تبلیغ علیه نظام، توهین به مقدسات، راهاندازی و مدیریت سایتهای «مبتذل و مستهجن» روبرو بود، در مرداد ۱۳۹۲ و به مناسبت عید فطر، یک سوم از هفت سال و نیم حکم زندان او، که مربوط به اهانت به مقدسات، رهبری و رئیس جمهوری بود، مورد بخشودگی آیتالله علی خامنهای قرار گرفت و در نتیجه دو سال و نیم از حکم ۱۹ سال و نیم حبس او کم شد.
حسین درخشان متولد دی ماه ۱۳۵۳ در تهران است پس از اخذ مدرک کارشناسی در رشته جامعه شناسی در دانشگاه شهید بهشتی، در سال ۱۳۷۸ به کانادا مهاجرت کرد و در سال ۱۳۸۵ نیز برای ادامه تحصیل در مقطع کارشناسی ارشد مطالعات رسانه راهی لندن شد.
برخی از رسانهها از تغییر مواضع او در سالهای گذشته گفتهاند. جرس، یک وبسایت منتقد حکومت ایران، روز پنجشنبه در گزارشی در همین زمینه نوشت، به دلیل تغییرات سیاسی او، همفکران سابق آقای درخشان از وی حمایتی نکردند و همفکران جدیدش هم درست نمیدانستند چه خبر است.
دیدگاههای او تا يک سال قبل از بازگشت به ايران، مخالف سیاستهای نظام جمهوری اسلامی بوده و مقالات زيادی هم درباره اوضاع «نابسامان» ايران در وبلاگ خود منتشر میکرد. با این حال در سال ۱۳۸۶ مواضع خود را تغيير داد و از دولت محمود احمدینژاد و سياستهای او حمايت کرد.
پس از برگزاری دادگاههای گروهی برخی از معترضان به نتیجه انتخابات ریاست جمهوری ۱۳۸۸، خبرهای تایید نشدهای در شبکههای اینترنتی درباره همکاری حسین درخشان با دستگاههای امنیتی ایران برای «تنظیم کیفرخواستها» در آن دادگاهها و همچنین شناسایی فعالان سایبری مخالف حکومت منتشر شد.
مدتی بعد یک منبع آگاه به نقل از او، اتهام همکاری در تنظیم کیفرخواستها را تکذیب کرد.
مجله مهر روز پنجشنبه به نقل از شهاب اسفندیاری – که او را استاد دانشگاه و منتقد سینما معرفی کرده و آقای درخشان نیز در خبر آزادی خود از او هم قدردانی کرده است – نوشت «با توجه به پرسشها، ابهامها و دروغهایی که از دیروز و پس از عفو و آزادی حسین درخشان در فضای مجازی منتشر شده، یک گفتگوی تفصیلی که دو سال پیش با حسین انجام دادم، ولی به دلایلی منتشر نشده بود، را اکنون منتشر میکنم.»
حسین درخشان در این مصاحبه گفته است که «من شاید در این سالها تنها کسی بودهام که تغییرات فکریام از داخل سلول انفرادی شروع نشد. من از ناف پاریس و قلب لندن و با هر چه در توان داشتم از انقلاب اسلامی دفاع کردم و بخاطرش هزینه دادم.»
وی در ادامه میگوید «تغییرات فکریام نیز یک روند کاملا تدریجی و مستدل داشت، که در اثر مطالعات تازهتر و سفرهای بسیار و مشاهدات گوناگون حاصل شد. هنوز در آرشیو وبلاگم این روند قابل دیدن است. حرفهای من از جنس اعترافهای کلیشهای که خیلیها بهخاطر آن آزاد شدند و بعد هم زیر همهاش زدند، نیست.»
وی در بخش دیگری از این مصاحبه میگوید «حرف من به همه این بزرگان این است که من با پای خودم به ایران برگشتم تا بتوانم خدمتی کنم. امیدوارم بعد از سه سال و اندی زندان، اکنون این فرصت به من داده شود. منطق حکم میکند که فعالیت عملی با قلم و دوربین در بیرون زندان برای جبران خطاهای گذشتهام، بسیار مؤثرتر است تا پوسیدن روح و جسم من درگوشه زندان.»