کیوان رحیمیان، شهروند بهائی محبوس در زندان اوین، در یادداشتی «بزرگترین تبعیض» اعمال‌شده علیه این اقلیت مذهبی را محرومیت از «خدمت برای آبادانی و رفاه ایران» ذکر کرد.
این استاد دانشگاه مجازی بهائیان در پستی اینستاگرامی که در صفحه منسوب به او منتشر شد، از تداوم محرومیت‌های بهائیان ایران از حقوق شهروندی همچون حق تحصیل , انتشار کتاب، مصادره آرامستان‌ها و تخریب قبور و همچنین بازداشت و حبس بهائیان از ابتدای تاسیس جمهوری اسلامی تاکنون انتقاد کرده است.
آقای رحیمیان در این یادداشت که به مناسبت سالروز تولد همسر درگذشته‌اش، فرشته، نوشته، تاکید کرده است: «بازداشت و زندانی شدن تعدادی از بهائیان همانند ۴۵ سال گذشته ادامه داشته و محکومیت به خاطر عضویت در گروه (جامعه بهائی) به قصد بر هم زدن امنیت کشور، تبلیغ علیه نظام (تبلیغ آیین بهائی) و اجتماع و تبانی با قصد برهم زدن امنیت کشور در جریان است.»
این شهروند بهائی روز ۲۷ تیر ۱۴۰۲ در منزلش در تهران بازداشت شد.
او به اتهامات «تبلیغ آیین بهائی از طریق برگزاری کلاس‌های روان‌شناسی» و «اجتماع و تبانی بر علیه امنیت ملی» به ۹ سال زندان، شش سال محرومیت از حقوق اجتماعی و پرداخت پنجاه میلیون تومان جریمه نقدی محکوم شد.
کیوان رحیمیان این اتهامات را رد کرده و آنها را «کاملا نادرست» خوانده است.
او اتهام خود در زمینه «تبلیغ آیین بهائیت از طریق کلاس‌های روان‌شناسی» را «کاملا نادرست» اعلام کرد و افزود: «همه افرادی که چه به صورت فردی و چه گروهی در کلاس‌های من شرکت کرده‌اند گواه این واقعیت هستند که من کلمه‌ای از آیین بهائی و یا بهائی بودنم نگفته‌ام و چه بسا بسیاری از آنها نمی‌دانستند بهائی هستم.»
کیوان رحیمیان در بخش دیگری از این یادداشت، با یادآوری مانع‌تراشی نهادهای اطلاعاتی جمهوری اسلامی برای تحصیلات دانشگاهی دخترش، ژینا، اضافه کرد: «بعد از ۴۰ سال هنوز جوانان بهائی از حق تحصیل به عنوان یکی از اساسی‌ترین حقوق اولیه شهروندی محروم هستند.»
این مدرس بهائي همچنین نوشت که او و برادرش، کامران رحیمیان، از اسفند سال ۱۴۰۰ از حق بازنشر کتاب‌های‌شان و چاپ کتاب جدید به رغم دارا بودن «مجوز قانونی» و «تأیید محتوا توسط وزارت ارشاد» محروم شده‌اند.
او در بخش دیگری به «چالش‌های جدید» برای گلستان جاوید تهران، آرامستان بهائیان، از ابتدای سال ۱۴۰۲ اشاره کرد.
آقای رحیمیان بازداشت چهار تن از بهائیان در این رابطه و دفن اجباری برخی از درگذشتگان بهائی در «بخش معدومین گورستان خاوران» را در همین چارچوب توضیح داده است.
آفاق خسروی‌زند، مادر کیوان و کامران رحیمیان، از جمله شهروندان بهائی به شمار می‌رود که «برخلاف نیت قلبی خانواده» در خاوران به خاک سپرده شد.
شهروندان بهائی در ایران پس از انقلاب بهمن سال ۱۳۵۷ به طور نظام‌مند در معرض اعدام، تبعیض‌های گسترده اجتماعی و سیاسی، و برخوردهای غیرقانونی از جمله بازداشت‌های خودسرانه و هتک حرمت به آرامستان‌های‌شان قرار گرفته‌اند.
سرکوب بهائیان به وسیله جمهوری اسلامی همواره با اعتراضات بین‌المللی مواجه شده است.
جاوید رحمان، گزارشگر ویژه حقوق بشر سازمان ملل در امور ایران، در گزارش اخیرش در روز ۲۸ اسفند ۱۴۰۲ از «تداوم آزار و اذیت و بازداشت‌های خودسرانه اعضای جامعه بهائی و همچنین آزار اقلیت‌های مذهبی به‌ویژه مسیحیان نوکیش و صوفیان از جمله طریقت گنابادی» به شدت ابراز نگرانی کرد.
کمیسیون آمریکا در امور آزادی‌های مذهبی بین‌المللی هم از تشدید فشار بر اقلیت‌های مذهبی در ایران و کارزار جمهوری اسلامی در بازداشت بهائیان ابراز نگرانی کرده است.
بر پایه گزارش این کمیسیون، دست‌کم حدود ۲۰۰ تن به دلایل مذهبی یا اعتقادی در زندان‌های جمهوری اسلامی به سر می‌برند.
