نيويورک ديلی نيوز در سرمقاله ای زير عنوان "به رغم وزش نسيم آزادی در خاورميانه ملاهای حاکم بر ايران آن را حس نکرده اند" می نويسد در ايران ۷۳ ميليون نفری، مهارت رژيم مشتاق تسليحات اتمی آيت الله علی خامنه ای و پرزيدنت محمود احمدی نژاد در سرکوبی و ارعاب کامل و بی نقص است.
درهمين دو تابستان گذشته بود که قيام مردم معترض به انتخاباتی آلوده به تقلب با شليک های گاز اشک آور، گلوله و بردن به زندان پاسخ داده شد.
همين ماه گذشته بود که معترضين الهام گرفته از سرنگونی رژيم هائی ديکتاتور، و ناخشنوداز ادعاهای دولت در مورد همراهی و پشتيبانی از مردم مصر، سعی به احيای جنبش کردند. پاسخ رژيم بجا گذاشتن دو کشته و دهها مجروح بود.
اواخرهفته گذشته نوبت به بخش دوم پاسخ رژيم رسيد. وضعيت ميرحسين موسوی و مهدی کروبی، دو نفر از سرشناس ترين رهبران اپوزيسيون، به سادگی از مرحله حبس خانگی به ناپديد شدن و بی خبری عوض شد. ظن بستگانشان اين است که آنان را به يک پادگان نظامی برده اند، اما تائيديه ای مستقل در مورد محل و موقعيتشان وجود ندارد.
مقامات ايران مسلماخبرها را تکذيب می کنند اما بيش از يک هفته است که هيچيک از اين دو چهره سرشناس، ونيزهمسرانشان، درانظار نبوده اند، و از آنان بيانيه ای درهيچ وب سايتی منعکس نشده است.
روز سه شنبه مردم مجددا راهی خيابان ها شدند. چند نفر؟ ارائه رقم ممکن نيست. مقامات پوشش خبری اعتراض ها توسط وسائل ارتباط جمعی را ممنوع ساخته اند.
اما از طريق شاهدانی که مشاهدات خود را در وب سايت های مخالف منعکس می کنند می دانيم که معترضين به خيابان ها رفتند و شعار مرگ بر ديکتاتور سر دادند. همچنين می دانيم که پليس ضد شورش نيز برای متفرق ساختن آنان وارد عمل شد، و گاز اشک آور شليک کرد.