یادداشتی از جیکوب بوگیگ در روزنامه واشنگتن پست
وقتی زندگی جیسون رضاییان برای همیشه دگرگون می شد، کریس دفلیس، هم اتاقی دوره دانشگاه او، در سالن ورزش در حال تمرین بود که بر صفحه تلویزیون خبر دستگیری خبرنگار واشنگتن پست را دید. ناگهان تصویر دوست دیرینش را در اخبار دید. کسی که سال اول در «دانشگاه تولین» چند متر آن طرف تر از او می خوابید. آن ها سال ها با هم تماس نداشتند چون رضاییان پس از سال اول دانشگاه در ۱۹۹۴ به دانشگاه دیگری رفت، اما هیچ وقت تصویر او را فراموش نمی کرد.
جیسون رضاییان، خبرنگار ایرانی آمریکایی واشنگتن پست در تهران، تقریبا ۱۸ ماه از آغاز سال ۲۰۱۴ در زندان بود و سال ۲۰۱۶ در جریان یک مبادله زندانی مرتبط با توافق هسته ای ایران آزاد شد و به آمریکا برگشت.
یک سال و نیم پس از آن روزها جیسون و دوست دوره دانشگاهش برای تماشای بازی ایران و مراکش یک دورهمی را در روز جمعه ترتیب دادند.
جیسون رضاییان و یگانه همسرش که او هم مدت کوتاهی در ایران در بازداشت بود از طرفداران پر و پا قرص تیم ملی فوتبال ایران هستند. آن ها می گویند ایرانیان در طول سال ها آموخته اند خشم شان نسبت به مقام های دولتی و رهبر جمهوری اسلامی را در این گونه مواقع در حمایت از تیم ملی شان بروز بدهند. حمایت از تیم ملی در نفس خود یک جنبش مردمی است.
به گفته یگانه رضاییان «مردم عاشق تیم شان هستند و حساب آن را از حکومت شان جدا کرده اند».
وقتی ایران یک سال پیش به جمع ۳۲ تیم جام جهانی پیوست، جیسون و یگانه از یک دوست و آشپز ایرانی محلی خواستند زحمت غذای یک دورهمی برای تماشای مسابقه فوتبال را تقبل کند. کریس دفلیس که مدیر یک کافه ورزشی به نام «درتی واتر» در شهر واشنگتن است، پیشنهاد کرد میزبان این دورهمی باشد.
در طبقه همکف کافه او مهمان ها ضمن تماشای مسابقه فوتبال از شبکه تلویزیونی فاکس، غذای ایرانی می خورند و آبجوی آمریکایی می نوشند. بر روی پشت بام صدای گزارش فارسی مسابقه همانند تهران پخش می شود.
* برگردان فارسی این گزارش تنها به منظور آگاهی رسانی منتشر شده و نظرات بیان شده در آن الزاماً بازتاب دیدگاه صدای آمریکا نیست.
